Pema e sinqeritetit Viti eshte pema, muajt jane deget, ditet jane rrembat, oret jane

Pema e sinqeritetit Viti eshte pema, muajt jane deget, ditet jane rrembat, oret jane
Pema e sinqeritetit


Viti eshte pema, muajt jane deget, ditet jane rrembat, oret jane gjethet dhe frymarrjet jane fryti. Ai qe frymarrjet i kryen ne bindje ndaj Allahut, frytet e pemes se tij jane te mira, e ai qe ato i ben ne mekate, frytet e pemes se tij jane te hidhura. Te vjelat behen diten e kthimit tek Allahu dhe ne kohen e te vjelave dallohet fryti i embel prej te hidhurit. Sinqeriteti dhe Tevhidi jane peme ne zemer, deget e saj jane veprat, fryti i saj eshte jeta e mire ne kete bote dhe begatite e perhershme ne jeten e amshuar. Dhe ashtu siç frytet e Xhennetit jane te panderprera dhe te pandalura, po ashtu jane frytet e Sinqeritetit dhe Tevhidit ne kete bote. Politeizmi, pergenjeshtrimi dhe hipokrizia po ashtu jane peme ne zemer, frytet e saja ne kete bote jane: frika, merzia, ngushtimi i krahrorit, nxirja e zemres, kurse ne atë bote fryti i saj eshte zekumi dhe denimi i perhershem. Allahu keto dy peme i ka permendur ne suren Ibrahim.

Shkaqet e mekateve

Te gjitha mekatet, te vogla dhe te medha kane tri burime:

- lidhja e zemres me dikend tjeter veç Allahut
- bindja ndaj fuqise se zemerimit
- dhe forces epshore.

Ato jane: shirku, padrejtesia dhe veprimet e turpshme (amoraliteti).

Lidhja me e larte me dike tjeter veç Allahut eshte shirku, qe do te thote ta lutesh ndonje zot tjeter krahas Allahut, kulmi i nenshtrimit ndaj forces se zemrimit eshte vrasja dhe kulmi i nenshtrimit ndaj fuqise epshore eshte zinaja (maredheniet e paligjshme seksuale).

Ky eshte shkaku pse Allahu i ka bashkuar keto trija ne fjalet e Tij: “Edhe ata te cilet nuk lusin zot tjeter krahas Allahut, qe nuk vrasin njeri te atille qe e ka ndaluar Allahu perveç per çeshtje te drejte, qe nuk kryejne zina.”

Keto trija thirrin njera tek tjetra:

Shirku therret per ne padrejtesi dhe imoralitet, sikur qe Sinqeriteti dhe Tevhidi i largojne ato nga njeriu, Allahu i Lartesuar thote: ”Ashtu (e beme te vendosur) me qellim qe Ne te mund ta largonim ate nga e keqja dhe vepra e ndyte. Me te vertete qe ai ishte nje prej te zgjedhurve tane, rob i udhezuar.” [Jusuf, 24] E keqja eshte dashuria e zjarrte dhe e ndyte eshte zinaja.

Edhe padrejtesia ftone ne shirk dhe amoralitet. Shirku eshte padrejtesia me e madhe, sikur qe Tevhidi eshte kulmi i drejtesise. Shoku i Drejtesise eshte Tevhidi, kurse shoku i padrejtesise eshte shirku, per kete Allahu i permend se bashku. Ajeti i pare:

“Allahu deshmoi se nuk ka te adhuruar me te drejte perveç Tij, deshmuan edhe engjejt e dijetaret, dhe Ai eshte zbatues i Drejtesise.” [Ali Imran, 18]

Dhe i dyti:

“Vertet shirku eshte padrejtesia me e madhe.” [Lukman, 13]
Njashtu edhe amoraliteti therret per ne shirk dhe padrejtesi, sidomos kur deshira eshte e zjarrte dhe nuk arrihet vetem se me nje lloje te padrejtesise apo duke u ndihmuar me maxhi dhe shejtan.

