Obligueshmëria e muslimanit në njësimin e Allahut (subhanehu ue te'ala)

Obligueshmëria e muslimanit në njësimin e Allahut (subhanehu ue te'ala)


Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirbërësit.

Hyrje

Falënderimi i takon vetëm Allahut subhanehu ue te'ala, paqja mëshira dhe bekimi qoftë mbi të Dërguarin tonë Muhamedin sal-lallahu alejhi ue sel-lem mbi shokët e tij mbi familjen e tij dhe mbi gjithë ata të cilët pasojnë rrugën e tij deri në ditën e gjykimit dhe më pas.
Kjo broshurë që gjendet në duart e juaja është një pikënisje dhe një lehtësim për njohjen e disa çështjeve të teuhidit (njëshmëris), të çështjeve të besimit (imanit), e që jam munduar që ta bëj në mënyrën më të shkurt dhe më të thjesht, duke e ndarë në dy kaptina që ta kenë më të lehtë lexuesit.

Ndërsa këto kaptina janë siç vijojnë:

1) Kaptina e parë: Teuhidi dhe llojet e saja
2) Kaptina e dytë: Imani dhe kushtet e saja


Kaptina e parë: Teuhidi dhe llojet e saja

Njësimi në Allahun e lartësuar ndahet në tri pjesë edhe atë siç vijon:

1-Teuhid Rububije
2-Teuhid Uluhije
3-Teuhid Esma' ue Sifat

1- Teuhid Rububije do të thotë; Njësimi i Allahut që Ai ka krijuar çdo send, çdo planet, çdo krijesë dhe vetëm Ai është Sundues, Furnizues, Sistemues etj…

2- Teuhid Uluhije do të thotë; Njësimi i Allahut që vetëm Ai e meriton adhurimin e askush tjetër përveç Tij.

3- Tuhid Esma' ve Sifat (Emrat dhe Atributet) do të thotë; çdo send që vet Allahu e ka emërtuar dhe e ka cilësuar vetën e Tij.

Dhe ai person i cili beson dhe i posedon këto tri lloje të teuhidit quhet Muvahid (person i cili e ka njësuar Allahun subhanehu ue te'ala), dhe e kundërta ai i cili nuk beson në njërën nga këto tri lloje të teuhidit (njësimit) atëherë ai person quhet mushrik (politeist).

Së pari i obligohet njeriut të dijë; Njohjen e Allahut pastaj të fesë dhe të Dërguarit të Tij, dhe gjëja e parë që e ka begatu Allahu fenë e Tij dhe që e ka ngrite, është se e ka bërë të ditur apo të njohur të Lartmadhëruarin me shikim me argumente të ndryshme dhe me mendje të shëndosh (me logjik).
Njohja dhe rruga e tij njihet me versetet (Ajetet) dhe me atë më të afërtën (Hadithet). Dhe çdo zanat apo (profesion) tregon në atë që e ka kryer dikush zanatin dhe njeriu është një prej zanateve e të Lartmadheruarit, që ka krijuar në formën më të përkryer dhe në formën më të mirë dhe Allahu është Ai i Cili është hyjni dhe Zot i gjithesisë i cili Zotëron çdo gjë me lehtësi, arsyeja e njëshmërisë e meriton adhurimin ndaj Tij.



Kaptina e dytë: Imani dhe kushtet e saja

Kushtet e Besimit (Imanit) janë:
Besimi në Allahun, besimi në Melekët e Tij, besimi në Librat e Tij, besimi në të Dërguarit e Tij, besimi në Ditën e Fundit dhe besimi në Kaderin e Tij qoftë i mirë apo jo i mirë.
Allahu i Lartësuar thotë: "… por mirësi e vërtetë është ajo e atij që i beson Allahut, Ditës së Fundit, melekëve, librit, të Dërguarve …"
[El-Bekare: 177]

