Njeriu në cilindo segment të jetës që të jetë detyrimi i tij më i rëndësishëm, detyrimi i tıj parësor është të mirëorganizojë raportin e tıj me Zotin. I ri ose i vjetër, femër ose mashkull, administrator (shef) ose nëpunës, punëdhënës ose punëtor, nënë baba, fëmijë… Asnjë hapësirë (segment, pjesë ) e jetës nuk mund të organizohet duke lënë mënjanë marrëdhënien tonë me Zotin. Të qenurit njeri e bën të detyrueshme këtë. Cilësia njerëzore lidhet në mënyrë të
drejtpëdrejtë me këtë.
Ky do të ishte edhe myslimanizmi. Një njeri i mirë, është në të njëjtën kohë edhe një mysliman i mirë.
***
Sot bota myslimane ka nevojë të domosdoshme që :
- Të jemi myslimanë të mirë. Duhet ta jetojmë islamin mirë dhe në mesin e shoqërisë duhet të ketë myslimanë të mirë.
Në të vërtetë Islami është i bukur. Ai (islami) ka ardhur nga El Xhemili ( I Bukuri ). Janë parimet e Atij që e do të bukurën. Islami është i bukur, por jo çdo mysliman që dëshmon se është i tillë stoliset me bukuritë apo mirësitë e Islamit me të njëjtën dozë (nivel).
Ndonjëherë të metat e njerëzve hedhin hije edhe mbi Islamin prej ku lind edhe mendimi se problemi qëndron në bukurinë e tij.
Prandaj kur themi se kemi nevojë për myslimanë të mirë që reflektojnë bukurinë e Islamit në shoqëri nuk gabojmë.
Në mënyrë të veçantë në ditët tona, në kohën tonë, kur njeriu po përjeton zhgënjimet më të thella, një mysliman i mirë është një fole strehimi, një shtyllë hyjnore për universin…
Njeriu ka gjithmonë nevojë për njerëzit që jetojnë me vlerat që nuk nuk njohin kohë e vend (pra që nuk plaken).
Shih zemrën, rregulloje atë. Shih veprimet e tua, përmirësoji ato. Shih vizionin tënd mbi dynjanë eahiretin, thelloje atë. Shih gjurmët tuaja, ndreq hapin.
Feja është përkufizuar si ″Lartësim i urdhërave të Allahut, mëshirë ndaj krijesave të Tij ″.
Të jesh i vetëdijëshëm për urdhërat e Allahut e t’i lartësosh ato do të thotë të perceptosh shumë mirë tendencën tënde drejt gabimit e protestës ndaj Atij.
Njeriu i pajisur me këtë forcë perceptimi shpëton nga mashtruesi më i madh i njeriut nga krenaria ose nga adhurimi i egos së tij. Punën e tij e lidh me Krijuesin e Tij, sepse fe do të thotë përulje ndaj Zotit, lidhje e plotë me Të.
Nësë kjo do të ishtë edhe filozofia e jetës suaj atëherë do të arrini shumë shpejt në botën e mëshirës ndaj çdo krijese.
Ja pra ky do të ishte myslimani i mirë. Muslimani i mirë Ahmet Tashgetiren
Në mënyrë të veçantë në ditët tona, në kohën tonë, kur njeriu po përjeton zhgënjimet më të thella, një
mysliman i mirë është një fole strehimi, një shtyllë hyjnore për universin…
Njeriu ka gjithmonë nevojë për njerëzit që jetojnë me vlerat që nuk nuk njohin kohë e vend (pra që nuk plaken).

Njeriu i Zotit.
Njeriu i shpirtit.
Njeriu i dashurisë.
Njeriu i mëshirës.
Miku i Zotit.
Unë them që në çdo vend duhet të ndodhet një njeri i tillë. Një lloj shtylle, ku mund të mbështetemi në rast vështirësish.
