Në këtë botë jemi vetëm mysafirë të përkohshëm
Njeriu këtu është mysafir dhe udhëtar; njëkohësisht ka për detyrë që t`i sigurojë gjërat dhe begatitë që do t`i nevojiten gjatë udhëtimit të përhershëm.
Transmeton Abdullah b.Mesudi : I Dërguari i Allahut (sal-lallahu alejhi ves-selem) ishte shtrirë mbi një hasër. Kur u çua pamë se në trupin e tij kishte shenja të hasrës. I thamë: Ja Resulallah! Të marrim diçka më të butë që të shtriheni mbi të.
Pejgamberi a.s u përgjigj: Unë ç`farë lidhje kam me këtë botë. Unë në këtë botë jam sikur udhëtari i cili ëhstë ulur të pushojë nën hijen e një druri, apstaj e lë drurin dhe vazhdon udhëtimin e vet”
Po, njeriu këtu është mysafir dhe udhëtar; njëkohësisht ka për detyrë që t`i sigurojë gjërat dhe begatitë që do t`i nevojiten gjatë udhëtimit të përhershëm. Mysafiri nuk përzihet në punët e nikoqirit të shtëpisë.
Ai kësaj bote musafirllëku nuk i del zot sikurse është shtëpia e vet, nuk e përvetson atë.
Ai nuk i kritikon mirësitë dhe dhuntitë, nuk është bukëshkelë dhe nuk devijon.
Domethënë se ai që është mysafir nuk interesohet aq shumë dhe nuk lëshon zemër pas asaj që nuk e ka sjell vet dhe nuk mund ta bart me vete.
I Dërguari i Allahut (sal-lall-llahu alejhi ves-selem) një ditë e kapi për krahu Ibn-i-Omerin dhe i tha : “Në këtë botë bëhu sikurse je në mërgim ose sikurse je ndonjë udhëtar dhe llogarite veten prej atyre të cilët janë në varr.”
Sahabiu i amdh Ibni Omeri ashtu vepronte dhe çdo herë sugjeronte: Kur të bëhet mbrëmja mos e prit mëngjesin. Kur të agojë mëngjesi mos e prit mbrëmjen. Dhe mos lësho rastin të bësh diçka për sëmundjen derisa je i shëndoshë dhe derisa je në jetë përgatit diçka për vdekjen.
Vëllai i amdh i hazreti Aliut, Abdullahu i biri i Xhafer b. Ebi Talibit, në një ditë shumë të nxehtë zbret në oborrin me hurma të një fisi. Abdullahu duke pushuar aty, sheh se robërit që punonte aty i sollën tri copa bukë. Robi sa morri që njërën copë ta hajë, për një çast aty u paraqit një qen që nga gjendja hetohej se ishte shumë i uritur.
Robi bukën ia dha qenit. Qeni menjëherë e hëngri atë.
Robi edhe copën e dytë ia hudhi qenit. Qeni edhe këtë përnjëherë e fshiu. Robi ia dha edhe copën e fundit qenit. U ngrit që të vazhdojë me punë , por në atë moment iu afrua Abdullahu i cili tërë kohën ishte aty dhe pa ç`ndodhi dhe e pyeti: “O ti njeri, sa ishte ushqimi yt për sot?” Robi ngushtohet nga kjo pyetje dhe i thotë: “Ja këto tri copa bukë.” “Po pse nuk ndave diçka për vete?”
“E apshë se kafsha ishte shumë e uritur dhe nuk doja ta lë të uritur.” “Po ti ç`farë do të hash tani?”
“Do të agjëroj”
Pas kësaj bisede Abdullah b, Xhafer këkroi nga robi që t`ia tregojë shtëpinë e zotriut të vet. Abdullahu shkoi te zotriu dhe prej tij e bleu arën së bashku me robin.
Pastaj u kthye te robi dhe i tregoi se e ka blerë arën dhe i tha: “Tash më je i lirë. Dhe këtë arë me hurma ta dhuroj ty”
Abdullah b. Xhaferi i cili njihej me bujarinë e tij, kur e pyesnin se a e njeh ndonjë më bujar se ai, e tregonte këtë ndodhi: “Dhe kur i thoshin atij se ai rob ka dhënë vetëm tri copa të vogla bukë, kurse ti atij i ke dhënë gjithë atë arë të madhe me hurma dhe lirinë, ai u përgjigj: “Mirë, por ai i dha gjithë atë që kishte: kurse unë dhashë vetëm një pjesë të pasurisë sime....”
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
