Gjermania pas Francës është vendi i dytë sot në Evropë me më shumë pjesëtarë të komunitetit mysliman. Numri i qytetarëve evropian me përkatësi fetare islame është në rritje të vazhdueshme, kurse në shumë qytete dhe shtete evropiane feja Islame pas krishterimit tani renditet në vendin e dytë.
Rritja e numrit të qytetarëve të rinj me përkatësi fetare islame në Evropë, me tendenca rritjeje të vazhdueshme, ka ndryshuar përbërjen demografike të këtij kontinenti dekadat e fundit, mirëpo në të njëjtën kohë ka ngjallur shqetësime frikë- phobi si tek qytetarët autokton e ashtu edhe te vet qeveritë evropiane.
Sulmet terroriste në SHBA-së , pastaj të tjerat në disa qendra evropiane si në; Madrid, Londër, Stamboll, Indi etj, si dhe deklaratat pompoze të kohëpaskohshme të disa “liderëve fetar” për luftë kundër pabesimtarëve, kanë ndikuar në perceptimet e shumë evropianëve, por edhe të tjerëve, që të krijojnë paragjykime ndaj Islamit dhe myslimanëve, duke i parë ata si shqetësim dhe kërcënim për të ardhmen e shoqërive civile dhe demokratike.
Një ndikim të madh negativ në këtë drejtim padyshim e kanë luajtur dhe po luajnë edhe masmediat me nëmë botërore, të cilat kohë pas kohe kanë sjellë dhe po sjellin në faqet e tyre vetëm anët negative të Botës Islame të cilat i ushtrojnë grupe të vogla të caktuara të njerëzve, e që në veprimet e tyre identifikohen si mysliman.
Mirëpo, jo të gjithë qytetarët e Evropës myslimanët i shohin me të njëjtat paragjykime e lartpërmendura. Shumë studiues dhe intelektual sot e pranojnë se ka pas dhe se ka ekzagjerime dhe teprime të paragjykimeve karshi Islamit dhe myslimanëve, prandaj nisur nga ky fakt shumë qendra studiuese dhe universitete anekënd Evropës, por edhe tej Atlantikut në vazhdimësi po themelojnë departamente dhe katedra përmes së cilave po u mundësojnë kuadrove të reja, që në mënyrë akademike, të studiojnë mësimet dhe filozofinë islame. Këto studime të reja bashkëkohore po ritheksojnë dhe po rinxjerrin në pah faktin se Islami nuk është një fe e cila parim të sajë e ka pasur ose e ka dhunën, ashtu siç edhe po paraqitet kohë pas kohe nga qarqe të caktuara tendencioze.
Islami si fe hyjnore me principet e saja origjinale (in it`s pure principle ) , të pa shtrembëruara dhe të pa keqinterpretuara , asnjëherë nuk mund të quhet si fe e dhunës, dhe në këtë kontekst mund të gjykohet shumë bindshëm se, ata të cilët e quajnë fenë burimore islame si të tillë, bëjnë mëkat si para njerëzve të kësaj bote e po ashtu edhe para Zotit. Faji i keq menaxhimit dhe mos organizimit të duhur të vet myslimanëve nuk mund t`i atribuohet Islamit, dhe pikërisht këtu duhet të bëhet dallimi nga të gjithë. Shumë veprime, sjellje, tradita dhe kultura të popujve mysliman janë larg mësimeve dhe porosive të vërteta Islame. Islami nuk mund të identifikohet me kulturën e popujve mysliman kudo që ata janë, sepse Islami është mbi kulturat e vendeve, rajoneve dhe popujve të caktuar.
