Njëri prej mbretërve të Francës e nxori një vendim, që ndalonte bartjen e dukatit dhe të rrobave të bukura, ky vendim kishte një kundërshtim të madh, grat e kundërshtuan, filluan protesta, e brohoritjet, aq shumë u bë i madh ky vendim sa që filluan ta teproj ne bartjen e lloj-lloj dukati dhe të rrobave të bukura.
Mbreti ra në hall, ishte në mëdyshje se çfarë të veproi, i thirri këshilltarët që të konsultohet me ta, njëri prej tyre propozoi zmbrapsje nga vendimi, për shkak të dobisë së përgjithshme, e tjetri tha: - Kurrsesi nuk bënë të zmbrapsemi, për shkak se kjo tregon dobësinë e pushtetit, ne duhet të tregojmë që jemi të fuqishëm.
Këshilltarët u ndan në dy grupe, disa në përkrahje të propozimit, e disa duke kundërshtuar, mbreti tha: - Unë dua një zgjidhje tjetër, pas një kohe të shkurtër, njëri nga të pranishmit tha: O mbret, njerëzit nuk do të nënshtrohen nëse mendon në atë që ti dëshiron, por do të nënshtrohen nëse mendon në atë që ata logjikojnë.
Mbreti i tha: - A po thua që të zmbrapsemi nga vendimi?!!!
I tha: - Jo, por nxirre një vendim që ndalon bartjen e dukatit dhe të rrobave të bukura, sepse femrat bukurat nuk kanë nevojë për zbukurim, pastaj bëjë një përjashtim që lejon për të shëmtuarat dhe të moshuarat zbukurimin me dukat dhe me rroba të bukura, për shkak të nevojës së tyre për zbukurim, pra për ta mbuluar shëmtinë e tyre.
Mbreti e nxori vendimin, nuk shkuan pak orë e filluan femrat largimin e dukatit dhe rrobat e bukura, duke e llogaritur secila vetën e saj të bukur dhe të pa nevojshme për zbukurim.
Këshilltari i tha mbretit: - Tani do të nënshtrohen njerëzit, kur të mendosh me logjikën e tyre dhe kupton brengat e tyre dhe kur ti i shikon gjërat nga prizmi i tyre!
Përktheu B. Arifi