[Temë islame] Ç’është jeta e mirë?

A është jeta e mirë shtimi i pasurisë? Apo është shtimi i pasardhësve? Apo është siguria? Jo, jeta e mirë është qetësia shpirtërore dhe rehatia e zemrës, edhe sikur njeriu të ndodhet në varfërinë më të madhe, por ai me besim është i qetë shpirtërisht. Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Çudi me gjendjen e besimtarit, çdo situatë për të është e mirë! E kjo nuk është veçse për besimtarin! Nëse i vjen ndonjë mirësi, falënderon e kjo është e mirë për të, por nëse i bie ndonjë fatkeqësi, duron dhe kjo gjithashtu është e mirë për të”8 Nëse jobesimtarit i bie ndonjë fatkeqësi, a do të durojë? Sigurisht që jo. Përkundrazi, do të mërzitej e kjo botë do t’i dukej tepër e vogël, e ndoshta edhe mund të shkonte deri në vetëvrasje. Ndërsa besimtari duron dhe gjen kënaqësi në këtë durim, sepse shpirti e zemra e tij është e qetë dhe e mbushur me besim, prandaj jeta e tij është e mirë. Ndaj këtu mund të themi se Fjala e Allahut të Lartësuar: “...Ne do t’i japim jetë të mirë”, do të thotë: jetë në zemrën dhe shpirtin e tij. Disa historianë që kanë folur për jetën e Hafidh ibn Haxherit, i cili ka qenë edhe gjykatës në Egjipt në kohën e tij, kanë treguar se kur ai vinte në punë në mëngjes, e sillte një karrocë e tërhequr nga kuajt. Një ditë kaloi pranë një egjiptiani çifut që ishte shitës vaji, zakonisht ata që merreshin me këtë punë rrobat gjithmonë i kishin të papastra. Çifuti i doli përpara, i ndaloi karrocën dhe i tha Hafidh ibn Haxherit –rahmet pastë-: Profeti juaj ka thënë: “Dynjaja është burg për besimtarin dhe xhenet për jobesimtarin.”9 Ndërsa ti je kryegjykatësi i Egjiptit, vjen në këtë shpurë, dhe ke gjithë këto të mira! Ndërsa unë jam në këto vështirësi e këtë mjerim që sheh! Hafidh ibn Haxher i tha: “Unë me gjithë këto të mira dhe kënaqësi që kam, përballë mirësive të xhenetit jam si në burg. Ndërsa ti me gjithë mjerimin në të cilin je, përballë mjerimit në zjarr je si në xhenet.” Çifuti kur i dëgjoi këto, tha: “Dëshmoj se s’ka zot tjetër veç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Tij”, dhe u bë musliman. Pra besimtari është në një mirësi të madhe, cilado qoftë gjendja e tij, sepse e ka fituar dynjanë dhe ahiretin. Ndërsa jobesimtari është në mjerim dhe fatkeqësi, sepse e ka humbur dynjanë dhe ahiretin. Allahu i madhëruar ka thënë: “Pasha kohën! Me të vërtetë njeriu është në humbje. Përveç atyre që besuan, bënë vepra të mira, këshilluan njëri-tjetrin për në rrugë të drejtë dhe këshilluan njëri-tjetrin për durim.”10 Jobesimtarët dhe ata që e kanë humbur fenë e Allahut dhe janë zhytur në kënaqësitë e dëfrimet e tyre, ata edhe sikur të ndërtojnë pallate të larta e kjo botë t’ju buzëqeshë, në të vërtetë janë në skëterrë. Disa nga të parët tanë të mirë kanë thënë: “Sikur ta dinë mbretërit dhe pasardhësit e mbretërve lumturinë në të cilën jemi, do të na luftonin me shpata për të na e marrë atë.” Besimtarët e gjejnë kënaqësinë tek i përulen Allahut dhe e përmendin Atë. Ata janë të kënaqur me caktimin e Allahut, nëse i kaplon ndonjë e keqe, bëjnë durim e nëse u vjen ndonjë e mirë, falënderojnë, kështu ata përherë ndodhen në gjendje të mirë. Në dallim me ata që lakmojnë këtë botë, Allahu i madhëruar i ka cilësuar si të tillë me fjalët e Tij: “e nëse marrin hise prej saj, kënaqen, e nëse nuk u jepet gjë prej saj, atëherë sillen si të tërbuar.”11 Vëllezër! Librin e Allahut e kemi mes nesh, le t’i kthehemi pra atij, të meditojmë e të thellohemi në mësimin e tij dhe të punojmë me çka ai na këshillon. Së dyti: Kthimi te Sunneti i të Dërguarit (salallahu alejhi ue selem). Sunneti i Profetit (salallahu alejhi ue selem) që kemi trashëguar, gjendet para nesh i ruajtur, ashtu siç ka ardhur nga Profeti, dhe për këtë falënderojmë Allahun. Edhe ato thënie të sajuara në emër të Profetit (salallahu alejhi ue selem) dijetarët i kanë sqaruar duke na treguar