Abdullah ibnMes’udi, All-llahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Kur robi të cilin e godetmërzia apo brengoset për diçka thotë:
اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ وَابْنُ أَمَتِكَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ عَدْ...لٌفِيَّ قَضَاؤُكَ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِنَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَدًا مِنْخَلْقِكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ أَنْتَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي وَنُورَ صَدْرِي وَجِلاءَ حُزْنِيوَذَهَابَ هَمِّي
All-llahume inní ‘abduke ve ibnu ‘abdike veibnu emmetike, nasijetí bijedike, madin fijje hukmuke, ‘adlun fijjekadauke, es`eluke bi kul-li ismin huve lek semmejte bihi nefsek evenzeltehu fi kitábik ev ‘al-lemtehu ehaden min halkik, ev iste`thertebihi fi ‘ilmil-gajbi ‘indek, en texh’ale El-Kur`ane rebi’a kalbí venure sadrí ve xhelae huzní ve dhihabe hemmí”.
(O Zoti im, unëjam robi Yt e biri i robit Tënd dhe i robëreshës Sate, balli im ështënë dorën Tënde. Dispozitat Tuaja mbi mua i pranoj, i drejtë ështëgjykimi Yt mbi mua. Të lutem me çdo emër me të cilin e ke emëruar VetenTënde ose që e ke zbritur në librin Tënd, apo ia ke mësuar dikujt prejkrijesave Tua, apo që e ke mbajtur të fshehur në diturinë Tënde, bëreKur’anin pranverë të zemrës sime dhe dritë të gjoksit tim, shndritjepër pikëllimin dhe largim për dëshpërimin).
... vetëm seAll-llahu do t’ia largojë mërzinë dhe dëshpërimin, ndërsa mërzinë e tijdo ta zëvendësojë me gëzim.” I thanë (shokët): “O i Dërguari iAll-llahut, a jemi të obliguar t’i mësojmë këto fjalë?” I Dërguari tha:“Po, çdonjëri që i dëgjon këto fjalë është i obliguar t’i mësojë.”
Ahmedi, 39/1 Shejh Albani thotë se është sahih