Allahu i Lartesuar i ka permendur se bashku zinan dhe shirkun ne fjalet e Tij: “Ai qe ben zina (marredhenie imorale) martohet vetem me ate femer qe ben zina ose qe eshte mushrike (mosbesimtare). Njashtu edhe ajo femer qe ben zina, nuk e merr kush me martese veçse nje (burre imoral) qe ben zina ose mushrik (mosbesimtar). Nje gje e tille eshte e ndaluar per besimtaret.” [Nur, 3]

Keto trija terheqin njera per tek tjerat dhe urdherojne njera me tjetren, per kete sa me i dobet te jete Tevhidi ne zemer dhe shirku sa me i forte, ajo eshte me imorale dhe lidhja e saj me fotografi dhe dashurija ndaj tyre eshte me e madhe.

Te njejta me kete jane fjalet e Allahut: “Keshtu, gjithçka qe ju eshte dhene s’eshte veçse nje kenaqesi kalimtare per kete jete dynjaje, por ajo qe eshte me Allahun (Xheneti), eshte me e mire dhe me e gjate per ata qe besojne dhe i vene shpresat tek Zoti i tyre. Dhe ata qe menjanojne gjynahet e medha dhe el-fevahish (zinan) si dhe sa here qe zemerohen, ata falin.” [Shura, 36-37]

Lajmeroj se ajo qe gjindet tek Ai per ata qe besuan dhe i mbeshteten Atij eshte me e mire. Ky eshte Tevhidi.

Pastaj tha: “Dhe ata qe menjanojne mekatet e medha dhe el-fevahish.“ Ketu therret per menjanimin e thirresit per fuqi epshore.

Me pas tha: “si dhe sa here qe zemrohen, ata falin.” Ketu eshte per qellim kundershtimi i forces se zemerimit.

Ketu ka bashkuar ne mes te Tevhidit, permbajtjes (nga pasionet) dhe drejtesise, te cilat jane bashkimi i te gjjitha te mirave.

Ibn Kajimi thote:

Perforcimi i rruges; Kush deshiron ta lartesoje ndertesen e tij, ai duhet te perqendrohet ne perforcimin e themelit dhe fuqizimin e tij, sepse ate mund ta lartesoje vetem aq sa e ka forcuar themelin. Veprat jane ndertesa, kurse themeli i tyre eshte besimi. Themeli i perforcuar e barte ndertesen qe ajo te lartesohet mbi te. Kur shembet diç prej nderteses eshte lehte te korigjohet, mirepo nese themeli eshte jo i forte, ndertesa nuk lartesohet dhe nuk qendron. Nese rrenohet diçka prej themelit, ndertesa bie ose eshte gati te bie.

I mençuri synon te forcoje themelin, kurse i marri e ngrite ate pa themel, nderkaq kjo s’qendron e permbyset. Allahu i Lartesuar thote:”A eshte me i mire ai qe ndertesen e vet e themeloi ne devotshmeri dhe ne kenaqesi te Allahut, apo ai qe ndertesen vet e themeloi buze gremines, sa qe u rrenua bashke me te ne Zjarrin e Xhehnemit?” [Tevbe, 109]

Themeli eshte per ndertimin e veprave, ashtu siç eshte fuqia per trupin e njeriut. Nese fuqia eshte e madhe, ajo e bart trupin dhe i menjanon shume nga pengesat, e kur ajo eshte dobet nuk arrin ta barte ate dhe pengesat sikur i turren atij. Ti mbaje ndertesen tende me themelin e forte te Imanit, sepse nese ç’rregullohet diçka ne lartesi te saj eshte me lehte ta korigjosh (ndreqesh) sesa kur asaj i prishet baza.

Ky themel ka dy kushte:

I pari: njohja e vertete e Allahut, çeshtjeve, emrave dhe cilesive te Tija.

I dyti: nenshtrimi te jete vetem per Te dhe te Derguarin e Tij dhe askend tjeter.

