Fëmijëria e Muhammedit s.a.v.s

Lindja e pejgamberit s.a.s ishte e veçantë ashtu siç do të jetë e tërë
jeta e këtij fëmiu te bekuar. Pejgamberi s.a.s ishte jetim sepse ashtu
duhej të ishte, kjo ishte e paralajmëruar dhe ishte Urtësi e Allahut
s.t. Jetimit vështërsit nuk i ndalen lehtë, ai ka vështërësi të mëdha.
Muhammedi s.a.s ishte me fëmijërin po thuajëse më të vështirën që mund
të ketë një fëmijë. Në jetën e tij s.a.s të gjithë të rinjtë dhe
fëmijtë që kanë vështërësi munden të gjejnë ngushëllimin, të gjithë
jetimët te fëmijëria e Muhammedit s.a.s munden me gjet fuqinë, të
gjithë të varfërit munden me gjet ëmbëlsinë dhe aksionin për të
ndryshuar gjendjen, të gjithë politikanët duke parë urtësin e tij, të
gjithë mësimdhënësit duke gjetë butësin e tij, të gjithë diplomatët
duke parë largëpamësin në zgjidhjen e problemeve, të gjithë durimtarët
duke marrë shembull durimin e tij, të gjithë lutësit e Allahut duke
parë përkushtimin e tij qysh në fëmijëri, atë mund ta marrin shembull
të gjithë që nga fëmijëria e deri në vdekje sepse ai ishte shembulli i
përkryer dhe modeli i përsosur.

Pejgamberi s.a.s te kujdestarja Halimeja

Nga tradita e arabëve ishte që fëmijët e qytetit ti shpiejnë në fshatra
për arsye shëndetësore si dhe për të mos kontaktuar me të huaj dhe të
pësoj gjuha e tyre deformime.

Ibni Is'haku shkruan: Halimja tregon se një ditë me burrin, djalin e
vogël dhe me të gjitha gratë e fisit Sa'ad b. Bekër shkuam në Mekke për
të marr fëmijë për gjiri që të paguheshim për këtë. Kjo ka ndodhur një
vit, kur nuk kemi pasur ushqim. Jemi nisur me një deve e cila, për
Zotin nuk jepte asnjë pikë qumësht. Asnjë nga udhëtarët nuk ka pas
mundësi të flej nga të qarët e fëmijës sim i cili nuk kishte mundësi të
ngopej nga gjoksi im. I luteshim Zotit të na nxirrte nga kjo situatë e
vështirë. Pastaj arritëm në Mekke. Aty ishim të interesuara që të
marrim fëmijë dhe të gjitha gratë që iu afroheshin Muhamedit s.a.s.
pasi e merrnin vesh se ishte jetim largoheshin. Sepse ai ishte jetim pa
babë dhe ne natyrisht se shpresonim që të na paguante babai i fëmiut.
Çdo njëra thoshte se çfarë mund të paguaj një nënë dhe një gjysh? Andaj
nuk dëshironim ta merrnin asnjëra jetimin. Megjithatë të gjitha gratë
gjeten nga një foshnje dhe e morren, vetëm unë mbeta pa marr. Posa u
bëm gati që të nisemi i thash burrit tim: pasha Zotin do të ndihem e
poshtëruar nëse të gjitha shoqet marrin foshnje e vetëm unë jo, Uallahi
shkova që ta marr atë jetim. Burri ma ktheu: Shko merre e mos u bëjë
merak, gjithsesi vepro kështu, ndoshta Allahu me të do të jap bereqet.
Pastaj Halimja vazhdon dhe thotë: Shkova e morra atë jetim vetëm pse
nuk gjeta fëmijë tjetër për të marr. Ai pranoi gjinjtë e mi deri sa u
ngi, pastaj u ngi edhe djali im. Fjeti Muhamedi s.a.s e pastaj fjeti
edhe djali im. Djali im nuk kishte fjet kurr natën e kaluar ndërkaq
sonte kishte mundësi të ngopej dhe fjeti qetë. Pastaj burri im shkoj te
deveja, kur e pa atë i ishin fryrë gjinjtë. Pastaj e moli dhe pimë deri
sa u ngopëm. Atë natën fjetëm mirë. Kur u zgjuam burri më tha: Oj
Halime, dije se për Zotin ke marrë një fëmijë të bereqetshëm e me fat.
Unë u përgjigja: edhe unë shpresoj dhe kam dëshir të jetë ashtu. Unë me
fëmijët i hipa deves. Deveja ishte shumë e shpejtë dhe e fuqishme, gjë
që nuk ishte më heret ashtu. Duke parë këtë ndryshim edhe shoqet më
pyesnin: Oj e bija e Vehbit, çka të ndodhi? Pritna pakëz neve, a është
e njëjta deve ajo me të cilin udhëtuam dje? Unë përgjigjesha: po për
Zotin, ajo vetë është.
Pastaj mbërritëm në fashtin tonë. Ajo tokë ka qenë tokë e shkretë dhe e
pa bereqet. Delet kurr njëher nuk ngopeshin. Por ku erdhi fëmiu
Muhammed s.a.s ato u kthyen në kullota të berqetshme. Delet ngopeshin
dhe ktheheshin me plotë qumësht, pataj edhe ne udhqeheshim si kurr më
parë. Familjet e tjera filluan ti shihnin bereqetet e tokës sonë,
prandaj ju thoshin barinjëve o ju të mjerë ushqeni delet atje ku
ushqehen ato të Halimes. Por prapë se prapë tonat ktheheshin të ngopura
e të tyret jo. Filluam ta ndjejmë bereqetin që e kishte dërguar Zoti me
këtë fëmijë.

