[size=18]Ajo qëndron pranë burrit të vet dhe i ofron ndihmë!
Një nga ligjet që Allahu i Lartësuar i ka vënduar në këtë jetë është që meshkujt dhe femrat duhet të bashkëpunojnë së bashku për ta kultivuar dhe populluar llojin njerëzor e, gjithashtu, edhe për t’i prirë punëve që kjo jetë është e karakterizuar.
Meshkujt nuk mund të veprojnë pa femrat, por edhe anasjelltas! Prandaj, Ligji islam i mëson meshkujt që të bashkëpunojnë me gjininë e tyre të kundërt. Islami i jep kurajo mashkullit që t’i ndihmojë bashkëshortes së vet sa më shumë që mundet. Pejgamberi, alejhi selam, i cili është shembull për të gjthë muslimanët, i ndihmonte dhe i shërbente familjes së tij.
Islami ashtu sikurse pret nga burri që t’i ndihmojë gruas së vet rreth punëve të shtëpisë,ashtu pret edhe prej gruas që t’i ndihmojë bashkëshortit të saj rreth punëve të tij dhe t’i ofrojë ndihmë aty ku mendon se mendimi i saj është më i përshtatshëm.
Historia na tregon se gratë muslimane radhiteshin në aradhat luftarake së bashku me meshkujt për të luftuar në rrugën e Allahut. Ndërkaq, disa të tjera, sjellnin ujë për pirje, për pastrim, kujdeseshin për të plagosurit e kështu me radhë. Përkundër që kujdeseshin për të tjerët, ato gjithashtu dinin të mbahen fort kur familjarët e tyre (qoftë bashkëshorti ose biri) binin shehid të luftës.
Në anën tjetër, kontributi i grave në jetën publike nuk ishte vetëm gjatë betejës së luftës, por ato (gratë) qëndronin me burrat e tyre edhe gjatë kohës së paqes, që është shumë normale, duke i ofruar mendime të tyre që shpesh dilnin të vlefshme... I qetësonin zemrat e tyre kur nevrikoseshin dhe në rast të ndonjë vështirësie.
Historia na tregon shumë meshkuj të cilët kanë marrë këshilla nga bashkëshortet e tyre dhe kanë punuar sipas tyre.
Një prej tyre është edhe vetë Pejgameberi, alejhi selam, i cili i dëgjonte këshillat e Hadixhes, ummu Selemes, Ajshes dhe grave tjera me të cilat qe martuar.
Femra e sinqertë muslimane e kupton barrën që Islami e ka vënë mbi shpatullat e saj, duke e obliguar atë që të jetë bashkëshorte e mirë ndaj bashkëshortit të saj, të përkujdeset për atë, ta kënaqë atë. Ajo nuk e kursen këshillën e saj kur e sheh se bashkëshortit të saj i duhet ajo (këshilla) dhe ajo asnjëherë nuk heziton t’i qëndrojë pranë.
Hatixhja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) ishte një shembull i femrës që ndikoi tek bashkëshorti i vet. Kur Pejgamberit, alejhi selam, i zbriti pjesa e parë e Shpalljes, ai dridheshte dhe asaj i tha: “Më mbulo, më mbulo!". Ajo nxitoi t’ia ofrojë ndihmën dhe përkrahjen e saj. Buhariu dhe Muslimi e rrëfejnë tregimin e Ajshes (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) rreth asaj se si Shpallja filloi dhe mënyrën mahnitëse që Hatixhja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!) sillej me bashkëshortin e saj: “Shpallja filloi në një formë të ëndrrës e cila shpejt u realizua. Pastaj ai e pëlqente veçimin, kështuqë, shkonte në shpellën Hira. Papritmas, e Vërteta erdhi në atë shpellë. I erdhi engjëlli dhe i tha “Lexo!". Ai i tha: “Nuk di të lexoj!”. Pejgamberi, alejhi selam, thoshte: “Engjëlli më përqafoi dhe më shtrëngoi saqë përafërsisht më ra të fikët, pastaj më lëshoi dhe më tha: “Lexo!". Unë i thashë: “Nuk di të lexoj!”. Engjëjt më përqafuan dhë më shtrënguan për të dytën herë saqë m’u duk se më ra të fikët, pastaj më liruan dhe më tha: “Lexo!". Unë përsëri i thashë se “Nuk di të lexoj!”. Për të tretën herë më përqafuan dhe më shtrënguan aq fort saqë m’u duk se më ra të fikët dhe më tha: “Lexo!". Unë prapë i thashë se “Nuk di të lexoj!”. Pastaj engjëlli tha: “Lexo me emrin e Zotit tënd i Cili krijoi (çdo gjë)! E krijoi njeriun prej një gjaku të ngjizur (në mitrën e nënës). Lexo se Zoti yt është më Bujari! Ai që e mësoi (njeriun) të shkruajë me pendë. Ia mësoi njeriut atë që nuk e dinte!” (Kur`an, 96: 1-5).
