Falënderimi dhe hamdi i vërtetë i takon vetëm All-llahut xh.sh., Shpikësit të pashembullt, Përdëllimtarit të pakufi, të Gjithëdijshmit, Mbikëqyrësit, Ndihmësit më të mirë, salatet e selamet e përmallshme nga bregoret e fundit të zemrës ia dërgojmë atij që na quajti vëllezër, atij që vdiq me mall për ne, atij që i besuam pa e parë, njeriut që nuk e ndjeu veten e tij asnjëherë të vlefshme kur duhej ta flijojë për Allllah, atij që vuajtjet e mundimet ia shtuan butësinë, Pejgamberit të fundit Muhamedit a.s.
Pranverë e bukurisë, ajkë e moshës, forcë e gjallë dhe e pathyeshme e jetës, strehim i lumturisë me intensitet më të madh, inerci e përtacisë, periudhë ëndrrash, iluzionesh, optimizmi, shprese, synimesh, qëllimesh. Kohë e gjallërisë, kur njeriu lulëzon, e kodra e male i duken të pafuqi t’i ndalin hovin. Kjo është rinia, ajo që ndryshon sisteme, rrëzon mbretër e sundues që duket se vdekjen e kanë më afër se lëshimin e fronit. Ajo që bën revolucione. Ishte rinia ajo që i dha shpresë dhe shpalosi një dritë që ndriçonte po s’e honepste dot kush.
Ishte rinia ajo që i dha frymë Islamit të mos mbytet, ishte rinia ajo që na e solli ne Islamin në trojet tona. E këtë na pohon Zotëria i të Dërguarve Allahu e shpëtoftë ku thotë: “Jam ndihmuar nga të rinjtë”.
“Çdo gjë zhduket pos qenies së Tij, i Atij është gjykimi dhe tek Ai do të kthehemi”. Është ky një ajet që na jep të kuptojmë se kjo liri e gjallëri që e nanurisim në krahë do të përqafojë shuarjen, e do të tretet në shtigjet e moskthimit kokës prapa, që të na lë si hije kujtimin. Kujtim ky që patjetër duhet t’u përcillet gjeneratave të reja, të etshme për jetë, që të kenë më shumë përvojë në ballafaqimin e sfidave, sepse përvoja i paraprin suksesit. Rinistët mendojnë se çdo gjë që fluturon hahet, prandaj edhe humbin në rrugët e monopateve të ashpra me bërryl e gjunjë të maleve, për ta gjetur rrugën shumë më vonë ose për të mos e gjetur kurrë.
Vëllezër të dashur, krahas gjithë përparësive, rinia mund edhe të na dëmtojë, prandaj duhet të dimë, se: “Çdo shpirt do ta shijoj vdekjen, pastaj te Ai do të kthehemi”.
Pendimi është i mirë por më i mirë është në rini, na thotë Pejgamberi a.s. Andaj edhe një rini nën prizmin e normave e postulateve fetaremorale, mund të na sjell sukseset që ka korë rinia pararendëse e jona. Ne më shumë se të gjithë kemi mundësi t’ia arrijmë qëllimit dhe t’i shmangemi haramit më shumë se të rinjtë tjerë në këtë kohë dinamike ku pasojat e veprave dhe vetë veprat kanë marrë vlera reciproke, në këtë kohë ku lapangjozja, megalomania, mendjemadhësia, kryeneçësia, cilësohen si cilësi të lëvduara e bazë të
shoqërisë dhe anasjelltas.
Kur mundën studentët e të rinjtë e botës arabe të rrëzojnë nga pushteti strukturat monarke, kur mundi Pejgamberi a.s. shembulli më i mirë dhe shokët e tij, të zgjojnë botën nga gjumi i injorancës,ta heqim edhe ne më këtë katarakt e të mos veprojmë si diletant, të vetëdijesohemi një herë e përgjithmonë, ndoshta nuk e sundojmë botën e nuk rrëzojmë dot sisteme por tek Allahu sigurisht do të kemi meritën se Ai vetë na premton e na drejtohet: “Dhe nuk veproni asnjë të mirë për të cilën All-llahu nuk është i dijshëm”. Të pendohemi në rini, se rinia nuk është asgjë pos një kapitull i jetës por edhe si i tillë premton shumë. All-llahu na faltë e na udhëzoftë në rrugën e drejtë të shpëtimit.