HESHTJA NDAJ MEKATEVE(GJUNAHEVE)!

Heshtja ndaj mëkateve
Heshtja ndaj mëkateve

“Ata izraelitë që ishin mohues, u mallkuan me gjuhën e Davudit dhe të Isait, të birit të Merjemes, për shkak se kundërshtonin, shkelnin çdo kufi dhe nuk e ndalonin njëri-tjetrin të bënin vepra të këqija.
Eh, sa të shëmtuara ishin veprat që bënin ata!”

Mufesiri i njohur AbdurRahman Es Sa’di gjatë komentimit të ajetit:
“Dhe nuk e ndalonin njëri-tjetrin të bënin vepra të këqija. Eh, sa të shëmtuara ishin veprat që bënin ata.” (El maide, 79) ka shkruar
Kuptimi i këtij ajeti është: bënin vepra të këqija dhe nuk e ndalonin njëri tjetrin.
Në këtë mënyrë edhe ai që nuk e ndaloi të shëmtuarën, edhe pse kishte mundësi, u bë pjesëmarrës në të keqen që është kryer.
Një vepër e këtillë aludon në mospërfillje të dispozitave të Allahut dhe në faktin se mëkatet njerëzve të kësaj kategorie u duken si çështje të lehta.
Besimtarët që e madhërojnë Allahun hidhërohen, me gjërat që e hidhërojnë Allahut dhe ndjejnë xhelozi kur shkelen ndalesat e Allahut. Heshtja ndaj të këqijave është mëkat që rrezikon përfshirjen më dënim hyjnor dhe i ka këto dëme:
- Aludon në mospërfilljen e mëkateve dhe konsiderimin e tyre si një gjë e lehtë.
- Qasja indiferente ndaj te keqes i jep kurajë mëkatarëve dhe i nxis të mos ndalen nga kryerja e mëkateve. Kështu rritet sasia e mëkateve situatë që me plot të drejtë mundemi ta quajmë fatkeqësi. Me injorimin e së keqes forcohen mëkataret dhe dobësohen ata që e dëshirojnë të mirën.
- Me heshtjen ndaj të keqes shkaktohet humbja e diturisë dhe përhapja e injorancës.
Kur një mëkat bëhet dhe i njëjti nuk kritikohet, njerëzit do të fillojnë të mendojnë se vepra në fjalë nuk është mëkat. Ndoshta një injorant do të fillojë të mendojë se bëhet fjalë për adhurim të pëlqyer.
- Heshtja ndaj mëkateve mund të shndërrohet në trend i cili pastaj do të rezultojë me zbukurimin e mëkateve na gjokset e njerëzve dhe me pasimin e mëkatareve.
Për këtë mëkat bijtë e Israilit (çifutët) ishin te mallkuar me gjuhën e Davudit dhe Isait, paqja e Allahut qoftë mbi të:
“Ata izraelitë që ishin mohues, u mallkuan me gjuhën e Davudit dhe të Isait, të birit të Merjemes, për shkak se kundërshtonin, shkelnin çdo kufi dhe nuk e ndalonin njëri-tjetrin të bënin vepra të këqija. Eh, sa të shëmtuara ishin veprat që bënin ata!” (El Maide, 78-79)