Një lloj kandili, kur njerëzit ta shohin t’u ndriçohet shpirti, t’u zgjohet dëshira për pastrim (të brendshëm), t’u kujtohet njeriu që do Zoti, t’u kujtohet Zoti.
Sot në nivel botëror ka nevojë për kandila, sepse është terruar shpirti njerëzor. Njeriu është larguar nga atmosfera shpirtërore dhe errësirat pushtuan shpirtin njerëzor.
Viti 2007 është cilësuar si viti i Mevlanës.
E gjithë bota është duke thirrur një mik të Zotit…, për t’ia ndriçuar zemrën. ″Eja, eja, eja ! - thoshte
Mevlana… Çfarëdo që të jesh eja, tempulli ynë nuk është tempulli i pesimizmit.″
Tani atij e gjithë bota i thotë eja, eja…duke e njohur si një mysliman të mirë.
Ai kandil u dogj në dritën e Muhamedit ( a.s.). Ai kandil u ushqye me nurin e Kur’anit për vite me radhë.
Drita e Muhammedit (a.s.), si Mevlanën, ka ndriçuar me mijëra shpirtëra gjatë shekujve…
Mevlana, Mevlana…
Sa më shumë Mevlana…!
Nga lindja në perëndim…si një rreze drite universale…
Duke e mbajtur botën e Muhammedit ndër duar, në zemër…, duke e mbajtur dritën e pavdekshme të Kur’anit…
E nisi udhëtimin nga Mekke-ja e Medine-ja, çelën lulet në Semerkand, Belht, Buhara, Bagdat…
E nisi udhëtimin nga Semarkandi, çelën lulet në Konja, Yozgad,Stamboll…
Mori rrugën nga Bagdati, çelën lulet në Kurtub, Andaluzi, Europë-Amerikë…
Në qoftë se keni në zemrën tuaj një kandil, drita e tij shpërndahet nga njëri shtet në tjetrin, nga zemra në zemër…
Mysliman i mirë.
Mik i Zotit
Njeri shpirti (shpirtëror)
Një fizionomi që kur e shikojmë themi ″ Ky duhet të jetë miku i Zotit ″.
Nga Mevlana:
″O kokë, me urdhërin e Tij u bëre e tillë, o këmbë me bujarinë eTij këmbë u bërë.
Me mendjemadhësinë tënde si mundet me mendje të protestosh dhe me dembelizëm të tërhiqesh këmbët…″
″O kokë në qoftë se të duhen qiejt duhet të prekësh dheun… ″
″Ai që për Allahun bëhet dhe, engjëjt në i bien atij. Atij që i bëhet rob Allahut qiejt rob i bëhen″
″Papastërtitë e brendshme jo uji por lotët i pastrojnë″.
″Çfarë është kjo dynja? Të jesh indiferent ndaj të Hakut.″
″Çfarë është drejtësia?
Ujitja e frutave të një peme.
Po padrejtësia çfarë është?
Ujitja e gjembave ″
″Nëse do të lëshosh rreze sa një dritë duhet të lash unin tënd që natës i ngjan.
″Dua dhe adhurim do të thotë të qëndrosh bashkë me Zotin. Për atë që qëndron me Zotin si jeta ashtu edhe vdekja janë të bukura. ″
″Të kërkosh diçka aty ku ajo s’ndodhet do të thotë mos ta kërkosh fare atë. ″
″Në periudhën e shëndetshme të bollëkut secili të bëhet mik, kurse në periudhën e veshtirësive a ka mik tjetër përveç Allahut? ″
″Procesi i lindjes për gruan shtatzënë është vuajtje madhe, kurse për foshnjën që do të lind shpëtim nga prangat e një burgu. ″
″Më dhimben njerëzit që bartin dhimbjen e imanit të mangët, pasi dhimbjet e tyre nuk kanë ilaç ″.
“Dua dhe adhurim do të thotë të qëndrosh bashkë me Zotin.
Për atë që qëndron me Zotin si jeta ashtu edhe vdekja janë të bukura.”