Njerëzit më të të dobishëm e më të lumtur të botës janë njerëzit e mbledhur nën hijen e Kur’anit dhe të ndriçuar me dritën jetësore të tij si dhe njerëzit e shkrirë me të, domethënë njerëzit që kanë mundur të bëhen një Kur’an i gjallë!
Kur’ani na fton neve për të medituar, na zgjon neve nga indiferentizmi dhe përgjumja me qëllim që të mendojmë.
Ai u jep përgjigje hyjnore pyetjeve:
Ç’është njeriu? Nga e ka prejardhjen?
Si ka filluar ekzistenca e tij?
Kush ia ka mësuar njeriut imtësitë e Kur’anit dhe shprehjes?
Lumturia e kësaj bote dhe e përjetësisë i është premtuar njeriut vetëm në shpërblim të bindjes ndaj Kur’anit.
Çdo e vërtetë ndodhet e fshehur në Kur’an, çdo lumturi ndodhet e dukshme në besim!
Krijuesi ia ka dorëzuar si amanet gjithësinë njeriut me të gjitha gjërat që përmban. Brenda kësaj përmbajtjeje duhen menduar edhe fëmijët, pasuria, shëndeti, etj.
Njeriu ka përgjegjësi për t’i përdorur dhe mbrojtur këto me korrektesë dhe ndjeshmëri. Ndërkaq, kulmin e këtyre amaneteve e përbën Kur’ani i dërguar njerëzimit si udhëzues i rrugës së drejtë nga Zoti me anë të përfaqësuesit të Tij, profetit Muhammed (s.a.s.)!
Prandaj, në hutben e tij të lamtumirës, Profeti e pati përmendur Kur’anin të parin ndër amanetet dhe pati kërkuar miratimin e muslimanëve se e pati kryer plotësisht detyrën e kumtimit të tij dhe, pastaj, dëshminë e Zotit.
Sado e lartë të jetë fjala e njeriut, ajo është e kufizuar.
Kur’ani, i përngjajnë nxjerrjes së ujit nga deti me enët tona.
Në lidhje me këtë, poeti Mevlana thotë:
“Fjalët e Kur’anit mund të shkruhen me një sasi boje, kurse për shkrimin e të fshehtave të tij s’mjaftojnë lumenj, s’mjaftojnë dete pa breg!”
“Edhe sikur pemët mbi tokë të bëhen pena dhe detrat bojë, fjalët e Allahut nuk mbarojnë.Pa dyshim, Allahu është fitues dhe i urtë absolut!” (Lukman: 27)
Nuk ka dyshim se Kur’ani është zbritur për t’u falur njerëzve lumturinë e të dy botëve.
Profeti ynë na ka porositur:
“Mbahuni fort pas Kur’anit dhe njiheni atë për udhëheqës dhe komandant, sepse ai është fjala e bekuar e Allahut, edukuesit të botëve! Erdhi prej Tij dhe te Ai do të kthehet!”
Ajetet e Kur’anit janë plot me mrekulli që ndriçojnë errësirat e historisë, që zgjidhin të panjohurat e pazgjidhshme, që dhurojnë pranverën e jetës së kësaj bote e të botës së pasme.
Duke na treguar për ndodhitë e kohëve të vjetra, e popujve të kaluar, Kur’ani na favorizon shumë mësime dhe urtësi dhe na jep shumë mësime jetësore e shoqërore mbi të ardhmen!
Njeriu pa Kur’an nuk ka ndryshim nga të varrosurit në ato varre si gropa
skëterrore. Ai është pothuaj si një varrezë shëtitëse. Kurse besimtarët me zemrën të mbushur me dritën e Kur’anit, mendojnë vazhdimisht mbi të vërtetat e larta.
Fjala hyjnore u sugjeron zemrave të tyre gjithmonë këto ide:
“Ti je rob i Allahut, jeton në pronën e tij, ushqehesh me ç’të jep Ai, prandaj kridhu në urtësinë dhe enigmën e Kur’anit dhe, me zemër të pastër, udhëto drejt Zotit tënd!”
Duke u mbështetur në këtë të vërtetë, poeti Junus Emre shprehet kështu poetikisht:
Njeriu që s’këndon Kur’an një herë,
Çdo punë i vjen e vështirë;
Kështu shkon dimër e verë,
I habitur, i hutuar shkon e vjen!..
Njeriu që Kur’an s’diti,
Në këtë botë zëre se s’erdhi,
Shërim për hallet s’gjeti;
Për punët që ka bërë, pendesë ndjen!..
Ç’lumturi për ata që marrin përsipër dhe e çojnë në vend përgjegjësinë e tyre para Kur’anit për të sotmen dhe për të ardhmen e brezit njerëzor!
---------------------------------------------
Shkruar nga: Bujamin Salija
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
