Njëherë, Davudi a.s e pyeti Allahun: “O Zoti im, cila është mirësia më e vogël ndaj meje?” i Madhërishmi i zbriti: “O Davud, merr frymë”…” Davudi a.s bëri ashtu, dhe Allahu tha: “Kjo është mirësia më e vogël ndaj teje.” (uddetu – s- sabrin ve zakiratush-shakirin, Ibn Kajimit).

Mos harro…

Mirësitë e panumërta… dhe pakujdesinë nga zemra largoje… jeta është vetëm një dhuratë e Atij që të jep atë që kërkon… dhe për këtë gëzohu, bëhu rob falënderues… gëzohu, duke e ditur se Ai është që kujdeset për ty, Ai që bëri të bashkohen dy detra dhe Ai që flakët e zjarrit i bëri të ftohta.

Vetëm për t’i ndihmuar ata që e duan dhe i bëjnë vetëm Atij… a nuk t’i largon mërzit? Vallë a ende dyshon se vetëm Ai mund tët shpëtoj?

Gëzohu o besimtarë, duke e ditur se me Allahun asnjëherë nuk je i humbur… gëzohu duke e ditur se premtimi i Tij do të përmbushet, dhe se mëshira e Tij është pranë atyre që bëjnë mirë… gëzohu, sepse me Allahun shpresa, falja dhe e nesërmja më e mirë nuk pengohet… gëzohu, duke e ditur se Zoti yt është i përhershëm… po si mund të frikohesh nga diçka, ndërsa në anën tënde është Zoti i qiejve dhe i Tokës?

Mu për këtë, ktheju vetëm Atij, gëzohu se e ke Allahun, dhe vepra të mira bën… mbushi sytë me lot, hiqe perden nga shpirti yt, dhe me frymëmarrje çdo gjë kujto…. jeta është një dhuratë, pra ji një rob falënderues…