Pluhuri kurrë nuk do të pushoi -2

Pluhuri kurrë nuk do të pushoi -2

--------------------------------------------------------------------------------


Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, nuk dëshironte që me dhunë të pushtohet qyteti i shenjte. Nuk e dëshironte derdhjen e gjakut. Hyri në Mekke i nënshtruar duke i bërë sexhde Allahut dhe duke e falënderuar Atë. Nuk kishte paradë, festim, e as derdhjen e gjakut - e tëra kalonte qetë. “Jeni te lirë!”- tha Muhamedi, salallahu alejhi ve selem.

Megjithatë, “lista e zezë” ishte aty. Lista e emrave të cilët duhet të eliminoheshin, edhe nëse gjinden duke u mbajtur për mbulesën e Qabesë. “Thuhet se vendi më i shenjtë në botë Mekka, ndërsa më të shenjtët prej të shenjtëve në botë është El-Haremi, dhe nëse dikush e prek mbulesën e Qabesë, apo mbahet për të, nuk e kanë prek. Kjo derisa ka qenë rregull edhe në kohën e mushrikëve, gjatë kohës së xhahiljetit.

Por, Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, tha: ”Mbytni edhe nëse i gjeni se janë kapur për mbulesën e Qabesë!”

Kush ishin ata njerëz?

Në regjistër ishin disa emra, ndërsa në mesin e tyre ishte një njeri i quajtur Abdullah ibn Khatali, dy robëreshat e tij këngëtare dhe Sara, robëresha e Ebu Lehebit.

Kush ishin ata? Abdullah ibn Khatali i kishte dy robëresha të cilat këndonin kundër Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, mbanin “koncerte” në Mekke duke kënduar kundër të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem. Ato dy robëreshat ishin në listë së bashku me robëreshën e Ebu Lehebit.

Para së gjithash, të themi për Abdullahun se ai ishte kapur për mbulesën e Qabesë dhe njëri nga sahabët ngutej drejt tij dhe e mbyti.

Të shikojmë dhe ta hulumtojmë tani rastin interesant të këtyre grave:

-E para, të dashur vëllezër dhe ju motra, e dini se gratë nuk mbyten! Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka ndaluar mbytjen e grave, por këto kanë qenë të nënvizuara në listë të veçanta (për mbytje).

-E dyta, e dimë se gratë, nëse përfshihen në luftë kundër muslimanëve, mund të mbyten. Por këto gra nuk kanë luftuar e as që kanë marrë pjesë në çfarëdo lufte. Përveç kësaj kanë qenë në situatë të dorëzimit pa kushte.

-E treta, Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka garantuar paqe dhe liri për banorët e Mekës, por për to ka bërë përjashtim.

Gjithashtu, shtojmë faktin se këto nuk ishin gra të lira por robëresha, ndërsa liria është e rëndësishme në ligj dhënien e islamit. Duke marrë parasysh se robërit nuk kanë liri, dënimi zvogëlohet. Këto gra nuk kanë kënduar me dëshirën e tyre kundër Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, por janë urdhëruar që ta bëjnë atë nga ana e pronarëve të tyre, Ebu Lehebit dhe Abdullah bin Khatalit, por edhe përkundër kësaj kanë qenë të ndara për mbytje.

Ibn Tejmija për këtë rast thotë se: ”Ky është argument i qartë dhe i fortë se mëkati më i madh është blasfemia, përqeshja dhe fyerja e Pejgamberit Muhammedit, salallahu alejhi ve selem, edhe përkundër të gjitha këtyre fakteve:

-Se është garantuar siguria për banorët e Mekkes,

Se ato ishin gra,

-Se nuk kishin luftuar,

-Se ishin robëresha,

Prapë se prapë kanë qenë të ndara për dënimin me mbytje. Kjo na tregon se ç’farë krimi i madh është ky (ta fyesh Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem)!”

Pastaj, e kemi njeriun tjetër emri i te cilit ishte në listën e zezë, i cili gjithashtu me gjuhën e tij e ofendonte Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ndërsa quhej El-Haris bin Nukejdi.

Fshihej në shtëpinë e tij. Ali bin Ebu Talibi erdhi te shtëpia e tij dhe e kërkonte, dhe i thanë se ka shkuar deri në Bedijat, jashtë Mekës. E lajmëruan Harisin se e ka kërkuar Ali bin Ebu Talibi, Allahu qoftë i kënaqur me të. Alia u fsheh pas shtëpisë dhe kur Harisi deshi të ikte në shtëpinë tjetër, Alia e mbyti.

Shembulli tjetër ishte Ka’b ibn Zuheir, i cili ishte poet, ndërsa babai i tij Zuiheir bin Ebi Selma ishte njëri nga poetët më të mëdhenj, ishte njëri nga ata që kishte mua’lakat. Arabët e kanë pas zakon që ti varrin në Qabe këngët më të mira, ndërsa Zuheiri ka qenë njëri prej atyre këngët e të cilit kanë qen të varura në Qabe. Djemtë e tij Ka’bi dhe Buz’heiri gjithashtu kanë qen poet. Buz’hieri ka qenë musliman ndërsa Ka’bi mosbesimtar i cili ka shkruar këngë kundër të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem.

Kur kanë hyrë muslimanët në Mekke, Buz’hieri i ka shkruar letër vëllait të tij në të cilën i ka shkruar se i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, do ti mbyt ata nga Mekka që kanë shkruar këngë kundër tij. Ka’bi ka qenë në Mekke në atë kohë, ashtu që nuk e kishte pranuar letrën nga vëllai i tij i cili ia ka tërhequr vërejtjen se i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, i mbyt ata që flasin kundër tij dhe ata që kanë mbetur, sikurse Abdullah ibn Zubarijjen dhe Mugire ibn Ebi Vehbin duke u munduar të ikin sepse Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka dhënë urdhër që të mbytet secili që ka folur kundër tij.

Sipas kësaj, kjo është edhe një shembull në të cilin shihet madhësia e këtij krimi. I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, ka qenë i mëshirshëm dhe ua ka falur armiqve, por në këso raste të këtij krimi të veçantë ka vepruar ndryshe.

Pastaj, kemi edhe tregimin për U’kbe ibn Ebi Mu’itin dhe Nadër bin Ebi Harisin. Në luftën e Bedrit janë burgosur 70 Kurejsh. I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, ka urdhëruar që ti sjellin ata dhe e ka vështruar secilin prej tyre, e pastaj e ndali shikimin në Nadr ibn Harisin. Nadri në sytë e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, pa diçka, dhe i tha atij afër vetes: ”Unë do të mbytëm, po e shoh këtë në sytë e të Dërguarit të Allahut!”

Njeriu që ishte afër tij i tha: ”Jo, vetëm po të duket, je i frikësuar, je tepër i frikësuar!” Por, ai i tha: ”Jo, po të them, e pash vdekjen time në sytë e të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem!”

Pastaj Nadr ibn Harisi e thirri Mu’sab ibn U’mejrin të cilin e kishte kushërinj, dhe i tha: ”Shko te Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, dhe thuaj të veproj me mua ashtu siç do të veproj me të tjerët nga populli im-nëse do ti mbys ata, le të më mbyt edhe mua, por nëse i fal, le të më fal edhe mua!”

Mus’ab ibn U’mejri i tha: ”A je ti ai që e ke thënë ti atë ç’farë e ke thënë për Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem, dhe ke folur kundër Librit të Allahut!”

Nadr ibn Harisi mbante hallka (takime) dhe në të njëjtat vende ku mbante edhe Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në mënyrë që ti bëjë konkurrencë atij salallahu alejhi ve selem. Ka udhëtuar në Persi në mënyrë që të mësonte tregime që t’ua përcjell mosbesimtarëve duke u thënë: Muhammdei po u flet tregime, unë di më mirë tregime se ai, ejani e dëgjomëni mua!”

Ai i tha Mus’abit: ”Të lutem përcjellja këtë Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem!”Ai i tha: ”A nuk je ti ai i cili i ke torturuar shokët e tij?”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, e thirri Nadr bin Harisin dhe i tha Ali bin Ebu Talibit që ta ekzekutoj.

Ai u veçua (për ekzekutim)!

Në atë kohë ktheheshin mbrapa për në Medine. Kur arritën deri tek një vend i caktuar, ai e ekzekutoi Nadr bin Harisin, dhe kur kanë shkuar pak më tutje, e gjykoi U’kben.

U’kbe tha: ”Mjerë për mua, pse unë u ndava për dënim! Të gjithë këtu i keni armiq, të gjithë kanë luftuar kundër juve, të gjithë këta Kurejsh, të fisit tim, pse mua po më veçoni?”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, tha: “Për shkak të armiqësisë tënde ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij!”

Ai tha:”O Muhammed, vepro me mua ashtu siç vepron me popullin tim, nëse i mbyt ata, bënë të njëjtën edhe me mua, nëse i liron ata, më liro edhe mua, nëse kërkon shpagim për ta merr edhe prej meje çfarëdo që dëshiron!”

Pastaj tha: ”O Muhammed, kush do të brengoset për fëmijët e mijë?”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, tha: ”Xhehenemi! Dërgo o Asim dhe preja kokën!”

Pastaj Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, tha: ”Sa i keq që ka qenë. Nuk e njoh asnjë nga mosbesimtarët të ketë qenë si ti. E ke fyer Allahun dhe Pejgamberin, andaj e lavdëroj tek Allahu atë i cili të mbyti dhe i kënaqi sytë e mijë që të shoh ty të vdekur!”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, i ka trajtuar këta njerëz në mënyra të ndryshme dhe është shumë e qartë!

Ngjarja tjetër është me njeriun e verbër i cili e kishte Umm Velidin.

Ky i verbër i kishte dy fëmijë me Umm Velidin. Ajo e fyente të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem, dhe ai mundohej ta ndalte, por ajo nuk e dëgjonte.

Një natë e fyeu Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem, dhe ky e mori një hu dhe ia nguli në barkun e saj dhe e shtrëngoi derisa e mbyti.

Të nesërmen në mëngjes u përhap lajmi dhe arriti deri te Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, andaj ai i mblodhi njerëzit dhe u tha: ”Ju pyes në emër të Allahut le të lajmërohet kush e ka bërë këtë!”

U lajmërua njeriu i verbër dhe iu afrua Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, u ule afër tij dhe i tha: O i Dërguari i Allahut unë e kam bërë atë. Ajo të ofendojë dhe ia kam tërhequr vërejtjen që të ndalet por ajo nuk dëshironte të ndalej. I kam dy fëmijë me të, sikur dy margaritar, dhe ka qenë e mirë ndaj meje. Por, natën e kaluar filloi të fyej ty dhe unë e mora një hu dhe e mbyta!”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, tha: “Dëshmoj se gjaku i saj është i lejuar.” Me fjalë të tjera nuk ka dëm shpagim për të, dhe as dënim për atë që e ka mbyt!

Kisha dëshiruar të mendoni pak për fjalët e këtij njeriu: Ai i ka pasur dy fëmijë me të dhe i përshkruan si dy margaritar dhe thotë: ”Ka qenë e mirë ndaj meje” ka qenë grua e nënshtruar. Ky ishte njeri i verbër të cilit i nevojitej ndihma e një gruaje aq e kujdesshme e cila sillej mirë ndaj tij!

Megjithatë, ne duhet ta duamë të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem, më shumë se që e duam vetën tonë, më shumë se familjet tona, më shumë se çdo gjë në botë, dhe andaj e ka bërë ai këtë. E ka bërë për hir të Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem.

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, e lejoi atë ç’farë ai ka vepruar duke thënë: ”Dëshmoj se gjaku i saj është i lejuar!”

Rasti tjetër i ngjashëm me këtë, është kur njeriu e mbyti gruan nga fisi i tij.

Ç’farë tha i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, për këtë njeri? A mos e dënoi? Ka thënë: ”As dy dhi nuk do të rrokën shkaku i kësaj!”

Do të ju flas për këtë tregim, ndërsa është transmetuar nga El-Vakidija.

Kjo grua quhej Esma bint Mervan, ishte poete e mirë në mesin e ensarëve, por fliste kundër Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, dhe kundër islamit dhe mundohej të bënte fitne në mesin e njerëzve. Do të ju thoshte: ”Ky njeri nuk i takon fisit tonë, andaj si ti bëjmë në strehim, ta dëbojmë pra!”

Ensarët kanë sakrifikuar shumë për hixhren e Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem, shume janë mbytur, qyteti ka qenë i rrethuar por, ata këtë e kanë bërë në emër të Allahut andaj edhe quhen ensar - ata që i japin fitore Pejgamberit, salallahu alejhi ve selem.

Umejr bin Alia, njeriu i verbër nga familja e saj tha: ”Betohem në Allahun se unë do ta vras nëse kthehet i Dërguari i Allahut në Medine!”

Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, në atë kohë ishte në Bedr. Kur Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, u kthye, Umejr bin Aliu shkoi te ajo natën vonë, drejt në dhomën e saj.

Rreth saj kishin qenë të shtrirë fëmijët të cilët flinin, ndërsa njërin nga fëmijët e kishte në gji. Dhe preki me dorë për rreth dhe e pa se mbante fëmijë në gjoks, andaj e mori fëmijën dhe e vendosi afër saj, pastaj e nxori shpatën dhe e nguli në gjoksin e saj.

Pastaj shkoi ta fal namazin e sabahut me të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem.

Kur Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, e përfundoi namazin, e shikoi Umejrin dhe i tha: ”A e ke mbytur bijën e Mervanit?”

Ai tha: ”Po, e sakrifikoj nënën dhe babain tim për ty o i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem.”

Umejri qe brengosur mos ka vepruar diçka keq dhe se është dashtë të kërkoj leje nga i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, sepse Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka qenë prijësi i muslimanëve. A kam vepruar diçka keq o i Dërguari i Allahut?” Ç’farë ju përgjigj Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem? A i tha: Është dashur të kërkosh (idhun) leje?

I tha: ”As dy dhi nuk do të ishin rrokur për shkak të saj!”

Ta qartësojmë. Domethënia e këtyre fjalëve është se as dy dhi nuk kanë mendime të ndryshme në lidhje me këtë ç’farë ke vepruar ti, e as kafshët nuk ndahen sa i përket kësaj çështje. SubhanAllah!

Megjithatë, sot shohim se ka mendime të ndryshme (në mesin e muslimanëve) sa i përket kësaj çështje.

I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ve selem, thotë se edhe kafshët do ta kishin kuptuar këtë, e thënë qartë as dy dhi nuk do të ishin grindur rreth kësaj! E si atëherë e shohim se njerëz intelektual diskutojnë rreth kësaj pyetje!? Si mundet të ketë kësi mendimi tjetër, kur kjo është e qartë, kur ka konsensus i dijetarëve, për të cilin do të flasim më vonë, inshaAllah.

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem shikoi rreth vetes dhe tha: “Nëse dëshironi ta shikoni këtë njeri i cili e ka ndihmuar Pejgamberin e Allahut, atëherë shikoni Umejr ibn Alin!

Omer bin Hatabi tha: “Shikojeni këtë të verbër që ka dalë natën në nënshtrueshmëri ndaj Allahut!”

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, tha: ”Mos thuaj se është i verbër sepse ky njeri sheh qartë!”

Ndërsa ne sot kemi shumë të verbër! Sot kemi shumë të verbët!

Kur Umejri u kthye mbrapa, i shikoi fëmijët e saj dhe disa anëtar të fisit të saj duke e varrosur atë.

Iu afruan dhe iu kërcënuan: ”O, Umejr, ti e ke mbytur!” Ata kanë qenë luftëtar, flasim për njerëzit nga Evsi dhe Hazrexhi, njerëz të cilët janë lindur në luftë.

Ai tha: Po! Dhe ju thërras juve të gjithë, mblidhuni të gjithë, dhe nëse njëri nga ju thotë ngjashëm me atë ç’farë ka thënë ajo, do të luftoj kundër juve derisa nuk ju mbys apo mbytem vetë!

Ç’farë ishte rezultati i veprës së tij, a mos janë larguar njerëzit për shkak të kësaj nga islami, sepse kjo ka ndodhur pak pas hixhres të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem, pikërisht pas luftës së Bedrit kur të gjithë ensarët nuk kanë qenë musliman, kjo ka mund të jetë arsye që njerëzit të largohen nga islami!

Ky njeri i kishte nxit dhe ju kishte thënë se do ti mbys të gjithë nëse dikush mundohet ti kundërvihet!

Dhe ajo ç’farë ka ndodhur me të vërtet, sipas transmetimit te El-Vakidijjes është: “Prej atëherë islami filloi të sundoj në mesin e njerëzve (banorëve te Medinës), sepse ata të cilët nga frika nga familjet e tyre e kanë fshehur islamin, kur e panë forcën e islamit, filluan haptazi të tregojnë se janë besimtarë.”

E ç’farë mund të mësojmë nga ky tregim dhe ata para tij?

Kjo është një çështje shumë me rëndësi. Shumë flitet sot rreth kërkimit të lejes (për xhihad) nga udhëheqësit! Unë po ju pyes; dikush e sulmon shtëpinë tënde dhe dëshiron të ju mbyt, ç’farë ka thënë i Dërguar i Allahut, salallahu alejhi ve selem, ”Ai i cili vritet duke e mbrojtur pronën e tij është shehid, ai i cili vritet duke e mbrojtur jetën e tij është shehid, ai i cili vritet duke e mbrojtur fenë e tij është shehid, ai i cili vritet duke e mbrojtur familjen e tij është shehid.” (transmetohet nga Seid bin Zejdi ndërsa e shënon Ebu Davudi dhe Tirmidhiu). Jam i sigurt se të gjithë e dini këtë hadith.

Do të thotë, nëse dikush ju sulmon, ju vije në shtëpi dhe ua venë revolen në ballë me qëllim që të ju mbys, ju do të mbroheni, kjo është e njohur në fikun e islamit sikurse “defu es-sail” si diçka që është e qartë te të gjithë”

A ju nevojitet leja nga emiri, udhëheqësi?

Njeriu e ka drejtuar revolen në juve, ju do ta kapni telefonin dhe ta thirrni rezidencën e mbretit apo të presidentit dhe do të pritni derisa të kaloni nëpër procedura para se të dëgjoheni me të dhe ta pyesni: ”Më falni, a guxojë, ju lutem të mbrohem, dikush dëshiron të më mbys?”

A ka kjo ndonjë kuptim?

E nëse nuk ka nevojë për leje nga imami që ta mbroni veten, atëherë a nevojitet leje nga udhëheqësi që ta mbroni të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem!?

Ky njeri ka shkuar ta mbys gruan nga Beni Khatma, a mos ka kërkuar leje nga i Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, ndërsa Pejgamberi ka qene gjallë?!

Jo, nuk ka kërkuar leje! E ka bërë atë ndërsa Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, e ka lejuar atë ç’farë e ka bërë ai dhe i ka thënë: ”As dy capa rreth kësaj nuk do të rroken.”

Për ç’farë arsye i tërë ky diskutim për kërkimin e lejes nga imami kur statusi i të Dërguarit te Allahut, salallahu alejhi ve selem, është shumë larg me i lartë se i tij!

Kush është imami apo kushdo qoftë dikush tjetër që të kërkosh leje nga ai që ta mbrosh të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem,?!

Vëllezër dhe motra, ta keni këtë në mendje për çka po flasim! Flasim për të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve selem! Nuk ju nevojitet leja e askujt që ta mbroni nderin e të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem! Ai është mbi te gjithë këta njerëz!

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, është ai i mbi të cilin Allahu dhe melaqet e Tij dhe besimtarët dërgojnë salavate!

I Dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve selem, është i veçantë dhe për të vlen rregull e veçantë, ai ndryshe trajtohet!

Këto rregulla rreth kërkimit të lejes nuk vlejnë për Pejgamberin, salallahu alejhi ve selem! Kjo gjë duhet të jetë e qartë!