Adhurimi i vërtetë ndaj Allahut është të gërmosh në veten tënde dhe të drejtosh çdo gjë të shtrembër,të fshish çdo gjë të keqe,dhe të shërosh çdo sëmundje kronike,ditë  e natë.Që vdekja të të gjejë të pastër ose duke luftuar për arritjen e këtij pastrimi.
 
Vetëkënaqësia është shenjë e të vegjëlve dhe të mbyllësh sytë ndaj saj,ndërkohë që i bën katër sytë dhe veshët ndaj gabimeve të të tjerëve,është rrugë e humbjes!
 
Kam parë disa grupime fetare,të cilat rendin duke numruar gabimet e të tjerëve,ndërsa në të njëjtën kohë ndaj gabimeve të tyre rrinë shumë larg, pothuajse e konsiderojn veten të pagabueshëm!
 
Të krenohesh me të vërtetën është një gjë dhe vetëkënaqësia është një gjë tjetër!Të krenohesh me të vërtetën është ndjesi e mirësisë së Allahut,mqdhështi e suksesit të dhuruar,dëshirë për ta përhapur këtë të vërtetë,në mënyrë që askush mos të privohet nga ajo dhe keqardhje ndaj atyre që largohen dhe privohen prej saj.
 
Mendo pak rreth këtij dialogu:Një njeri i tha një tjetri:-Unë të dua për hirë të Allahut!Tjetri i tha:- Sikur të dish për mua çfarë unë di për veten time,do të më kishe urryer për hir të Allahut!
 
Njeriu ia ktheu: -Sikur të dija për ty çfarë di ti për veten tënde,atëherë unë do të isha i zënë me ato çfarë di për veten tome...
 
Bessimtarin e mençur e shqetësojnë gabimet e tija dhe nuk meret me të metat e njerëzve.Ai e di se është i nevojshëm për Mëshirën e Lartë dhe në qoftë se ka mirësi më tepër se ata,atëherë kjo i konsiderohet barrë dhe jo vlerë.
 
Dituria e tepërt kërkon përpjekje më të mëdha,jo lakmi ndaj jrijesave dhe pusi ndaj tyre,sepse në një hadith thuhet: "Një njeri tha:-Pasha Allahun,Allahu nuk e fal filanin!Allahu tha: "Kush është ai që ndërhyn në punët e Mia? Unë e kam falur atë dhe ta kam zhvlerësur punën tënde."
 
Më kujtohet kur një djal i ri i zemëruar m ' u afrua duke më qortuar dhe më tha: -Ti qëndron me studentë me mjekra të rruara dhe studente të pa mbuluara me shami,njerëzit të shiqojn të buzëqeshur dhe jo të vrenjtur dhe nuk dëgjojnë prej teje  asnjë urdhër,apo ndalesë.Si justifikohesh ti me këtë mënyrë të sjelluri?
 
I thashë: -Nuk e besoj që të vrenjturit është prej kushteve të thirrësve.Unë,së pari u shpjegoj gjërat elementare të islamit,në besim dhe në moral.Në qoftë se fara është e mirë edhe frutat do të vinë në kohën e tyre!Ditën që njerëzit do ta njohin  Zotin dhe do të lidhen me Të mbi parimin e dëgjimit dhe të bindjes atëherë ajo çfarë kërkon do të realizohet....!
 
Ndërsa për çështjen e justifikimit tim,nuk di se çfarë të them për të ?E falënderoj Allahun,i Cili ka lëshuar perden e Tij mbi mua dhe nuk ju ka dhënë mundësi ndaj meje!.
 
Ju keni epsh që krijesat të diskreditohen,në mënyrë të kënaqni veten tuaj dhe ky epsh është sëmundje më e nditë se sa gjynahet,me të cilët i kritikoni njerëzit.
 
O biri im,kam frikë se me këto qëllime tëerrëta do të bëheni një e keqe për të tjerët!
 
Një gjynahqar zemërthyer është më i ndershëm se sa një predikues,që mbykqir njerëzit me ashpërsi.
 
Përktheu:Lavdrim Hamja
Marur nga revista Etika.