I Dërguari i Zotit erdhi te Hatixhja duke u dridhur dhe i tha: “Më mbulo, më mbulo!". Ajo e mbuloi dhe pushoi derisa u qetësua dhe pastaj i tha: “Oj Hatixhe, çfarë po ndodh me mua?". Më tutje, ai, alejhi selam, i tregoi se çfarë kishte ngjarë dhe tha: “Frikësohem për veten time!”. Hatixhja i tha: “Jo, mos u dëshpëro për hir të Allahut të Lartësuar, pasiqë Ai asnjëherë nuk do të të kishte braktisur. Për Zotin, ti i mban lidhjet me familjarët, e flet të vërtetën, u jep nevojtarëve, i nderon mysafirët!”. Ajo pastaj e dërgoi te Navfal ibën Asad ibën Abdul Uza, i cili ishte kushëriri i saj. Ai ishte krishter. E dinte shkrim-leximin arab. Ishte i moshuar dhe i verbër gjithashtu. Hatixhja i tha: “O xhaxha, dëgjoje nipin tënd!". Ibën Navfali tha: “Çfarë ka ngjarë, o bir i vëllait tim?". I Dërguari i Allahut i tregoi se çfarë kishte ndodhur, kurse ibën Navfali ia ktheu: “Ky është el-Namusi (Xhibrili) i cili iu pat dërguar Musait. Dëshiroj të jem i gjallë kur njerëzit do të të kundërshtojnë!". I Dërguari i Allahut ia tha: “Vallë, a do të më kundërshtojnë ata?". Ibën Navfali pastaj ia ktheu: “Po. Secili që ka ardhur me atë që ke ardhur ti, ka qenë i kundërshtuar. Nëse jam i gjallë atë ditë (kur do të të kundërshtojnë), do të të ndihmoj me tërë qenien time!". [Fet-h el-Bari, 1/23]
Kjo fjalë ishte një shenjë e fortë e mençurisë dhe karakterit të Hatixhes (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!). Ajo e njihte karakterin e Pejgamberit, alejhi selam, sjelljen dhe pastërtinë shpirtërore të tij dhe kjo e bëri atë të sigurt se Allahu i Lartësuar kurrë nuk do ta kishte braktisur një njeri të tillë. Ajo e dinte se pas kësaj ngjarjeje madhështore qëndronte diçka që Allahu i Lartësuar e kishte përgatitur për të Dërguarin e Tij.
Nëna e parë e besimtarëve – Hatixhja (Allahu qoftë i kënaqur prej saj!), ishte një këshilluese e sinqertë në rrugën e Allahut të Lartësuar. Ajo tanimë e kishte fituar statusin si personi i parë që e kishte besuar Allahun e Lartësuar dhe të Dërguarin e Tij. Ajo qëndronte pranë të Dërguarit të Allahut të Lartësuar duke i ndihmuar dhe përkrahur atë.
Ibën Hishami në jetëpërshkrimin e tij për Pejgamberin, alejhi selam, thotë: “Hatixhja besonte në atë që iu shpallte Muhammedit, alejhi selam. Një prej mënyrave nga të cilat Allahu i ndihmonte të Dërguarit të Tij ishte edhe kjo (dmth ndihma që i ofrohej nga Hatixhja). Kurdoherë që ai, alejhi selam, dëgjonte ndonjë fjalë të keqe, shkonte pranë saj dhe gjente ngushëllim. Ajo, pra, e inkurajonte për të qenë i durueshëm dhe ia shtonte bindjen në misionin madhështor që e bartte në supe!". [Ibid., 1/257]
Ajo ishte femër që gjithmonë e fliste të vërtetën dhe këtë barrë e bartte në mënyrë të sinqertë. Andaj, nuk është aspak për t’u çuditur se ajo e fitoi kënaqësinë e Zotit të Lartësuar dhe që, rrjedhimisht, ta meritojë nderimin që Ai ia bënte asaj. Zoti i Lartësuar këtë Porosi (kënaqësinë e Tij ndaj saj) ia dëgoi përmes dy të Dërguarve të Tij, Xhibrilit dhe Muhamedit, alejhi selam, të cilët i dhanë lajme të mira, përkatësisht lajmin se ajo do ta ketë një shtëpi në Parajsë, siç qëndron në hadithin që e transmeton ebu Hurejra: “Xhibrili erdhi te Pejgamberi, alejhi selam, dhe i tha: O i Dërguar i Allahut, Hatixhja është duke ardhur te ti me disa enë me ushqim dhe pije. Kur të vijë, njoftoje atë se Zoti i saj ia ka ndërtuar një shtëpi në Parajsë, në të cilë nuk ka as zhurmë as vështirësi!". [Buhariu dhe Muslimi]
Gruaja e vërtetë muslimane punon punë të dobishme për vete dhe për bashkëshortin e vet si dhe i ndihmon atij në rast nevoje. Në këtë mënyrë ajo, me punën që e bën, shërben si ndihmë për bashkëshortin e saj dhe njëkohësisht e përfiton respektin e tij kundrejt saj.
