….O BIRI IM….

O biri im, kjo këshillë e plagur e nënës të ngratë. E
kam shkruar këtë letër, e turpëruar, duke u matur disa herë e duke
menduar, duke e kapur lapsin disa herë, por lotët nuk më lanë, më
pënguan lotët disa herë deri sa dhe zëmra më rënkonte.
O biri im, pas kësaj jetë të gjatë e kam parë se je njëri i drejtë, i
mençur e i kujdesshëm. Kërkoj nga ti që ta lexosh këtë letër, e pasi ta
lexosh, nëse deshiron, grise ashtu siç m’i ke grisur ndjenjat e zemrës
time më herët!
O biri im, para 25 vitëve ishte një ditë e ndriçuar në jetën time,
atëherë kur më lajmëroj motra medicionale së vërtetë unë isha shtatzënë.
O biri im, të gjitha nënat këtë fjalë e kuptojnë mirë së ç’farë dua të
them. Ajo ditë ishte e bashkuar më gëzim e lumturi, kur me to filluan
dhimbjet e formimit të shpirtit dhe trupit tënd. Pas këtij përgëzimi të
kam mbajtur nëntë muaj në barkun tim me gëzim e lumturi. Gjatë kësaj
kohe jam ngritur më vështirësi, kam fjetur më vështirësi, kam ngrënë më
vështirësi, kam marrë frymë më vështirësi… por mëgjitha këto vështirësi
nuk u shuajt dashurija ime ndaj teje e as gezimi im ndaj teje. Por, dita
ditës u shtua dashuria yte dhe malli për ty aq më shumë më merrte.
O biri im, të kam bartur lodhje mbi lodhje, dhimbje mbi dhimbje, u
gëzosha me levizjet tua, me shtimin e peshes tënde, edhe pse kjo bartje
ka qenë edhe më e rëndë për shkak të peshës tënde. Vërtetë, këto dhimbje
kan qenë të gjata deri sa ka ardhur mëngjesi e unë nuk kisha fjetur
tërë natën, e as sytë nuk më ishin mbyllur prej dhimbjeve dhe
vështirësive, e prej frikës që nuk e përshkruan lapsi e që nuk mund t’a
shpreh as gjuha. E kam parë shumë herë vdekjen më sytë e mi. Derisa erdh
momenti të dalësh në këtë botë, dhe u përzien lotët e të qajturit tënd
me lotët e gezimit tim, dhe këtu morën fund dhimbjet dhe plagët e mia.
O biri im, kanë kaluar shumë vite prej jetës tënde e unë të kam
mbajtur në zemrën time, të kam pastruar me duart e mia, prehrin tim e
bëra shtrat për ty, gjiri im ishte ushqimi yt. Natën nuk flejsha vetëm
që ti të fleshë, kurse ditën u lodhësha që ti të gëzohesh. Pushimi im,
çdo ditë ishtë të të shoh ty të buzëqeshur, e kënaqësia ime në çdo
moment që të kërkosh nga unë ndonjë gjë të të pregadis, e kjo ishte
kulmi i gëzimit tim.
Kaluan shumë net e dit e unë isha ne këtë gjëndje; shërbetore, pa të
meta, gjidhënëse, pa u ndalur, punonjëse, pa pushuar… deri u rrite dhe u
bëre djalosh. E kur tek ti filluan të dukën shenjat e burrërisë,
fillova djathtas e majtas që të kërkoj një vajzë, të cilën e kërkojshe.
Erdh koha e Martesës tënde, zemra ima gati sa nuk plasi dhe nga syri
shpërthyen lotët; nga gëzimi për jetën tëndë të re dhe e pikëlluar për
ndarjën tënde.
Filluan të kalojnë momente të rënda, tashmë sikur nuk je im bir, të
cilin e njoh, më nuk me njeh dhe i ke harruar obligimet që i ke ndaj
meje…!
Kalojnë ditët e unë nuk të shoh e as zërin nuk ta dëgjoj, e injorove atë që të ka rritur ty me të gjitha të mirat.
O biri im, une nuk kërkoj nga ti përveç diç simbolike, së paku me jep
tek ti pozitën e shokëve të tu të largët, dhe pozitën e atyre që më së
paku i rrespekton..
O biri im, shpejto në pendim të sinqertë para se të bëhët vonë!
E lus All-llahun subhane ve teala të na ruaj shoqërinë tonë nga mëkatët
dhe gjunahet, të vazhdojë begatija e Tij ndaj neve, të na largon
ndëshkimin prej neve, të na furnizojë me përkujtimin e Tij të shumtë dhe
falënderim ndaj Tij, dhe adhurim të mirë, Ai, vërtetë ka fuqi mbi çdo
send.