Kur i bëri Muhammedi s.a.s dy vjet u bë i fortë dhe morri fuqinë nga
ajri i pastër i natyrës që kishte krijuar i madhëruari Allah, Halimja e
ktheu në qytet, me shpresë se e ëma e Muhammedit s.a.s do t'ia lejoj ta
mbajë ende. Dhe ashtu ndodhi, Emineja e nderuar, nëna e pejgamberit
s.a.s ia lejoj Halimes që ta merr prapë në fshat.

Pejgamberi s.a.s u rrit larg nënës së tij, si foshnje dhe fëmijë.
Qëllimi ishte edukimi dhe fuqizimi fizik i tij. Të mendonjë një moment
rreth kësaj dhe të shohim se sa prindër sot i kushtojnë kujdes edukimit
të fëmiut të tyre. Më e rëndësishme për shumë prindër është të
qëndruarit më fëmijë dhe zbavitja me ta se sa dërgimi i tyre në
institucione edukative e arsimore. Po ashtu edhe të rinjtë idealista
duhet të kuptojnë qartë se fuqizimi i tyre shpirtëror nuk bëhet duke
qëndruar në shtretërit e foshnjëris. Edukimi shpirtëror bëhet duke
ndjek mexhliset e diturisë dhe edukimit, duke udhëtuar aq sa ka mundësi
brenda dhe jashtë vendi, duke studiuar dhe duke parë botën nga shumë
kënde, përfshirë qytetërimin dhe shkencën, zhvillimin dhe
prapambeturin, qytetin dhe fshatin, zotërin dhe bujkun e kështu me
radhë… mesazhi ynë u drejtohet të gjithëve prandaj kontakti dhe njohja
e të gjitha kategorive të njerëzve është e domosdoshme si dhe kalimi
nëpër këto situata të bënë më të pjekur dhe më të përgatitur për
vazhdimin e misionit të thirrjes.
Muhammedi s.a.s qëndroi te Halimeja deri në moshën katër ose pesë
vjeqare. Muslimi transmeton nga Enesi r.a. se pejgamberit s.a.s i erdhi
Xhibrili deri sa ai i bekuar ishte duke lozur me fëmijë të fshatit të
fisit Benu Sad. Xhibrili e merr e shtrin për toke pejgamberin s.a.s, ia
hap krahrorin gjerë te zemra, ia nxjerr zemrën jashtë dhe nga zemra
nxjerr një koagulim ( mpiksje) dhe thotë: Me këtë shejtani ka mundur të
bëjë dëm. Pastaj ia pastruan zemrën në një legen të artë, në të cilin
kishte ujë të zem-zemit, pastaj e qepë dhe përsëri e vë në vendin e
vet. Fëmijtë e tjerë vajtën te kujdestarja e tij duke bërtitur dhe dukë
thënë se: Muhamedi s.a.s është i mbytur" Kur e panë përsëri, fytyra e
tij kishte ngjyrë tjetër. ( Sahihu Muslim, Kaptina El-Isra I/92)