Si duket këtë realitet e kanë kuptuar edhe qarqet akademike dhe vendimmarrëse të Gjermanisë, por edhe të shumë vendeve tjera evropiane. Në qytetin me peshë historike gjermane dhe evropiane Osnabruck, nga data 25-27 shkurt 2010 u zhvillua konferenca me titull : “ Edukimi i Imamit në Gjermani “ në të cilën morrin pjesë profesor dhe akademik nga vendet e ndryshme evropiane. Qëllimi i konferencës ishte parapërgatitja për fillimin e edukimit universitar të imamëve në Gjermani si dhe futjen e fesë islame si pjesë të kulturës fetare gjermane. Konferenca ishte organizuar nga Universiteti i Osnabruckut nën mbështetjen direkt të ministrit të brendshëm të Landit Niedersachsen Uwe Schonemann. Gjermania shumë shpejtë do të hap katedra në universitetet më të njohura të sajë për përgatitjen arsimore të imamëve, të cilët do të shërbejnë në këtë vend në të ardhmen.
Në cilësinë e të ftuarit edhe unë pata rastin të kem fjalën në njërën nga seancat dy ditore të kësaj konference me temën “ Tradita e edukimit të imamëve në trojet shqiptare në gjysmën e dytë të shekullit XX-të. Referimi im kryesisht u fokusua në rolin të cilin e kanë luajtur institucionet edukative fetare islame në edukimin e imamëve në mesin e shqiptarëve në të kaluarën dhe aktualisht si; Medreseja e Mesme Aluaddin në Prishtinë, Medreseja Isa Beg në Shkup dhe Medreseja H.Mahmud Dashi në Tiranë, pastaj edhe institucionet e larta universitare si Fakulteti i Studimeve Islame në Prishtinë dhe Fakulteti i Shkencave Islame në Shkup.
Shumë të pranishëm pas paraqitjes time shfaqën interesim për një bashkëpunim më të ngjeshur me institucionet tona fetare arsimore, për të cilat shumë prej tyre edhe nuk dinin se kanë ekzistuar dhe ekzistojnë.
Imami në punën e tij nuk përfaqëson vetëm veten dhe interesat e ngushta personale , përderisa ai është person publik, ishte njëri nga konkludimet e konferencës. Prandaj edhe nisur nga ky fakt, ai duhet të jetë i vetëdijshëm për vendin dhe rrethin në të cilin punon dhe vepron. Për të pasur sukses dhe për të ruajtur paqen fetare mes njerëzve, imami duhet të jetë po ashtu i njohur mirë me sistemin, mentalitetin dhe traditat e vendit ku shërben ishte konkludimi tjetër.
Shteti Gjerman si duket është i interesuar të mos lejojë që në të ardhmen, në territorin e tij, të veprojnë imam të cilët përmes predikimeve të tyre mund të ngjallin urrejtje dhe dhunë në mesin e qytetarëve në emër të fesë.
Evropa tanimë ka kuptuar dhe ka pranuar realitetin se Islami është bërë pjesë e identiteti të shumë qytetarëve evropian, një fakt i cili nuk mund të zhbëhet dhe të anashkalohet dhe pikërisht për këtë arsye po punon për gjetjen e formave më të mira për integrimin qytetarëve të vet mysliman në shoqërinë e gjerë evropiane.
Mendoj se vetmja zgjedhje për të ruajtur qetësinë fetare në këtë kontinent të vjetër, është respekti dhe toleranca ndaj pakicës shumicë të myslimanëve në Evropë sot. Nuk mund të ketë rehati dhe qetësi mes njerëzve në përgjithësi përderisa nuk ka respekt të ndërsjellët për besimin e tyre shpirtëror, i cili duhet të kultivohet përmes dialogut të hapur dhe të sinqertë. Në fund të fundit fetë hyjnore nuk janë shpërfaqur në këtë botë që njerëzit në emër të tyre të luftojnë mes veti. Diversiteti dhe laramania mes njerëzve deshëm apo nuk deshëm të pranojmë, është vullnet dhe ligj i Zotit dhe si i tillë duhet të pranohet.
Ajo që mund të shtohet në këtë kontekst është se në mësimet islame raportet ndër njerëzore janë sqaruar në formë shumë të avancuar. Qetësia dhe rehatia e asnjë njeriu nuk guxon të lëndohet dhe të abuzohet në bazë të pikëpamjeve fetare
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
