Miqtë e mi të dashur!
Temat që kam shkruar në fletoren time të shënimeve po përpiqem t’jua përcjell sa herë që është e mundur. Temat janë shtuar aq shumë sa mendoj se do të më duhet të blej një fletore të re.

Pse shtohen temat? Me rritjen e negativiteteve në
mjedisin ku jetojmë, shtohen edhe temat.
Gjithmonë në mendje më vjen ky hadith fisnik:
“Kur sheh një të keqe, ndryshoje me dorë, nëse nuk mundesh, me gjuhë, nëse nuk mundesh, (urreje) me zemër.” Interpretimin e këtij hadithi mund ta merrni nga dijetarët. Unë nuk mund të komentoj në lidhje me këtë.
Megjithatë, kur shoh një fëmijë që bën ndonjë veprim negativ, e këshilloj me gjuhë. Atij i them duke i përkëdhelur kokën:
-Mos e bëj këtë, vogëlushi i ëmbël.
Por nëse është një burrë sa një gomar, e urrej me zemër atë veprim që bën ai, në mënyrë që të jem i kujdesshëm ndaj çdo reagimi të tij.
Nuk po them se duhet të bëni të njëjtën gjë edhe ju, por po them vetëm kini kujdes nga shkelmat e gomarit (reagimet prej rrugaçërie).
Të dashur pensionistë!
Ditët kalojnë një nga një. Sigurisht që do të kalojnë një nga një. Mjerë për ne sikur ditët të kalonin dy nga dy!..
-Si jeni? A je mirë?
Nëse jeni mirë, shëndeti juaj mund të përkeqësohet pasi të lexoni këtë faqe të fletores sime të shënimeve.

Jemi të rrethuar me kamera sigurie. Çdo lëvizje jonë survejohet sekondë pas sekonde. Po të ndiqej orë pas ore, shumë të këqija do të kishin ndodhur mes kësaj ore!
Ka 24-25 foto në sekondë. Pra, në një sekondë na bëhen 25 foto: Këtë të mos e harrojmë. Pra, të gjithë jemi nën vëzhgim, andaj le të jemi të kujdesshëm.

Ndërsa teknologjia përparon, qeniet njerëzore bëhen më të regjistruara. Mendja e njeriut zhvillohet më shumë dhe në pikën e fundit të këtij zhvillimi njeriu del në pension.
Çfarë do të bëjmë kur të dalim në pension? Të ulemi e të qajmë apo të qëndrojmë në këmbë për të qarë? Asnjërën... Do të shkruajmë kujtimet tona. Mos thoni:
-Unë nuk kam asnjë kujtim, çfarë të shkruaj?
Sigurisht që keni. Siç nuk ka qenie njerëzore pa nënë, nuk ka qenie njerëzore pa «kujtime».

Le të kemi kujdes, ndërsa shkruajmë kujtimet tona, të mos shkruajmë vetëm veprat tona të zgjuara, por edhe marrëzitë tona.Kur njeriu shkruan kujtimet e tij, gjithmonë shkruan gjërat e zgjuara që ka bërë, por kurrë nuk i shkruan marrëzitë e tij, sikur nuk i mban mend ato. Ndërkohë, gjërat që nuk mund t’i harrojmë më shumë janë marrëzitë tona.Ne i shkruajmë veprat tona të mira, por veprat tona të këqija nuk na vijnë në mendje.
Te dashur miq!
Tani, pas kësaj hyrjeje të shkurtër, le të marrim fletoren e shënimeve dhe të hapim një faqe të rastësishme, të shohim se çfarë teme do të dalë.
–Po e hap me Bismi’l-le... Hooop!
Ah! Sa me fat që jemi, të dashur miq pensionistë apo jopensionistë!
- Ku është fati këtu! Faqja doli bosh...
Pikërisht këtu është fati, në këtë faqe të zbrazët, miq.
– Çfarë do të thotë bosh?
Do të thotë se nuk ka asgjë. Do të thotë «e pastër». Tani mund të shkruajmë gjëra të bukura në këto fletë të pastra. Disa njerëz mund t’i shkruajnë keqardhjet e tyre në këtë faqe të pastër.
«Do të doja të mos e kisha bërë.»
Ka shumë gjëra për të cilat themi kështu në jetën e njeriut. Tani le t’i kalojmë ato në faqe të pastra:
* * *
Shiko, Mehmet Aga: Ti ke gjithë këto vite që përdor rrymë elektrike ilegalisht nga shtylla para shtëpisë.
– Jo! Nuk është ilegalisht... Unë kam përdorur energjinë e tepërt që të mos shkojë dëm. Kështu që kam kontribuar në ekonomi.
– Shiko, ende po përpiqesh ta ndotësh faqen. Me të vërtetë, a ashtu ke bërë?
- Hëmmm!..
* * *
Edhe ti vëlla kontraktor, shiko, tani je bërë pensionist. A ke ndonjë fjalë për ata që do të dalin në pension pas teje?
- Kam! Jo një, por disa fjalë.
Më thuaj, cilat janë ato? Ata që janë të interesuar, le t’i dëgjojnë. Në fakt askush nuk është i pa interesuar për këtë çështje...
- Atëherë më lejoni t’i them, ndërsa ata t’i dëgjojnë... Ndërsa i shtojnë çimento rërës, të mos thonë «një për ty dhe një për mua». Le të mos mendojnë, «Dy nga këta hekura janë shumë, ata shtojnë peshë në ndërtesë», kur t’i vënë hekur betonit. «Le të mos vënë materiale të lirë në vende të padukshme.» Le
ta dinë se kamerat e sigurisë janë duke punuar gjatë gjithë kohës.
* * *
Vëllai im tregtar, mos përdor një kandar kur blen dhe një kandar tjetër kur shet, mos harroni se një ditë do të të peshojnë edhe ty!
- Pse të më peshojnë? A mall jam unë?
- Nëse do të vazhdosh kështu, nuk do të jesh as «mall».
* * *
Vëllai i dashur, edhe ti mos e ndot më mjedisin.
Ja shiko, ngrohja globale është në rritje.
- Hëmm! Ja, sapo e the vetë. Pse po e bëj unë këtë? Që ngrohja globale të rritet, në mënyrë që të varfrit të mos kenë të ftohtë...
Ashtu? Mos harro se një ditë do të ndizet një zjarr nën ty, në mënyrë që të mos kesh të ftohtë.
- Unë nuk e duan !
- Atëherë, mos e ndot faqen!
- Ne rregull!
Të nderuar lexues, ka edhe shumë gjëra të tjera, por unë nuk do të hyj në ato tema të papërshtatshme. Në fakt, të gjithë i dini ato më mirë sesa unë.
Nëse doni t’i dëgjoni patjetër nga unë, ejani në një vend të përshtatshëm dhe t’ua tregoj. Por le të mos e ndotim këtë fletore të pastër. Mirupafshim, qëndrofshi në faqe të pastra