Gjithashtu thotë:"… Secili i besoi All-llahut, engjëjve të Tij, shpalljeve të Tij, të Dërguarve të Tij. Ne nuk bëjmë dallim në asnjërin nga të Dërguarit e Tij …"
[El-Bekare: 258]

Gjithashtu thotë:" Ne çdo send e kemi krijuar me kader (caktim)".
[El-Kamer: 49]

Thotë i Dërguari sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem: "Imani është të besosh Allahun, Melekët e Tij, librat e Tij, Ditën e Fundit dhe të besosh në Caktimin (Kaderin) qoftë i mirë apo jo i mirë".
[Transmeton: Muslimi]

Imani është fjalë me gjuhë, bindje me zemër dhe veprim me gjymtyrë, shtohet me punë të mira dhe pakësohet me mëkate.

Allahu i Lartësuar thotë: "E, besimtarë të vërtetë janë vetëm ata, të cilëve kur përmendet Allahu u rrënqethen zemrat e tyre, kur u lexohen ajetet e Tij u shtohet besimi, dhe që janë të mbështetur vetëm te Zoti i tyre. Dhe, të cilët falin namazin dhe nga ajo, me çka Ne i furnizuam, ata japin. Të tillët janë besimtarë të vërtetë dhe për këtë kanë vende të larta te Zoti i tyre, kanë falje dhe kanë furnizim në mënyrë të ndershme ".
[El-Enfal: 2, 4]

Gjithashtu thotë:"… Kush nuk i beson Allahut, engjëjve të Tij, librave të Tij, të dëguarve të Tij dhe ditës së fundit, ai ka humbur tepër larg ".
[En-Nisa’: 136]

Imani mundet me qenë me gjuhë, p.sh. Përkujtimi i Zotit (dhikri), lutja (duaja), urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja, leximi i Kur’anit e të ngjashme. Mundet me qenë edhe me zemër, p.sh.
Bindja në Njësinë e Allahut në Zotërim, në Adhurim, në Emrat e Cilësitë e Tij dhe në obligimin e adhurimit të Allahut Një e të pa shoq dhe gjithë çka hyn në të qoftë nijet apo qëllim.

Në përkufizimin e besimit hyjnë edhe punët e zemrës, siç janë: Të dashurit e Allahut, frika e shpresa ndaj Zotit, mbështetja në Të (tevekkuli) e të ngjashme.

E hyjnë në këtë përkufizim edhe veprat e gjymtyrëve, siç janë: Namazi, agjërimi dhe kushtet tjera të Islamit, Lufta në Rrugën e Allahut, kërkimi i dijes e të ngjashme.

Allahu i Lartësuar thotë: "…kur u lexohen ajetet e Tij u shtohet besimi…" .
[El-Enfal: 2]

Gjithashtu thotë: "Ai është që në zemrat e besimtarëve dhuroi qetësinë për ta shtuar ata bindjen në besimin e vet që kishin".
[El-Fet'h: 4]

Imani shtohet sa herë që shtohen veprat e mira të robit dhe ato me të cilat i afrohet Zotit dhe pakësohet sa herë që pakësohen veprat e mira të tij dhe ato me të cilat i afrohet Zotit.

Gjithashtu ndikojnë edhe mëkatet:
Nëse mëkati është shirk i madh, apo kufër i madh, atëherë
zhvlerësohet esenca e besimit të ligjshëm dhe e ka prishur besimin dhe gjitha mëkatet tjera që i bën robi në përjashtim të shirkut dhe kufrit, atëherë imani i tij dobësohet.
Allahu i Lartësuar thotë: "S’ka dyshim se Allahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (shirkun e madh), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt do …" .
[En-Nisa’: 48]



Salatet dhe selamet qofshin mbi Pejgamberin,
sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, familjen e tij dhe mbi gjithe ata që ndjekin rrugën e tij deri ditën e gjykimit.



E fjala jonë e fundit është; Falenderimi i takon vetëm Allahut subhanehu ue te'ala.


Ue selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu