Shikoj hapat qe bej ne rruge,fare vetem,e perlotur dhe e mbushure me trishtim e pikellim.Ngrej koken lart duke shikuar qiellin,duke iu lutur All-llahut xh.sh per pak meshire.Dhimbja tashme me ka lodhur vetem varri do jete pushim per mua.Po me dridhen duart duke shkruar jo pse kam frike nga vdekja,por se rrugetimi im ishte gjithmone vetem,dhe tani? tani dhe vdekjen po e perjetoj vetem.Kjo frike me mbyte dale nga dale nuk e kuptoj kohe.Pse po kalon shume shpejt,e vitet po mbesin ne te kaluaren duke i kujtuar kujtimet qe kishim vitin e kaluar.Per mua nuk ka asnje kujtim i se kaluares,sepse une isha udhetare e nje rruge me te vetmin shteg"erresire ngado qe shikoja".Nuk me vije fare keq per veten,ngase kam All-llahun xh.sh.dhe tashme jam mesuar me kete.Nuk me vjen interesant dhe po te vdes ashtu,sepse kur njeriu lind i vetem,i vetem rritet.Por me mua nuk ishte ashtu u linda u rrita me njerez perreth,por shpirti dhe zemra mbeten te mbyllur duke mos treguar ndjenjat,dhe ashtu do mbesin derisa dheu do t`i mbuloj.Kerkoj vetem nje fije shprese per te jetuar dhe per te braktisur erresin.Ne te kaluaren sikur qe thome per kujtimet.Ashtu them,ngase e kaluara e erret nuk harrohet dhe kurre nuk do te harroj te kaluaren e perlotur derisa te vdes.Kujtimet,e kaluara,vuajtja,dhimbja do vine bashke me mua ne varr,dhe mbase pas vdekjes All-llahu xh.sh. do me ndihmoje te pushoje edhe ne qofte se do ishte 1-minute,por te pakten ajo minute te kete qetesi.Pasi qe syte u mbyllen pergjithmone e trupi mbeti i pajete.Shume e veshtire me duket jeta,mbase nuk di si ta jetoje,por une nuk dua te jetoje me frike,mbase do me del dikush perpara e te me thote"jeto me mua ngase duhet jetuar.Frika me menjanon enderrat,gjitheqka qe kam,por kjo rruge,ky shteg me ndjek nuk munde t`i largohem as dhe nje sec. te vetme..........Es selamu Alejkum!!
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
