Falënderimet i takojnë Allahut, paqja dhe begatitë e Tij qofshin për Profetin Muhamed -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-, familjen e tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që pasojnë rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.
Allahu nuk i ka krijuar kot krijesat e Tij. Ai i ka krijuar ato për t’i ngarkuar me urdhëresat dhe ndalesat e Tij. Allahu u ka ngarkuar krijesave të kuptuarit e udhëzimeve të Tij në përgjithësi e në detaj. Pastaj mbi këtë bazë i ka ndarë krijesat në të lumtur e të hidhëruar, dhe për të dy grupet ka pregatitur vendbanimin e merituar.
-Fjala Kalb (zemer) rrjedh nga fjala ndryshim, qe do me thene se, zemra ka ate funksion te ndryshimit. Ajo ndryshon si ta bej apo si ta edukoje ate njeriu. Meqë pozita e zemrës është e tillë, është mjaft e rëndësishme që krijesat të preokupohen me njohjen dhe ruajtjen dhe edukimin e saj.
Allahu u ka dhuruar krijesave mjetet e dijes e të punës të cilat janë: zemra, dëgjimi, shikimi dhe gjymtyrët e tjera, si mirësi dhe nderim nga ana e Tij.
Nje thenie Arabe thote : “El hilmu bitte halum, vel ilmu bitte alum“ « Urtesia arrihet me ane te stervitjes, ushtrimit se urtesise, dhe dituria arrihet me ane ushtrimit te diturise »
Thote Profeti Muhamed a.s : “Në trup gjendet një copë mishi, nëse ajo është e shëndoshë i tërë trupi është i shëndoshë.”
Nga ky Hadith i Resulullahut nxjerrim nje mesim te qarte, Zemra në lidhje me gjymtyrët tjera është si mbreti mbi ushtarët e tij. Ushtarët veprojnë dhe punojnë sipas urdhërave të mbretit. Të gjithë ushtarët janë të nënshtruar ndaj mbretit. Mbreti ka sundim të plotë mbi ta, kështu që i vendos ku të dëshirojmë , andaj duhet te kujdesemi se si i edukojme zemrat tona pasi i ka krijuar dhe i ka udhezuar ne rrugen e Tij dhe ne jemi te obliguar t`i ruajm ato nga e liga.
Nese syrit i ofrohet dicka e bukur atehere syri e perciell drejt trurit, nga truri shkon drejte ne zemer dhe zemra eshte ajo qe gezohet dhe qe i pranon gjerat e bukura dhe reflekton ne buzeqeshje e qe e kuptojme ne fytyre qe zemra ka nje edukate te bukur, gjitheashtu ndodh edhe e kunderta nese syri sheh dicka te tmerrshme, te keqe, te shemtuar dhe ai qe e ka edukuar zemren ne te mire do te kuptohet nga pamja e tij..
Zemra mund të jetë e gjallë ose e vdekur dhe në bazë të kësaj ajo ndahet në tre lloje: zemër e shëndoshë, zemër e sëmurë dhe zemër e vdekur.
Perseri keshillat e bukura te Muhamedit a.s ti marrim si drite neper rruget tone te erreta
i cili eshte lutur qe Zoti ta ruaj zemren e Tij nga devijimi, megjithese Ai, Resulullahu ka qene i mbrojtur nga cdo devijim.
«O Zoti jone! Mos lejo qe zemrat tona te devijojne, pasi qe i ke udhezuar, ngase Ti je Ai qe dhuron shume »
Zemra e mbrojtur është zemra e pastër. Vetëm ata të cilët e takojnë Allahun me këtë zemër kanë për të shpëtuar ditën e gjykimit.
Allahu thotë:
“Atë ditë nuk bën dobi as pasuria e as fëmijët. Atë ditë shpëton vetëm ai i cili vjen tek Allahu me zemër të pastër.” Suretu Esh Shuara 88.
Zemra e pastër është zemra e cila është ruajtur prej çdo dileme që bie ndesh me lajmet e Allahut, prej çdo adhurimi tjetër përveç adhurimit të Allahut, prej çdo gjykimi tjetër pos gjykimit të Profetit të Allahut -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të-.
Gjithashtu zemër e pastër është zemra e cila është ruajtur dhe ka shpëtuar në lidhje me dashurinë ndaj Allahut. Kjo zemër e do Allahun sikurse e ka dashë i Dërguari i Tij -paqja dhe nderimet e Allahut qofshin mbi të. Ajo, në frikën ndaj Allahut, në shpresën tek Ai, mbështetjën në Të, pendimin, nënshtrimin ndaj Tij, në dhënien përparësi kënaqësisë së Allahut në çdo moment dhe largimi nga çdo gjë që të çon në hidhërimin e Tij gjithmonë pason shembullin e Profetit a.s.