Tregim tjetër rreth dhënies së këshillës nga ana e femrës është në ngjarjen e reagimit të muslimanëve në marrëveshjen e Hudejbisë, në një anë, dhe reagimi i ummu Selemes, në anën tjetër, i cili (reagim) demonstroi mendjemprehtësi të thellë dhe mençuri të mrekullueshme.
Ummu Seleme ishte njëra prej atyre që e shoqëronin Pejgamberin, alejhi selam, kur ai shkoi në Meke për ta bërë umren. Ky udhëtim ishte ndërprerë nga kurejshët, të cilët e ndaluan Pejgamberin, alejhi selam, dhe shokët e tij për të arritur deri në Qabe. Marrëveshja e Hudejbisë ishte nënshkruar mes Pejgamberit, alejhi selam, dhe kurejshitëve. Në të thuhej se do të ndërpriteshin përleshjet për 10 vite të tëra. Gjithashtu, thuhej se nëse dikush prej kurejshëve vjen te Pejgamberi, alejhi selam, pa lejen e tij, ai duheshte të kthehej e kështu me radhë...
Pejgamberit, alejhi selam, Allahu i Lartësuar ia bëri me dije se kjo marrëveshje është në dobi të muslimanëve, edhepse dukej se është jo e drejtë për ta. Shokët e tij ishin të lemerisur kur e kuptuan përmbajtjen e kësaj marrëveshjeje. Atyre iu dukej si e padrejtë.
Ummer ibën el-Hattabi i shprehi ndjenjat e tij kur shkoi te ebu Bekri dhe i tha: “Vallë, a nuk është ai i Dërguari i Allahut? – Po. – A nuk janë ata politeistë? – Po. – Pse ta pranojmë këtë marrëveshje kur është poshtëruese për fenë tonë?". – O Umer, ndiqi urdhrat e tij! Betohem se ai është i dërguari i Allahut. – Gjithashtu edhe unë betohem se ai është i dërguari i Allahut!". Pastaj Umeri shkoi te Pejgamberi, alejhi selam, dhe ia parashtroi disa pyetje të ngjajshme sikurse ebu Bekrit, por kur e pyeti se “pse ta pranojmë këtë marrëveshje kur është poshtëruese për fenë tonë?", Pejgamberi, alejhi selam, i tha: “Asnjëherë nuk e shkeli urdhrin e Tij dhe Ai asnjëherë nuk do të më kishte braktisur!". [Fet-h el-Bari, 6/281] Me këtë rast Umeri kuptoi se nxitimi i tij për ta kundërshtuar marrëveshjen ishte gabim. Kur Pejgamberi, alejhi selam, e kishte miratuar marrëveshjen, u tha shokëve të tij që të ngriten, mirëpo asnjëri prej tyre nuk lëvizi. Tri herë u tha atyre të lëvizin, mirëpo asnjëri prej tyre nuk e bëri atë. Pejgamberi, alejhi selam, pastaj shkoi te bashkëshortja e tij umu Seleme dhe i tregoi se me çka u ballafaqua. Ndërkaq, ajo me mençurinë e saj i tha: “O i Dërguar i Allahut, shko dhe mos u fol derisa ta kesh prerë kafshën (kurbanin) tënde dhe t’i qethësh flokët e tua!".
Pejgamberi, alejhi selam, e mori këtë këshillë nga ajo dhe veproi sipas saj. Kur shokët e tij e panë këtë, u vërsulën për t’i prerë kurbanët e tyre dhe për t’ia qethur flokët njëri-tjetrit saqë për pak sa filluan të grindeshin ndërmjet veti nga shqetësimi se nuk e dëgjuan fjalën e të Dërguarit të Allahut . Pas kësaj (tollovie) besimtarët erdhën në vete dhe u bindën në atë se ajo marrëveshje ishte për të mirën e besimtarëve. Si shkak i kësaj, më vonë dhe atëherë, shumë njerëz e pranuan Islamin.
Përktheu:Arsim Jonuzi
Black]]_________________
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