kështu Sunnetin e saktë dhe duke qartësuar hadithet e shpifura, kështu që Sunneti ka mbetur i qartë dhe i ruajtur. Çdo njeri mund të arrijë të përfitojë prej Sunnetit me anë të librave, nëse mundet, e nëse jo, atëherë duke pyetur dijetarët. Nëse dikush thotë: Si mund të pajtosh ndërmjet asaj që the për kthimin te libri i Allahut të madhëruar e te Sunneti i Profetit (salallahu alejhi ue selem), dhe asaj që ne konstatojmë se shumë njerëz pasojnë medh’hebe të ndryshme (shkollave juridike islame), duke thënë se unë jam në filan medh’heb, e tjetri thotë se unë jam në filan medh’heb?! Sikur t’i thuash dikujt se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë kështu, të thotë se unë jam në medh’hebin Hanefi, për shembull, apo në medh’hebin Hanbeli, apo në medh’hebin Maliki! Përgjigjja ndaj kësaj është: Se ne të gjithë themi: “Dëshmoj se s’ka zot tjetër veç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Tij.” Por ç’kuptim ka dëshmia se Muhamedi është i Dërguari i Allahut? Dijetarët kanë thënë se kuptimi i saj është: - bindje për çka na ka urdhëruar - largim nga gjithçka që na e ka ndaluar - besimi për çdo gjë që na ka lajmëruar - dhe nuk duhet të adhurohet Allahu veçse në atë mënyrë që Profeti na ka mësuar. Ky është kuptimi i dëshmisë se Muhamedi është rob dhe i Dërguari i Allahut. Kështu që nëse dikush thotë: Unë jam prej këtij apo atij medhhebi, ne i themi: Kjo është fjala e të Dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selem), ndaj mos e kundërshto atë me fjalën e askujt. Madje edhe vetë imamët e medhhebeve i ndalojnë njerëzit nga pasimi i tyre i verbër dhe në mënyrë absolute. Ata vetë thoshin: “Nëse bëhet e qartë e vërteta, atëherë është obligim pasimi i saj.” Kështu që i themi këtij vëllait tonë, i cili na kundërshton duke thënë se është i filan medhhebi: Ne dhe ti, të gjithë dëshmojmë se Muhamedi është i Dërguari i Allahut e kjo dëshmi nuk plotësohet veçse duke pasuar të Dërguarin e Allahut (salallahu alejhi ue selem). Sunneti i Profetit gjendet para nesh i qartë e i kuptueshëm, megjithatë unë nuk kam për qëllim me këto fjalë se duhet t’u ulim vlerën librave të fikhut apo librave të dijetarëve. Përfitimi nga librat e tyre është i nevojshëm për të njohur metodat që kanë përdorur dijetarët për të nxjerrë ligjet e fesë si dhe argumentet që kanë përdorur, metoda pa të cilat nuk mund të realizohet kërkimi i dijes. Ndaj edhe ata që nuk kanë mësuar nëpërmjet dijetarëve, kanë gabime të shumta, sepse i shikojnë gjërat jo me atë rëndësinë e duhur. Marrin për shembull librin e Sahih Buharit dhe predikojnë atë që thuhet në të, mirëpo siç dihet në të ka hadithe përgjithshme e të posaçme, të papërcaktuara e të përcaktuara, apo hadithe të shfuqizuara, por ata nuk i njohin këto gjëra e ndaj ndodhin gabime të mëdha. E rëndësishme është që ta ngremë zgjimin tonë mbi këto dy baza: Librin e Allahut dhe Sunnetin e të Dërguarit (salallahu alejhi ue selem), e mos t’i japim përparësi fjalës së askujt prej njerëzve para fjalëve të Profetit, kushdo qoftë ai. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------3 Transmeton Buhari në librin “Fillimi i shpalljes”Nr: (7). 4 Sure Es-Saf: 9 5 Sure Sad: 29 6 Sure Taha: 123, 124 7 Sure Nahl: 97 8 Transmeton Muslimi (2999) 9 Transmeton Muslimi (2956) 10 Sure El-Asr 11 Sure Teube: 58 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Autor: Muhamed ibn Salih El-Uthejmini Përgatiti: Këshilluesi Musliman :

» [Temë Islame] Përse në kohë krizash adhurimi është zgjidhja më e mirë?
» [Teme islame] Cila është më e vlefshme, koha ose paraja?
» (TEME ISLAME) Bëni ndonjë vepër të mirë që do ta dijë vetëm Zoti
» [Temë Islame] Nderë është të jesh muezin
» [Tema Islame] Jeta qe nuk vehet ne pyetje nuk eshte e jetuar

[Temë islame] Ç’është jeta e mirë?

[Temë islame] Ç’është jeta e mirë? :: Komentet

[Temë islame] Ç’është jeta e mirë?

Similar topics

Similar topics