jë
ditë u takua një trëndafil i bukur me bukuri të mahnitëshme, aromë të
këndshme ,ngjyra tërhqëse me një margaritar nga e cila nuk dukej asnjë
prej këtyre cilësive e cila jetonte në fund të detit .... u njoftuan me
njëra tjetren dhe filloi dialogu.
...
Tha
trëndafili:
Familja jonë është e madhe prej neve ka trëndafila
dhe lule që lulëzojnë të cilat nuk mund ti numroj, dallohen me pamje të
mahnitshme dhe secila prej tyre ka aromë të dalluar, kur papritmas
trëndafili u pikëlluar!?
E pyeti margaritari :
Nga kjo që
po thua nuk paska diqka që të pikëllon pse u pikëllove!?
Trëndafili:
Mirëpo njerëzit na trajtojnë në mënyrë jo të drejtë ,ata na
mbjellin neve jo nga dashuria mirëpo që të kënaqen me pamjen tonë të
bukur dhe aromen e këndshme ,pastaj na hudhin në rrugë apo në shporta të
mbeturinave pasi që të marrin nga ne gjëjën më të shtrejt dhe aromen
....
U ndal trëndafili pastaj i tha margaritarit:
Më
trego për jetën tënde si jeton?? Dhe cilat janë ndjenjat e tua derisa ti
jeton në fund të detit ....
U përgjigj margaritari:
Pa
marr parasysh se unë nuk kam ngjyra të bukura sikurse ti dhe pamje të
mahnitshme jam shumë e shtrenjët në pamjen e njerëzve, ata e bëjnë të
pamundurën për të arritur tek unë! Marrin rrugëtim dhe zhyten në detra
për të më kërkuar ,ndoshta habitesh kur të them se sa ma shumë që
largohem nga sytë e njerëzve aq më shumë më shtohet bukuria e rritet
vlera ime ....
Jetojë në erësirën e detit përveq se unë jam e
lumtur shumë e lumtur, sepse jam larg duarve të mendjelehtëve e të
pavlerëve dhe qmimi im është i shtrejtë në mesin e njerëzve...
a e
dini se kush është trëndafili e kush margaritari ??
mendohuni...mendohuni...
do
ta gjeni se ato dyja janë :
trendafili është
........................(femra
e zbuluar)
margaritari është ....................( femra e
mbuluar)