Po ashtu Allahu s.t thotë: A nuk ta hapëm Ne gjoksin tëndë? Dhe Ne
hoqëm prej teje barrën tënde, e cila të shtypte shpinën tënde, Dhe Ne
ta ngritëm lartë famën tënde. ( El- Inshirah 1,2,3,4.)

Pas kësaj Halimeja frikohet dhe e kthen te e ëma. Muhamedi s.a.s të
miren nuk e ka harruar kurr, ai njerëzit i shpaguante për të mirat
qoftë edhe me dua te Allahu s.t, prandaj edhe Halimen nuk e harroi as
kur u bë njeriu më i fuqishëm në tërë rruzullin tokësor, dhe filloj
çlirimet që do të ndryshonin rrjedhen e historisë njerëzore. Ai s.a.s
qëndroi ulur më një grua-plak me respketin më të madh dhe bisedonte me
të. Kur e pyetën shokët se kush ishte ajo, ai iu tha se ajo është
Halimeja.


Vdekja e nënës së Muhammedit s.a.s

Pasi Muhammedi s.a.s mbushi 6 vjet nëna e tij e pa të arsyeshme të
vizitoj varrin e burrit të saj Abdullahut, babait të Muhammedit s.a.s.
Në këtë udhëtim niset Muhammedi s.a.s, nëna Emineja, Ummu Ejmene (
shërbëtore ) dhe gjyshi Abdul Mutalibi. Rruga ishte diku 500 klm si dhe
udhëtimi u morri një muaj kohë për të shkuar. Duke u kthyer Emineja
lodhet shumë, dhe sëmuret për vdekje. Gjatë këtij udhëtimi në vendin e
quajtur Ebva, midis Mekkës e Medinës vdes nëna e më të Dashurit tonë
Muhammed s.a.s ( Nektari I Vulosur I Xhenetit, fq. 69, Prishtinë 2002).

Pejgamberi s.a.s. lindi jetim pa baba, tash mbeti edhe pa nënë, një
vogëlush ( burr i madh ) mbeti pa të dy prindërit, jetim. Ky ishte
Muhammedit s.a.s që vështërësit i filluan në fëmijëri, por Allahu atë
po e përgatiste për misionin që do të ndryshojë njerëzimin
përgjithmonë. Ai na ndryshoi edhe zemrat tona, sepse jemi besimtarë në
Allahun dhe e pasojm pejgamberin s.a.s.

Vdekja e gjyshit AbdulaMutalibit

Abdul Mutalibi gjyshi i pejgamberit s.a.s ishte njeriu më i respektuar
në Mekkë, e merr në përgjegjësi ruajtjen e Muhamedit s.a.s. Ai të
gjitha ndjenjat e dashurisë ia dedikoj Muhammedit s.a.s madje e ulte në
shilten e tij që e kishte nën hijen e Ka'bes që askush nga të tjerët
nuk ulej në atë vend. Ai thoshte se Muhammedi s.a.s " gëzon vend të
posaqëm tek unë. E donte e përkdhelte dhe e mbronte deri sa i erdhi
momenti edhe gjyshit të tij për të udhëtuar te Allahu s.t.

