Qetësia në ruku
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit
Falënderimet qofshin vetëm për Allahun. Paqja dhe shpëtimet qofshin mbi të dërguarin Muhamed, mbi familjen e tij, si dhe mbi të gjithë pasuesit e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Më së paku që mundet me qenë është që të qëndrojë në ruku derisa të qëndrojnë pjesët e trupit të tij në gjendjen e rukusë, sa mund të thotë një tesbih (një dhikër).
E kjo është rukn sipas xhumhurit, ndërsa hanefitë thonë se është uaxhib.
Argumenti i xhumhurit është hadithi i atij që e fali keq namazin e tij: ''... pastaj shko në ruku derisa të qetësohesh në të''.
Po ashtu hadithi i Katades se i Dërguari i Zotit ka thënë: ''Vjedhësi më i keq është ai që vjedh prej namazit të tij.” Është thënë se si e vjedh njeriu namazin e tij? Tha: “Nuk e plotëson rukunë e tij e as sexhden e tij dhe as frikë-respektin (përqendrimin në namaz)'' Transmeton Ahmedi dhe Hakimi.
Po ashtu janë argumentuar me hadithin e pejgamberit –alejhi selam–: “Nuk vlen namazi i askujt nëse nuk drejton shpinën e tij në ruku dhe sexhde" Transmeton Buhariu.
Ndërsa argument i hanefive është fjala e Allahut: "Bëni ruku dhe sexhde" Haxh, 77. Kanë thënë se në këtë ajet nuk është përmendur qetësimi, ndërsa hadithet me të cilat janë argumentuar xhumhuri janë hadithe ahed me të cilat nuk lejohet të shtohen obligimet (farzet) të cilat kanë ardhur në këtë citat kuranor.
Pastaj e ngre kokën e tij nga rukuja, pasi që të jetë qetësuar në ruku dhe të ketë lexuar ato dhikre të cilat transmetohen nga pejgamberi –alejhi selam– në mënyrën e përmendur më parë, e ngre kokën prej rukusë duke i ngritur duart e tij dhe ky është vendi i tretë në të cilin ngrihen duart.
E kur ngrihet në këmbë nga rukuja thotë: "Rabbena ue lekel hamd", ndërsa imami dhe ai i cili falet vetëm thonë: "Semiallahu limen hamideh" gjatë ngritjes nga rukuja ngase ky është dhikri i lëvizjes sikur tekbiri.
E kur ndreqet në këmbë thotë: "Rabbena ue lekel hamd" e ndoshta thoshte "Rabbena lekel hamd" pa ua (vav) e ndoshta thoshte "Allahumme Rabbena lekel hamd" me (Allahume) pa ue (vav) e ndoshta i bashkonte dhe thoshte "Allahumme rabbena ue lekel hamd".
Këto janë 4 mënyrat të gjitha këto janë të vërteta, me gjithë pretendimin e Ibn Kajimit se mënyra e 4 e ajo është bashkimi në mes Allahumme dhe ue (vav) nuk është e vërtetë, mirëpo kjo është e vërtetë e cila është vërtetuar në “Sahihun” e Buhariut, e ne e dimë se Ibn Kajjimi e ka shkruar librin e tij “Zadul Mead” e ka shkruar gjatë udhëtimit dhe nuk ka pasur me vete libra e as referenca, mirëpo ka qenë imam i madh, megjithatë kush shpëton prej gabimit, harresës, ngatërresës, ai nuk ishte pa gabime (masum) -Allahu e mëshiroftë!-.
Pra, bashkimi në mes të “Allahumme” dhe “ue” (vav) është e vërtetë, vërtetësia e së cilës është transmetuar në “Sahihun” e Buhariut.
Imami dhe munferidi (ai i cili falet vetëm) i bashkojnë dhe i thonë të dyja; pra thonë "Semi Allahu limen hamide" dhe "Rabbena ue lekel hamd" duke e marrë shembull në këtë pejgamberin –alejhi selam– .
Mirëpo memumi (ai i cili falet pas imamit) a i thotë të dyja?
Këtë mendim e ka imam Shafiu, pra sipas shafive Memumi i thotë të dyja: "Semi Allahu limen hamide" dhe "Rabbena ue lekel hamd", ngase është vërtetuar se Pejgamberi –alejhi selam– thoshte: "Semi Allahu limen hamide" dhe thoshte: "Rabbena ue lekel hamd" dhe memumi (ai i cili falet pas imamit) është i obliguar ta pasojë Muhamedin –alejhi selam– dhe ta ketë atë shëmbëlltyrë.
Ndërsa xhumhuri thonë se imami thotë: "Semi Allahu limen hamide", ndërsa memumi thotë: "Rabbena ue lekel hamd", ngase është vërtetuar se Pejgamberi –alejhi selam– thoshte: "Semi Allahu limen hamide, Allahumme Rabbena ue lekel hamd, mile es-semauati ue mil'el-erdi ue mil'e ma sh'ite min shejin leke abdun, La mania Lima Eatajte ue la Muati Lima Menete, ue la jenfen dhel xheddi minke el xhedd" Transmeton Muslimi.
Atëherë imami dhe munferidi ( ai i cili falet vetëm) i thotë të dyja, ndërsa memumi thotë: vetëm "Rabbena ue lekel hamd" dhe nuk thotë "Semi Allahu limen hamideh".
Për çfarë arsye themi se me'mumi nuk thotë: "Semi Allahu limen hamideh"?
Ngase ka ardhur në hadith të vërtetë të Pejgamberit –alejhi selam– i cili thotë: "E kur të thotë imami: ‘semi Allahu limen hamideh’ thoni: ‘rabbena ue lekel hamd’."; kjo është puna e imamit e tjetra është puna e me'munit.