[justify]Hapi i parë në “zhvillimin individual” është të qenit i vetëdijshëm për veten, pra të kesh respekt ndaj qenies sate që është një mrekulli e artit hyjnor për të cilën duhet marrë rruga për ta zbuluar. Ky udhëtim më pas do të marrë formën e vet sipas konceptit të udhëtarit dhe qëllimit të tij. Padyshim që “zhvillimi individual” i një parimi të kohës që ka për bazë botëkuptimin që “Kjo jetë është një pjesë e jetës së përhershme dhe ne jemi këtu për një qëllim të caktuar.” është shumë e ndryshme me filozofinë materialiste që thotë: “Jeta është vetëm jeta e kësaj bote, jetojmë dhe vdesim”.
Është i gëzueshëm fakti që kohët e fundit është rritur interesi për zhvillimin individual. Sado që në themelin e këtij orientimi bëhet fjalë për “idenë që të fitohet më tepër” kjo do të mund të bëhet shkak për të kuptuar “ajetet në brendësinë tonë” që janë një udhëtim i njeriut drejt vetes së tij. Ky udhëtim do të japë shumë fryte për sytë që sho­hin dhe zemrat që marrin mësim.
Zhvillimi individual nuk është zbukurimi i anës së jashtme ashtu siç mund ta kenë kuptuar disa. Ndoshta është edhe shkalla e ndjeshmërisë edhe nga jashtë të konceptimit më në detaje të çështjes. Zhvillimi individual fillimisht merr parasysh ndryshimin e para­digmave dhe më pas sipas saj formon edhe sjelljet. Kjo situatë është e njëjtë sikurse edukimi mistik që merr parasysh edukimin shpirtëror për të rregulluar sjelljet dhe veprimet.
Është shumë tërheqës ky përcatim i S. Covey i cili shprehet se ka gjetur mundësinë për të studiuar të gjitha veprat e botuara në Amerikë në dyqind vitet e fundit në fushën e zhvillimit individual: Tashmë kam filluar t’i besoj akoma edhe më tepër faktit se shumica e librave në lidhje me zhvillimin individual që janë shkruar gjatë periudhës së fundit pesëdhjetë vjeçare kanë mbetur shumë sipërfaqësor. Këta kanë qenë të mbushur plot me vetëdije imazhi shoqëror dhe teknika, pra me ngjitëse të sëmundjeve shoqërore. Këto këshilla zbatoheshin në zgjidhjen e problemeve të vështira dhe kishte edhe raste që ato dukeshin sikur mënjanoheshin për një kohë qoftë edhe të përkohshme. Çështjet që ishin të ndrydhura ndikoheshin dhe bëheshin shkak që të dilnin shpesh herë në pah. Përkundrejt kësaj, pothuajse të gjitha librat e dalë brenda njëqind vjeçarit të parë qëndronin mbi disa principe të arta, si: sinqeriteti, zemërçiltërsia, drejtësia, maturia, guximi, durimi, të qenit punëtor dhe bërja e punëve të dobishme që mund t’i përkufizojmë si themelin e suksesit që është “etika e karakterit”. Një ideim i tillë u mësonte njerëzve se ata mund të arrinin përherë lumturinë dhe suksesin e vërtetë “Vetëm duke mësuar bazat e këtij themeli dhe duke u bashkuar me karakteret themelore të tyre”. Zhvillimi individual është shkalla e një suksesi. Ai synon formimin e një botëkuptimi për jetën dhe suksesin në të. Ai tregon rrugën se pse duhet bërë një gjë e caktuar dhe ajo që është edhe më e rëndësishmja si duhet bërë. Ai është një udhërrëfyes ndihmës që tregon se në ç’mënyrë do ta luajë secili rolin e tij në skenën e jetës. Duke menduar se secili e ka anën e tij të drejtuesit, duke marrë parasysh se “Aftësitë e drejtimit” i jeton së bashku me të tjerët, ai e pranon “zhvillimin individual” që do të sigurojë “aftësitë e komunikimit” dhe atë që është më e rëndësishmja sigurimin e një jetese të suksesshme duke qenë i vetëdijshëm për veten. Në fakt nuk është e lehtë të vendosësh një kufi për temat e zhvillimit individual që kanë për synim zhvillimin në çdo fushë të njeriut. Kjo pasi njeriu është një botë e vogël dhe ai vazhdon të bëjë kërkime në këtë botë.
Në vendin tonë ka shumë pak për të mos thënë aspak punime apo studime në lidhje me këtë temë. Nëse i hidhet një sy librave apo punimeve në këtë fushë, do të vihet re se pjesa më e madhe është përkthim nga perëndimi. Padyshim që këto të dhëna që ne mund t’i quajmë si një grupim i një përvoje të përbashkët të njerëzimit, janë një thesar i pashtershëm. Por për sa kohë që të mos ushqehemi nga kultura dhe qytetërimi i vendit pra nga kultura që ka vendi, ato informacione mund të jenë edhe të dëmshme. Sikur të jetë e mundur që qytetërimin dhe kulturën tonë ta shihnim me syrin e “botëkuptimit të zhvillimit individual” nuk do të ishte e vështirë të zbulonim një botë të madhe dhe të pasur sa yjet që janë në qiell.
Zoti na ndihmoftë dhe na lehtësoftë punën tonë në rrugën e “pjekurisë njerëzore”