Fadlullah Mumtaz

Nuk mund ta harroj natën kur e dërgova gruan time në spital për lindje. Ishte në gjendje shumë të keqe. Ishte bërë për ta ngushëlluar. Pasi që arritëm në Spital, nxituan motrat dhe infermieret me një letër që do të duhej ta nënshkruaja për të kryer lindjen me operacion pasi që ndryshe nuk mund të bëhej. Pas lindjes më lajmëruan se djali im do të qëndronte në spital për disa ditë për shkak lëndimeve që ka pësuar gjatë lindjes. Respektivisht, nuk kishte mundur të thithte oksigjen gjatë operacionit sikur që kishte pësuar edhe një pneumoni të rëndë. Sikur këto nuk mjaftuan dhe pas dy ditësh mjeku më merr në telefon dhe më tregon se gjendja e tim bir është përkeqësuar shumë dhe se vetëm Allahu i Madhëruar mund ta shpëtonte atë.
Po në rast se shërohet, do të ngel me ndonjë pasojë?- e pyeta.
Për shkak të dëmtimit të trurit gjatë operacionit mund të ketë defekte: zhvillimin të ngadalësuar psikik dhe nervor – më tha.
Këto lajme më çorientuan. Nuk dija nga t’ia mbaj. Ecja sikur të isha i pa kokë. Më kujtoheshin dhimbjet e gruas në shtëpi, në spital dhe ja tash, prapë lindje me probleme. Në këtë gjendje përkujtova se çdo gjë është në dorën e Allahut të Madhëruar dhe jo të njerëzve, kështu që mora abdes, i fala dy rekate dhe e luta Allahun me gjithë zemër të më ndihmonte. Të nesërmen shkova në Spital ndërsa takova në korridor një infermiere e cila më tha: Nesër do të lëshohet biri juaj. Gjendja e tij është përmirësuar për 180 shkallë. E vizitova gruan time ndërsa mora lajmin se ajo lëshohej sot nga Spitali.
Sot, biri im jo vetëm që është shëndoshë e mirë por gëzon nivel zgjuarsie shumë më të madhe se sa mosha që ka.
Dhimbja dhe vështirësitë shkuan falë dy rekateve të çiltra që fala për Allahun e Madhëruar e Madhëruar!



Përshtati: Sedat ISLAMI