Letёr nga Palestina dёrguar ummetit
Publikuar me: 28 Nentor, 2012 | 08:25


“Na leni të vdesim me nderin luftëtar.”

O All-llah… Ankohem tek Ti për heshtjen e “shoqërisë myslimane” (ummetit).

Unë jam një plak shumë i moshuar. Duart e mija janë thar, nuk mund të mbajnë më as laps e as armë. Nuk jam as një hatip (ligjërues) që me zërin tim të dridhi tokën.

Unë jam ai flokët e të cilit janë zbardhur, jam në çastet e fundit të jetës, i lodhur nga sëmundje të shumta dhe jam në çastet e fundit të jetës.

Im kërkesa e vetme është t’u shkruaj myslimanëve të dobët dhe pesimist!

O ju mysliman! O ju të heshtur dhe të dobët që silleni si të vdekur!

Vallë, edhe pas këtyre fatkeqësive që po na vinë njëra pas tjetrës zemrat e juaja nuk po tronditen? A nuk ka mbetur askush në këtë tokë që të shqetësohet për All-llahun dhe për nderin e myslimanëve?

Ne ditën e gjykimit do të ringjallemi me nder të madh (shehidit), neve po na quajnë terroristë dhe kriminel, a nuk ka askush kundër atyre që po na quajnë kështu.

A aspak nuk ju vjen turp ku shkelet nderi i myslimanëve?

A nuk ka dikush që neve do të na zgjat dorën, e të na fshij lotët!

Organizatat, partitë dhe shoqatat e ndryshme të shoqërisë myslimane (ummetit), për hir të All-llahut, a hiç nuk brengosen?

A nuk bën qё gjithё “shoqëria myslimane (ummeti)” për njёherё të dilni dhe tё bëni dua duke thёnё: “O Zoti ynё! na bashko fuqinë tonё, largo dobësinё dhe ndihmoji vёllezёrit tanё? Apo mos ndoshta edhe pёr kёtё nuk keni fuqi?

Sё shpejti do tё dëgjoni për vdekjet tona madhështore, por atёherё nё ballin tonё do tё shkruaj: “Ne rezistuam! Ecëm përpara dhe nuk u larguam!” Me ne së bashku do tё vdesin edhe fёmijёt tanё, bashkëshortet tona, pleqёrit tanё dhe tё rinjtё tanё! Por kam frikën që këta do të bëhen shkak që të dënohet ummeti me zjarr.

Mos pritni nga ne që të ngriti flamurin e bardhё dhe tё dorёzohemi! Ngase ne kёtё asnjёher nuk do ta bёjmё, por edhe nёse e bёjmё nuk mund të ikim prej vdekjes.

Na lini tё vdesim me nurin (dritën) e luftëtarit!

Nëse dëshironi bëhuni me ne, aq sa mundeni, secili prej jush hakmarrjen tanë le ta merr mbi supe.! Nëse dëshironi shikoni me keqardhje vdekjen tanë! Shpresa ynë është që amanetin e All-llahut çdo kush që nuk e ka përfill, t’i merret hakmarrje me të drejtë (kisas)! Dhe, shpresojmë se nuk do të jeni kundër neve!

Pёr hirё tё All-llahut bile mos u bёni kundёr nesh!

O ju liderët e umetit, o popujt e ummetit!

O All-llahu im!

Ankohem vetëm tek Ti…

Ankohem vetëm tek Ti… O All-llahu im…

Ankohem tek Ti për dobësinë time, për pashkathtësinë dhe për pamundёsinё që t’u ndihmoj tjerëve…

Ti je Zoti i tё shtypurve… Ti je Zoti ynё… Neve ku po na braktis?

Po na braktis në largësitë që do të bëhen zjarr xhehenemi? Apo po na braktis te armiku?

O All-llahu im… Ankohem vetëm tek Ti për hir të gjakut të derdhur, nderit të shkelur (nëpërkëmbur), respektit te përdhosur, jetimëve, nënave që kanë humbur fëmijët e tyre, dhe shtëpive të shkatërruara.

O All-llah vetëm tek Ti ankohem! Ynë fuqia u shkapërderdh, ynë bashkësia u përça, copëtua, dhe ynë rrugët u ndanë.

Ankohem tek Ty për dobësinë e popullit tanë, ndihmën e ofruar neve ummeti (shoqëria myslimane) dhe mos ngadhënjimin e armikut.[1]



(Letra e Shejh Ahmed Jasinit dërguar ummetit (shoqërisë myslimane) , Shtator, 2003)

Përtkheu:
Semi Ajeti