CKA TE I THEM ATIJ

Kjo eshte nje ngjarje e vertete, e cila eshte e shkruar nga Sheikh
Ibrahim Dwajsh. Se pari eshte perkthyer nga arabishtja ne gjermanisht
dhe tani un jam duke e perthyer ne shqip.
InshaAll-llah All-llahu ma pranone kete veper, barakallahu fekum.

Tregon Ebu Abdullah: "Nuk e di siq mund ta rrefej kete ngjarje, e cila
me ka ndodhur para nje kohe dhe e cila ma ka ndryshuar jeten teresishte.
Nuk kam qen i vendosur per te treguar se cka me ka ndodhe atehere, por e
beje per detyren qe e kam ndaj All-llahut s.v.t., per tja perkujtuar te
adoleshenteve, te cilet i bejne zullume Kryesit te tyre dhe vajzave per
per tju thene qe ti ruhen atyre qe i ndjekin me argument qe eshte
"Dashuri"......

Aj vazhdon duke treguar:
Kemi qen tre shoke,jo, kemi qen kater sepse shejtani ka qen me neve ne shoqeri (All-llahu e mallkofte).
Ne kemi shkuar gjith ne "Gjueti"
jo ne gjueti, cka mendoni ne cilen gjueti mendon aj? Jo ne at gjueti ne
te cilen i mbysin kafshet,jo, nje gjueti e cila eshte me e shemtuar dhe
e cila ika pasojat me te kshija se sa kur ta mbysish nje kafshe eshte
gjuetija e vajzave, All-llahu na ruajt!
Ne i kemi gjuajtur me fjale dhe premtime te embla, ne ikemi ftuar ne
fusha te largeta, ne te cilat ato vajza u shtangeshin duke kuptuar se ne
jemi shendruare ne Ujqe qe nuk kan meshire, pasiqe zemrat tona ishin te
vdekura dhe keshtu qe nuk kemi njoftur asnje ndjenje.Keshtu kaloshin
ditet dhe netet tona ne fusha, ne det dhe ne kampe te adoleshenteve
deri.. deri kur erdhi dita qe kurr ne jete nuk do ta harroje..
Ne shkuam si zakonisht ne fushe, gjith cka ka qen e pergaditur, sendet
per fjetjen per secilin prej nesh, alkoholi, por dicka kishim harruar
ajo qe kishim harruar ishte ushqimi.Pas nje kohe te shkurte shkoj njeri
prej nesh per te bler ushqim.Aj shkoj me veture.Kan qen ora gjashte ne
mbremje kur u nis dhe u vanoj shume.. koha shkonte dhe aj ende nuk u
kthente ora u be dhjete dhe un fillova te brengosem dhe vendosa te nisem
me veturen time per ta kerkuar.
Duke kerkuar pash ne skaj te rruges nje veture duke u djeg, un
shpejtova drejt asaj makine.Makine ishte rrotulluar dhe e pash qe ishte
vetura e shokut tim.Aj ishte ne veture dhe un mundohesha qe ta nxjerri
dhe kur e nxorra aj ishte shtrire...un isha aq i hutuar ngase pashe qe
komplet gjysma e trupit te tij ishte djegur...por aj ende jetonte.Pas
pak kohe aj i hapi syte dhe filloj te folte dicka ne vete dhe thoshte :
"Flaka... Flaka." Un vendosa menjehere ta mar dhe ta qoj ne spital por
aj me tha me nje ze te pikellueshem :"Mos u mundo kot un kurre nuk dot
arrij atje."
Mua filluan te me pikonin lotet, qe e shisha shokun tim duke vdekur, i cili paprite therriste me ze te larte :
"Cka ti them Atij?... Cka ti them Atij"? Un e shikova i habitur dhe e pyeta:" Kujt"?
Dhe aj mu pergjigj me nje ze i cili tingellonte ashtu siq kishte ardhrur nga nje bunar :" ALL-LLAHUT"!
Mua mu drdhte trupi dhe fillova te friksohem, nuk e disha se cfare te
beja, e shisha shokun para syve te mi duke vdekur dhe nuk mundesha te
beja asgje dhe bertiste veq duke thene se cfare mund ti thote All-llahut
s.v.t.


