Në kohën kur torturat u bënë të padurueshme, muslimanët shkuan tek i Dërguari i
Allahut dhe i thanë:
"O I Dërguari i Allahut! A nuk do t`i kërkosh Allahut të na shpëtojë? A nuk do të
lutesh për ne?"
Shekuj më parë muslimanët e guximshëm vuajtën shumë.Mohuesit i groposën ata nëpër
gropa, i therën më dysh me sharrë, trupat e tyre i krehën me krehër hekuri dhe ua
coptuan mishin çika-çika.Por me gjithë këto tortura,ata nuk u kthyen nga feja e
tyre."(Buhari, Menakib 25, Menakibu`l-ensar 29, n Ikrah1; Ebu Davud,Xhihad 107,
Ahmed b.Hanbel,Musned,V,109.)
Kur Profeti ynë i dashur a.s , po fliste për vuajtjet me të cilët ishin përballur
besimtarët për t ruajtur fenë e tyre, nuk mund të linte pa përmendur edhe ndodhinë
e floktares së vajzës së Faraonit:
"Faraoni donte që të gjithë ta adhuronin vetëm atë.Por kur mësoi se floktorja e
vajzës së tij besonte në Allahun, u nevrikos jashtë mase dhe i dha një dënim
shumë të ashpër.Ai do ta vriste atë bashk me fëmijët e saj, duke i zier në një
kazan të madh prej bakri.Ata i hodhën një nga një fëmijët e saj në kazanin që
vlonte ia dogjën dhe përcëlluan zemrën me dhimbjen më të padurueshme.Kur i erdhi
radha fëmijës që ishte ende në djep, gruaja u tërhoq, sepse nuk mund ta duronte
edhe këtë.Por ja, në atë moment ndodhi edhe mrekullia.Fëmija që ishte në djep
filloi të flasë:
"Nënë e dashur!"-tha. "Hidhe veten në ujin e vluar! E ç`vlerë ka dënimi i kësaj
bote, para dënimit të botës tjetër!?"
Besimtarja e guximshme, e cila nuk hoqi dorë nga besimi i saj, e hodhi veten në
kazanin me ujë të vluar."
Enes ibën Maliku shërbeu pranë Profetit tonë të dashur a.s për dhjetë vite rresht
dhe dëshmoi shumë raste ku njerëzit pranonin islamin përpara të Dërguarit të
Allahut.