Mundi për t`i shpëtuar të tjerët
Njeriu para se t`i shpëtojë të tjerët, së pari duhet ta shpëtojë vetveten. Nëse një njeri që nuk d`i not mundohet që ta shpëtojë një tjetër që është duke u zhytur në ujë, atëherë që të dy do të zhyten në përqafim me njëri tjetrin.
Është ky shkaku se pse njeriu së pari duhet ta shpëtojë vetveten. Në këtë shpëtim ekziston gjendje shpirtërore dhe materiale. Një njeri duhet të lexojë, të hulumtojë, të kalojë nga e dyshimta në jo të dyshimtën për ta shpëtuar veten nga dyshimet shpirtërore. Mandej, do të jetojë një jetë të tillë që kur ta shohin të tjerët do të kenë lakmi nga jeta e tij. Për shembull, një njeri me post të lartë, siç është një drejtor fetar I një fabrike, mund të lejojë që të falet namaz në atë fabrikë dhe mund të kontibojë në edukimin e nxënësve.
Një profesor mund të përdorë fjalë të tilla, që do t`i shpëtonin nxënësit e tij, Një tregtar, nëse e jep zeqatin e vet në vend të qëlluar, mund të ndihmojë për shpëtimin e shumë njerëzve. Pashë që ka shumë njerëz që I shërbejnë misionit të tyre, duke u frymëzuar nga romanet, kështu edhe unë shkrova romanin tim “Abdullahu nga Minjelia”, ose në origjinalin “Minjeli Abdullah”. Kur e marr lapsin në dorë, mendoj në këtë mënyrë: Si mund të bëhem I dobishëm për lexuesit? Gjithçka njihet me të kundërtën. Personat në herezi harxhojnë effort të madh për t`i shërbyer misionit të tyre. Pasurinë dhe postet e tyre I drejtojnë në atë kahe. Edhe një musliman duhet që të mund ta bëjë të njëjtën gjë.
Një person I afrohet një shokut tonë dhe I thotë: “Dijetari I amdh Bediuzzaman, në fjalën e gjahstë të librit , ku bën tefsirin e Kur`anit famëlartë, urdhëron kështu: “Shitja organet Allahut xh.sh dhe puno në emër të Tij. Si kundër shpërblim Allahu xh.sh do të të japë një çmim siç është Xhenenti”. Edhe unë do të veproj në atë mënyrë.” Pastaj, shoku ynë ia kthen në këtë mënyrë.” Pastaj, shoku ynë ia kthen në këtë mënyrë atij personi: “Çfarq posedon ti dhe çfarë do të sakrifikosh? Për herë të parë posedo diçka dhe pastaj sakrifikoi çka do t`i posedosh”. Ai person për herë të parë mbaroi studimet dhe u bë mjek. Pacientëve që I vinin për shërim në klinikën e tij ua shpjegonte parimet e besimit.
Një person duhet të posedojë ose një punë, ose pasuri, ose dije, dhe pastaj ato duhet t`i përdorë për hir të Allahut xh.sh dhe për hir të Islamit.
Ai që s`mund ta shpëtojë veten, nuk I shpëton dot edhe të tjerët, kështu që zhyten në dëshprim. Por, ata që punojnë për riza lil-lah asnjëherë nuk I humbin shpresat, përkundrazi I kryejnë përgjegjësitë e tyre. Duhet ta kemi shumë të qartë se është detyra jonë që ta mësojmë ta jetojmë dhe ta shpjegojmë Islamin.
Por, nga ana tjetër, në qoftë se këta persona do të ishin edhe prindërit tanë ,fëmijët apo bashkëshortët tanë, të mësohet dhe të jetohet islami nga ana e të tjerëve është një gjë që përcakton vetëm Allahun xh.sh Detyra jonë është kumtimi, kurse udhëzimi I tyre I takon vetëm Allahut xh.sh. Disa njerëz mundohen me gjithë forcë që t`i afrojnë të afërmit e tyre në vijën e Islamit. Këta njerëz nuk e kan kuptuar Islamin ashtu siç duhet. Sepse, shumica e Pejgmaberëve nuk ka mundur që t`i udhëzojë të afërmit e tyre.
Para dsia ditëve, erdhi një zonjë dhe më tha: “Fjala ime nuk ka ndikim tek personat për të cilët jam e përgjegjshme.Nuk më dëgjojnë. Athua vallë se nuk e kryej dot detyrën time ashtu siç I ka hije?” Kurse unë iu përgjigja në atë mënyrë: “Kjo fe nuk është pa pronar.Kush jua dha detyrën që t`i shërbeni Islamit? Ju së pari mundohuni që ta shpëtoni veten tuaj.Zhvillimi personal[shpirtërorë] I një muslimani është po aq I rëndësishëm sa edhe shpëtimi I gjithë popullit. Me aq sa keni mundësi”. Vazhdon...............