Kjo skene me ka ndjek dhe gjate kohe pas keti aksidentit.E shisha ate duke bertitur dhe siq e shkaterronte zjarri...
Cka te them Atij.. cka ti them Atij...
Tani e mendosha veten se si un dot pyesja: "Cka ti them UN Atij??
Ne at moment kur e ja parashtrosha vetes kete pyetje e ndegjova Ezanin i
cili ftonte ne namazin e Sabahut duke therritur :" All-llahu
Akber...All-llahu Akber" dhe kur arriti tek fjala :" Ejani ne namaz"... e
ndjeva veten sikur qe po me therriste mua vete personalishte...sikur qe
me ftonte mua ne rrugen e nurit dhe te meshires!!
Mora gusell dhe e pastrova tere trupin tim nga gjithe ato mekate dhe
"Ndytesira" ne te cilat kam jetuar me vite... dhe e fala namazin.Prej
asaj dite kurre me se kam lejuar veten ta devijoj ne nje mekate te
tille. I lartesuar qofte All-llahu, qe mund gjith cka te ndryqoj, e
falenderoj nga thellesia e zemres. All-llahu Akbar...
Eshte nje pranim i madhe...qe e tregon nje realitet te vertete...nje
realitet i cili aq shuuume perseritet... dhe viktimat jane gjithe
vajzat!
Te dashur motra dhe vellezer te mije kjo eshte historija e Ebu Abdullahut por siq e ka shkruar dhe aj:
Nje realitet i cili aq shuuume perseritet.I lartesuar qofte All-llahu, ne ta pyesim nje here veten tona
CKA TI THEMI NE ATIJ????
Si do te ishte pergjigjja jone? Pse se llogaritemi veten para se te llogaritemi...
Subhanallah po le te bejme pra kete!!!
Sa here ne dite e pyesim veten se cka do ti themi All-llahut? Cka ti themi Atij per tere at koh e cila na ka shkuar kot?
Per tere at dituri te cilen nuk e kemi ndar me te tjeret?Per te gjith
ato para te cilat i kemi shpenzuar per gjera te pa vlefshme ne vend qe
ti japim sadaka??

Ju lus juve qe te beni dua per gjendjen e muslimaneve e sidomos per at
te adoleshenteve. Sa vajza mashtrohen prej te ashtu quajturit musliman
dhe duhen te jetojn me at tere jeten?Pse vellezerit tone te devotshem
nuk bejne davet (thirrje ne Islam) tek vellezerit tjere te cilet e
kalojn kohen e tyre ne disco dhe ne vende tjere??
Pse jemi aq egoista??
Pse nuk bejne motrat davet tek ato vajzat te cilave kur u jep vetem pak
perkushtim dhe mirenjohje do ishin ne gjendje te bejne aq shume gjera
te prishura??Pse nuk folim ne qarte dhe haptaz me vajza dhe djem te
tille???
All-llahu e din me se miri se pse, por ne jemi shume egoista, ne
mendojm qe te gjithe vetem per veten tone, ne mendojm se kryesorja eshte
qe te shkoj ne xhami, meri njehere dhe dikend tjeter a te kushton kjo
a??
Apo ke dhimbje nga kjo??JOO po bene at athere se shperblimi do te jete me i madhe inshaAll-llah!
Beni dicka edhe ne qofte se eshte fare e vogel ajo gje, sepse Ummeti jone eshte ne Rrezike...
Resulullahi s.a.v.s. thote :"Komunikojeni nga une qoft edhe nje ajet"
Subhanallah kjo don te thote qe cdo kush mund te beje davet, cdo kush qe din dicka mund te beje davet, jo vetem Imamet.
Ne jemi te gjithe pergjegjes per kete Ummet te gjithe!
Perndryshe do ta pyesmi veten....