Fundi i regjimit të Husni Mubarakut që vazhdoi për 30 vjet

Më
në fund ndodhi ajo që pritej me javë të tëra dhe mori fund regjimi i
Husni Mubarakut, që vazhdoi për 30 vjet. Javën e kaluar e tërë bota
ndoqi përsëri me ankth zhvillimet në Egjipt. Duket se në fund përfundimi
i ngjarjeve me plotësimin e dëshirës së protestuesve për përmbysjen e
Mubarakut ose për largimin e tij nga detyra, kënaqi një numër të madh
të grupeve opozitare. Në anën tjetër shohim se ngjarjet në Egjipt dalë
ngadalë filluan të ndikojnë në shumicën e vendeve të rajonit. Për këtë
arsye programin e kësaj jave do ta ndajmë në dy pjesë, zhvillimet në
Egjipt dhe ndikimin e tyre në rajon.
Ndërsa protestat në Egjipt hynin në javën e tretë Husni Mubarak i
transferoi disa kompetenca tek zëvendësi i tij, Umar Sulejman. Por
pakënaqësia e protestuesve nga ky zhvillim dhe vazhdimi i protestave
bënë që Mubarak të japë dorëheqjen brenda 24 orëve. Si rezultat i kësaj
udhëheqja e vendit kaloi tek Këshilli i Lartë Ushtarak. Kështu më 10
shkurt 2011 mori zyrtarisht fund edhe periudha e Husni Mubarakut.
Krahas kryeqytetit Kajro edhe në qytetin e dytë më të madh të vendit,
Aleksandri, populli e festoi me fishekzjarr largimin e Mubarakut.
Autokolonat që formoi populli në qendër të qytetit hodhën slogane duke
brohoritur “Ia dolëm”. Edhe pse protestuesit, të cilët gjetën përkrahje
edhe në Egjipt edhe në shumicën e vendeve në botë, ia dolën të
përmbysin Mubarakun, ende mbretëron një paqartësi se çfarë mund të
sjellë procesi i ri. Mund të thuhet që së bashku me lënien e procesit
të transicionit në duart e Këshillit të Lartë të Forcave të Armatosura,
Egjipti hodhi një hap drejt një procesi të ri.
Pas kësaj parashikohet që Këshilli i Lartë i Forcave të Armatosura
të Egjiptit, duke bashkëpunuar me Gjykatën Kushtetuese, në procesin në
vijim të realizojë reformat e procesit të transicionit. Këtu duhet të
rikujtojmë edhe rolin e madh që patën Forcat e Armatosura të Egjiptit në
vendimin për dorëheqjen e Mubarakut. Kjo situatë tregon se qëndrimi i
ushtrisë do të ketë ndikim në të ardhmen e Egjiptit. Pritej që ushtria
së bashku me marrjen e pushtetit në dorë të bëjë edhe disa ndryshime.
Më të rëndësishmet mes këtyre janë ndryshimet, që do të bëhen në ligjin
e zgjedhjeve, që do të japin shans edhe grupeve të reja opozitare dhe
të bëjë ndryshime në ligj në lidhje me zgjedhjen e presidentit. Kështu
në deklaratën e bërë nga ushtria bëhet e ditur që kontrolli i pushtetit
do të jetë në duart e ushtrisë deri në zgjedhjet që do të mbahen në
shtator dhe do të sigurohet që zgjedhjet të mbahen në mënyrë
demokratike. Por protestuesit që dëshironin të marrin mbështetjen e
ushtrisë gjatë protestave nuk largoheshin nga sheshet. Duket se disa
grupe ende nuk janë të kënaqur nga zhvillimet. Ndërsa shembuj më të
rëndësishëm të kësaj janë përleshjet e jetuara pas përfundimit të
protestave mes manifestuesve dhe ushtrisë. Është parë që krahas
mbështetjes së ushtrisë të dhënë protestuesve, pas një kohe filluan
grindjet dhe përleshjet mes tyre deri sa ushtarët shkonin në drejtim të
Sheshit Tahrir. Arsyeja e kësaj është refuzimi i disa grupeve të
largohen nga sheshi. Në krye të këtyre grupeve gjenden Partia Punëtore
dhe Organizata e Vëllezërve Myslimanë. Kërkesa kryesore e këtyre
partive është që qeveria e Kryeministrit Ahmet Shefik, i emëruar pak
kohë para dorëheqjes së Husni Mubarakut, dhe udhëheqja e vendit nga ana
e ushtrisë deri në zgjedhje të japin dorëheqje. Ndër kërkesat e këtyre
partive gjithashtu gjenden edhe lirimi i personave të arrestuar ose të
ndaluar për shkak të ngjarjeve. Si përfundim ndryshimi në Egjipt ka
filluar, por nuk është e qartë se ku do të shpjerë ky ndryshim. Kjo
paqartësi e jetuar në Egjipt ndikon edhe në vendet tjera të rajonit.

Në krye të këtyre vendeve gjendet Jemeni. Në ditët që lamë pas në
kryeqytetin e Jemenit, Sana, u jetuan përleshje mes policisë dhe
protestuesve që kërkonin dorëheqjen e Presidentit Ali Abdullah Salihi.
Ndërsa në përleshje u plagos një numër i madh protestuesish, 20 të tjerë
u ndaluan në polici. Kras kësaj protestat filluan edhe në njërën prej
vendeve të Gjirit, në Bahrejn. Por përveç këtyre dy vendeve janë edhe
dy vende të tjerë kritikë, që mund të ndikohen nga këto ngjarje. Njëri
prej këtyre është Irani. Reformistët që vitin e kaluar dolën në sheshe
për të protestuat rezultatet e zgjedhjeve në Iran, planifikojnë të
dalin në rrugë në shenjë të përkrahjes së popujve të Tunizisë dhe
Egjiptit. Ndërkaq regjimi i Iranit për të penguar protestat ka ndaluar
disa gazetar opozitarë. Por këto masa nuk mjaftuan për ta penguar
opozitën. Opozitarët, me në krye Mir Husejn Musavin dhe Mehdi Kerrubin,
filluan të organizojnë protesta. Qëllimi kryesor i opozitarëve
iranianë është rigjallërimi i protestave të ndërprera me presione vitin
e kaluar. Një vend tjetër që mund të ndikohet nga ngjarjet është edhe
Arabia Saudite. Ky vend, i cili që nga fillimi i protestave në Egjipt e
përkrahte regjimin e Mubarakut, ra në kundërshtim me një numër të madh
të vendeve me në krye SHBA. Arsyeja kryesore e kësaj është mundësia e
ndikimit edhe të saj nga kjo valë e protestave dhe kërkesave për
demokratizim. Edhe pse Arabia Saudite akoma duket larg nga kjo valë,
ndikimi i këtij vendi nga zhvillimet në Lindjen e Mesme do ta
kërcënojnë ekonominë botërore./TRT/