Krishterja e Maqedonisë që përqafoi fenë Islame
Do të doja të tregojë si kalova në fenë Islame.
Jam e lindur në një familje krishtere, nga babai maqedonas dhe nëna maqedone. Jemi dy fëmijë, unë isha anëtari më i vogël i familjes, kam vetëm një motër më të madhe. Të gjithë e dimë se feja vjen nga prejardhja e familjes, ashtu edhe unë u rrita me fenë e prindve të mi.
Fëmijërinë e kalova si të isha jetime pa baba.
Sic po rritesha, frigohesha të dal me shoqe, kisha frigë nga shoqëria e keqe, pasi mendoja se në të ardhmen mund të kish pasoja ndaj meje dhe familjes sime. Shumë herë mendoja cka do të thotë jeta, pse jemi lindur, pse ekzistojmë? Me kalimin e viteve rritej edhe interesi për besimin dhe fenë. Thuajse cdo nat e luta Zotin të ma lehtësojë jetën, qaja dhe lexoja Biblën, shkoja në Kishë, lutesha… por asnjëherë nuk gjeja ngushëllim, mendoja ndoshta kjo nuk është feja e vërtetë për mua. Asgjë nuk më tërhiqte kah krishterizmi.
Fillova të mendoj përse të besoj në kishë, pse të puth ikona, të cilat janë mashtrim për kinse qetësim të shpirtit dhe zemrës. Gjithë këtë e mendoja, por nuk kisha askënd dhe nuk e dija me kë të bisedoj. E kisha shumë vështirë… isha e pafuqishme. Doja të zbuloja dicka të vërtetë që do të më qetësonte shpirtin, por nuk e dija ku të kërkoj. Isha e pafuqishme?! Por Allahu është i Fuqishëm, më dërgoi njeri nëpërmjet të cilit e njoha të vërtetën! Musliman. E njoha në Shkup…ai më spjegonte se Islamin dhe më dha Kuranin, transmeton Aktuale. Lexoja Kuran… gjithcka ndryshoi me leximin e Kuranit, atë që e kërkoja me vite tani e gjeta, e njoha Islamin, e zbulova të vërtetën, thelbin e jetës, gjithcka që doja më herët e gjeta në Islam.
Secilën ditë zbuloja dicka të re. E doja hixhabin, ndjehesha pastër, derisa lexoja zëri më dridhej dhe nuk ndalesha duke qarë, dhe thash me veten time këtë ndjenjë nuk duhet lejuar të më ikë. Nga besimi i madh në Zot, vendosa të shkoj në Qytetin e Manastirit. Shkova me shumë shpresë, e dija se Allahu është me mua, zemra më rrahte fortë, dhe mezi prisja të arrij në oborrin e xhamisë, kur hyra në xhami e pranova Islamin, ajo ndjenjë nuk mund të përshkruhen, qaja nga gëzimi…u ktheva në shtëpi dhe e pyesja veten se si do të reagojnë familjarët e mi?
Kur më panë me hixhab, u befasuan shumë dhe u hidhëruan, isha e qetë, qaja para tyre, qaja shumë dhe më zihej fryma nuk mund të flisja asnjë fjalë…
Me ndihmën e Tij (Allahut) e bëra atë që doja. Ndjeja se namazi nuk ishte i mjaftueshëm që të tregojë sinqeritetin tim ndaj Allahut. Prej atëherë mbaj hixhab, u mbulova. Planifikoj ta ndryshoj edhe emrin.
Jam shumë e gëzuar me Islamin, dhe dua që të gjithë të ndjehen ashtu. Kur dëshiron nga zemra, Allahu vetë ta tregon të vërtetën dhe të afron tek Ai…
Une e gjeta të vërtetën, nuk më duhet më shumë…E gjeta!
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