Ky eshte themeli me i forte qe robi mund ta themeloje ndertesen e tij. Me kete ai e larteson ate sa te doje, andaj forco themelin, ruaje fuqine, qendro ne mbrojtje, nese ke shume perzierje lirohu dhe jepi rendesi qellimit, se tashme ia dole mbane, perndryshe nese fuqia eshte e dobet, materiali posedues eshte i prishur dhe lirimi eshte i pamundur, atehere:

Qoji selam kesaj jete
Qe t’liroi…

Pasi ta perfundosh ndertesen, zbardhoje ate me moral te mire dhe bamiresi ndaj njerzeve. Pastaj ngreh nje mur qe t’i ruhesh shqetesimit, te cilin s’e kalon dot armiku dhe s’te shihet avreti. Leshoji perdet neper dyer dhe mbylle porten me heshtjen nga ajo qe ia ke frike perfundimin. Pastaj kurdisja nje çeles nga permendja e Allahut, me te cilin e hap dhe e mbylle. Nese e hap, e hap me çeles dhe kur e mbylle ate, e mbylle me te. Tani veç e ndertove fortesen (mburojen) ku je i mbrojtur prej armiqve tu. Nese armiku sillet rreth saj dhe nuk gjen hyrje, deshprohet.

Zotohu per mirembajtjen e forteses ne çdo kohe, sepse kur armiku i humb shpesat per te hyre nga dera, t’i hap kanalet nga larg me fisin e mekateve. Nese e le pas dore çeshtjen e tij, kanali arrin tek ti, dhe ja armiku me ty ne fortes, te cilin e ke veshtire ta nxjerresh. Do te jesh me te ne tri gjendje: ose do ta pushtoje fortesen dhe te mbizotroje, ose te banoje me ty, ose te angazhon me takimin e tij ne dem te perfundimit te puneve qe jane ne interesin tend dhe te kthehesh ne zenien e kanalit dhe grumbullimin (rikthimin) e forteses.

Nese kanali i tij futet brenda tek ti, ajo (fortesa) do te pesoje tri zarare: rrenimin e forteses, e bastis dhe i barte gjerat e çmuara dhe u tregon avretin tend hajnave prej llojit te tij. Dhe keshtu vazhdon te keqtrajtohet me prishje pas prishjeje derisa ta humb fuqine dhe vullnetin dhe t’ua liroje fortesen.

Kjo eshte gjendja e shumices se njerzeve me kete lloj armiku, per kete i sheh si e hidherojne Zotin e tyre per ta kenaqur veten, bile per ta kenaqur nje krijese sikur qe eshte ai, i cili nuk posedon demin per te e as dobine. I humb perfitimet e fese per perfitimin e pasurise. Shkaterrojne veten me ate qe nuk u mbetet dhe dermohen pas kesaj bote me pasimin e epsheve. I varin shpresat per kete bote dhe as qe e kujtojne vdekjen. I rikujtojne epshet dhe kismetet e tyre dhe e harrojne premtimin qe Allahu e mori prej tyre. Jepen pas asaj qe Allahu ua ka siguruar dhe s’merziten per urdherat e Tij. Kenaqen me dynjan dhe helmohen kur u shpeton diçka prej saj. Nuk merziten per humbjen e Xhennetit dhe te gjithe asaj qe gjindet ne te. S’kenaqen me Imanin ashtu siç kenaqen me dinarin e derhemin. I shkaterrojne te vertetat me te pavertetat, udhezimin e tyre me humbjen, te mirat me mekatet, e veshin Imanin me imagjinaten e tyre, e ngaterrojne hallallin me haramin dhe qendrojne labil me ndjenjat dhe mendimet e tyre si dhe e harrojne udhezimin e Allahut qe ua dhuroje atyre.

Per çudi, si e perdor ky armik te zotin e forteses per ta rrenuar ate me duart e tij!

ky tekst eshte marre nga libri “el-Fevaid” te Ibn Kajimit