Muhammedi s.a.s ishte në moshën tetë vjeqare kur mbeti edhe pa kujdesin
e gjyshit të tij Abdul Mutalibit, i cili ia lë amanet kujdesin ndaj
Muhammedit s.a.s Ebu Talibit xhaxhait të Muhammedit s.a.s. i cili iu
gjend Muhammedit s.a.s në vështërësit më të mëdha dhe tregoj kujdes të
madh për të.


Edhe dy nga mrekullitë e fëmijërisë së Muhammedit s.a.s

Muhammedi s.a.s gjatë fëmijëris kishte disa mrekulli. Një ndër ato
mrekulli ishte hapja e gjoksit si dhe lutja e tij për rënien e shiut
dhe përshëndetja dhe sexhdeja që i bënin gurët dhe drurët. Ibni Asakiri
transmeton se Xhelhemeh b. Arfeteh thotë: Një ditë hyra në Mekkë dhe e
kishte thatësirë të madhe. Shkova te Ebu Talibi dhe i thash lute Zotin
për shi, se fëmijët po vuajnë nga thatësira dhe etja. Ebu talibi e
morri Muhammedin s.a.s me vete dhe doli te Qabeja posa doli retë
filluan të tubohen dhe të zihet dielli. Muhamedi s.a.s shihte lartë në
qiell, Ebu talibi e morri e mbështeti për Qabe dhe bënte me gisht nga
ai, përderia Muhammedi s.a.s shihte lartë, retë u tubuan dhe filloj të
binte shi i bereqetshëm dhe ujiti tërë atë që kishte nevoj duke
plotësura nevojat e banorëve të Mekkës.

Po ashtu prifti Behira kur e pa pejgamberin s.a.s e njohu si pejgamber
dhe theksoj këto mrekulli: : Kur vështronit nga Akabeja nuk pati asnjë
gur, as bimë, as lisë pa i bërë sexhde, kurse ato nuk i bëjnë sexhde
askujt, vetëm se pejgamberit. Unë e njoh nga vula e pejgamberisë, sipas
nishanit mbi kërcen e epërme të shpatullës në formë të mollës.


Muhammedi s.a.s qysh në fëmijëri tregonte interesim për paqen dhe humanizimin

Kur Muhammedi s.a.s ishte 15 vjet u zhvillua një luftë e njohur si "
El-Fexhar" mes fiseve Kurejsh dhe Kinan. Sipas transmetimeve të
regjistruara nga Ibni Hisham në librin Es-siretu-n-Nebeuijje (
Jetëshkrimi i pejgamberit s.a.s ) thotë që Muhammedi s.a.s në këtë
luftë nuk ka luftuar por u ka ndihumar xhahxhallarëve të tij në
logjistikë. Megjithatë kjo luftë përfundon me një marrëveshje e lidhur
në shtëpinë e Abdullah b. Xhedanit. Marrëveshja kishte qëllim që në
Mekkë askush nuk guxon të jetë i terrorizuar apo i nënshtruar, qoftë ai
musafir apo mekas, madje ata duhet të jenë në anën e njëri tjetërit
deri sa të ndalet zullumqari.

Muhammedi s.a.s pas pejgamberis thotë: Kam qenë prezent në shtëpinë e
Abdullah b. Xhedanit kur u lidh marrëveshja e cila më pëlqeu, e po që
se në Islam do të ftohesha për një gjë të tillë do të përgjigjesha me
dëshirë. ( Ibni Hisham Es-Siretun-Nebeuije)

Këto ishin disa nga rethanat që lanë gjurmë nga fëmijëria e Muhammedit
s.a.s. ne kemi detyrë dhe obligim këtë histori të pjegamberit tonë ta
ruajmë dhe ta mësojmë , pastaj tua përcjellim të tjerëve dhe gjenerata
të tëra ta sendërtojmë sunetin e tij në jetën individuale dhe shoqërore.