Martesa është një parzmore që e mbron njeriun nga gjynahu, është një qasje e dy njerëzve të bashkuar drejt së drejtës. Në këtë këndvështrim martesa është njëkohësishtë qëllim për t`ju
afruar Krijuesit.
Djaloshi, pasi mbaroi shkollimin dhe ndërtoi punën e tij tashmë mendon të martohet dhe të ndërtojë familjen. Për këtë pyet dhe kërkon dije: “Me këdo të martohem dhe si duhet të jetë ajo?” Ata që japin mendime janë të shumtë: “Vajza me të cilën duhet të martohesh duhet të jetë kështu e ashtu…..”Por nëna dëshiron që vajza të jetë edhe e bukur.
Vajzës poashtu I afrohet koha e martesës. Edhe ajo fillon të mendojë: “Çfarë tiparesh dhe cilësish duhet të kërkojë te njeriu me të cilin do lidhi jetën? A duhet të ketë rëndësi devotshmëria e tij apo jo? “Ndërkohë nëna e porosity vajzën që të martohet me një njeri të pasur në mënyrë që të jetoje një jetë tërehatshme.
Edhe vajza por edhe djaloshi janë disi të paqartë në lidhje me vendimet e tyre, sepse bashkëshorti/bashkëshortjaashtu siç mund të jetë djep I lumturisë, mund të jetë edhe burim I shkatërrimit të jetës. Kur`ani famëlartë kur cilëson bashkëshortët shpreeht: “ato janë prehje për ju dhe ju jeni prehje për ato…..(Bekare 187) Veçanarisht në ditët tona ky ajet duhet të lexohet me vëmendje , sepse në krye të çdo rruge është ndezur një zjarr… Janë të panumërta burimet e gjunaheve, të cilat vazhdimisht synojnë ta sulmojn njeriun, a thua se të gjithë janë bërë nj për ta larguar atë nga Krijuesi I tij. Duket sikur janë ndërtuar barikadanë rrugët drejt Allahut (xh.sh), shenjat udhërëfyese drejt ahiretit sikur janë përmbysur dhe jeta tërheqëse e të ashtuquajturit qytetërim, dashje pa dashje po e bën njeirun për vete. Çuditërisht njerëzit turma turma po dalin nga një strehë xheneti, siç është familja islame, drejt kësaj jete të pakuptimtë.Ashtu siç mund të imagjinoni ç`mund ti ndodh një ushtari që del nga refuxhioja e tij ashtu është I ekspozuar njeriu I sotëm ndaj gjunaheve të shoqërisë.Njeriu mund të digjet nga zjarri I paturpësisë dhe degradimit moral, qoftë edhe duke qëndëruar në shtëpin e tij duke parë television, duke elxuar gazetën, madje edhe duke parë nga dritarja e shtëpisë së tij. Pikërisht në këtë moment , bashkëshortët janë: “Veshja-mburoja” e njëri tjetrit, muri mes tyre dhezjarrit. Kjo veshje nuk është ë tillë vetëm për jetën e kësaj bote, por edhe parashutë me të cilën duhet të fluturohet për në jetën tjetër, sepse nejriu nuk është krijuar vetëm për të vrapuar pas kënaqësive të kësaj bote. Qëllimi I tij kresor duhet të jetë njohja , pranimi dhe adhurimi I Krijuesit të tij, ecja në këtë botë për në botën tjetër.Martesa është pikërisht përzgjedhja e shokut/shoqes bashkëudhëtarë të këtij udhëtimi. Nëse ky abhskëudhëtar është afër ndaj Allahut do të jetë bindur që ka gjetur lumturinë e dy botrave sespe Allahu xh.sh thotë: “Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do t'i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t'u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” Kjo ngajrje e jetuar në Shekullin e Lumturisë, është shembull I faktit që martesa e afron njeriun me Allahun.
Kur Profeti (a.s), po qëndronte me shokët e tij, po fliste atyre në lidhje me rëndësinë që duhet t`u jepet të varfërve dhe nevojtarëve. Lexoi ajetin 92 të sures Ali-Imran : “Kurrë nuk do ta arrini sinqeritetin e plotë me besim (as kënaqësinë e lumtur në xhennet) derisa të mos e jepni më të dhembshmen (më të dashurën) e pasurisë suaj. Çkado që jepni (për Zotin), All-llahu atë e di.” Ebu Talha (r.a) që gjendej në atë mes, i prekur shumë tq hurmave dhe të gjith shtëpinë e tij. Teksa shkoi pranë shtëpisë, qëndëroi larg, pa iu afruar bafçes.
E çuditur e shoqja e pyeti përse nuk afrohej edhe Ebu Talha (r.a) I tregoi se si e kishte dhuruar tërë pasurinë. E shoqja vetëm për vete e dhurove apo për të dy?” Ebu Talha (r.a) “për të dy” iu përgjigj. E shoqja Rumejsa I tha: “Allahu qoft I kënaqur em ty o Talha. Edhe unë të njejtën gjë kisha menduar. Më prit se po vij edhe unë.” Ia ktheu shpinën shtëpisë dhe iku pa ja hedhur sytë fare. (Buhariu).
Edhe ne duhet të marim shembullin e tyre. Në vend që ti qasemi martesës si një mënyrë për të përmbushur dëshirat tona të epshit,duhet t`iqasemi asaj si një mundësi për të përbushur ndjenjat e larta shpirtërore. Kur gjendemi përballë detyrës për të përzgjedhur bashkëshortin/bashkëshorten, duhet të përzgjedhim atë që na ofron me Krijuesin, jo me dynjanë. Martesa jonë . d.m.th martesa islame, duhet të jetë e ndryshme. Familja islame duhet të jetë feneri ndriçues i familjeve të tjea;duhet t`uzgjasë dorën e ndihmës atyre që përpëliten të pashpresë.
Bashkëshortët duhet t`i gjenden njëri-tjetrit. Qëllimi ynë duhet të jetë shërbimi ndaj njerëzimit dhe, për këtë qëllim, bashkëshortët duhet të ndihmojnë njëri-tjetrin. Kur ti thuhet: “Jep për hirë të Allahut”, duhet të japë, kur të thojë “pod al për hirë të Allahut”, duhet të përcillet, e kësisoj të bëhen krahpër njëri tjetrin, ashtu siç nëna jonë Hatixheja (r.a) I shpiente ushqimin Profetit (a.s), në shpellën Hira, siç Ammari dhe Sumejja ranë dëshmorë për Islamin e shumë e shumë sahabinj të tjera emigruan këmbëzbathur në rërën përvëluese të shkretëtirave rabe. Për bashkëshortë të tillë mbreti I fjalës shprehet aq bukur.
“Ështëfatlum ai burrë, I cili për të mos humbur shoqen e jetës, mundohet t`I ngjasë asaj dhe bëhet I mbarë. Është fatlume ajo gruae cila bahskëshortin e saj e sheh të lidhur me fenë dhe për të mos e humbur mundohet shokun e jetës, bëhet edhe më e devotshme dhe, teksa mundohet të gjejë lumturinë e kësaj bote, ndërkohë ka gjetur edhe lumturinë e tjetrës….”
Prg:Merjem Salihi
www.islamieshtedrit.com
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