Zemra e pastër është zemra e cila është ruajtur dhe ka shpëtuar prej çdo lloj forme të shirkut (të idhujtarisë). Ajo tërë adhurimin ia ka kushtuar vetëm Allahut, në vullnet, dëshirë,dashuri, mbështetje, kthim, përkushtim, frikë, shpresë e tjerë…
Njeriu duhet ta lidhë fort zemrën e tij me ndjekjen dhe pasimin e të Dërguarit të Allahut në fjalë e në vepra, qoftë në fjalët e zemrës, të cilat janë besimet që ajo beson, qoftë në fjalët e gjuhës të cilat lajmërojnë për atë çka gjendet në zemër, qoftë punët e zemrës, të cilajt janë dëshira, dashuria, urrejtja dhe veprat e gjymtyrëve. Komanduesi mbi të gjitha këto që thamë.
Duke u bazuar ne lutjet, fjalet, keshillat e Muhamed Mustafas si dhe Argumentet e Zotit kuptojme qe Muslimani nuk del përpara të Dërguarit të Allahut me ndonjë besim, me ndonjë fjalë apo vepër.
Allahu thotë:
“O ju që keni besuar mos dilni përpara Allahut dhe të Dërguarit të Tij”. (Huxhurat: 1)
Lloji tjeter i zemrës është zemra e sëmurë e cila ka jetë por që e ka prekur diçka. Kjo zemër është me dy anë, ku herë tërhiqet nga njëra anë e herë nga tjetra. Ajo i përket në fund të fundit anës që fiton.
Allahu thote :
E për ta bërë atë (dyshim) që shejtani e hedh si sprovë për ata që në zemrat e tyre kanë sëmundje dhe për ata, që i kanë të zemrat të ngurta. S’ka dyshim se zullumqarët janë në një armiqësi të pandarë midis njëri-tjetrit. (Haxh : 53)
Kjo zemër është midis dy ftuesve. Një ftues i cili e thërret për tek Allahu, i Dërguari i Tij dhe për tek jeta e pafund dhe një ftues i cili e thërret për tek çasti. Në këtë rast ajo i përgjigjet anës që ka më afër. Ajo kur zgjedh dhe i jep përparësi epsheve duke u preokupuar me shtimin dhe arritjen e tyre, kur zgjedh zilinë, mendjemadhësinë, vetëpëlqimin, dëshirën për tu dukur më lart se të tjerët, dëshirën për të bërë shkatërrime në tokë do të thotë se kjo zemër po anon drejt shkatërrimit të saj.
Ajo tërhiqet nga ana e jetës kur anon nga dashuria për Allahun, besimi në Të, sinqeriteti ndaj Tij dhe mbështetja në Të.
Lloji i tret eshte ai lloj i zemres qe shkon ne kundershtim me te paren pra me zemren e cila eshte e shendosh eshte zemra e vdekur dhe e pajet, e cila nuk e njeh Zotin, nuk e adhuron Atë, nuk e don, nuk e kënaq, nuk i bindet Atij e tjerë. Ajo i nënshtrohet dhe shkon pas epsheve e kënaqësive edhe pse Zoti i saj zemrohet nga një gjë e tillë. Kjo zemër gjatë përftimit apo arritjes së epsheve dhe dëshirave nuk do tja dijë nëse zemërohet Zoti prej rënies pas tyre apo kënaqet.
Njeriu i kësaj zemre në dashuri, frikë, shpresë, në gëzim, në zemërim, në hidhërim, madhërim e në nënshtrim në vend që të adhurojë me to Allahun, adhuron dikë tjetër.
Ky njeri nëse don diçka e don sipas ëshirës së vet, nëse urren diçka e urren sipas dëshirës së vet, nëse jep diçka e jep sipas dëshirës së vet dhe nëse nuk e jep diçka nuk e jep sepse kështu e udhëheq dëshira e vet. Dëshira e tij është më parësore dhe më e preferuar për të se kënaqësia e Zotit të tij. Dëshira është udhëheqësi i këtij njeriu, epshi komandanti, injoranca drejtuesi dhe indiferentizmi mbartësi.
Ky njeri me këtë lloj zemre është i zhytur në mohim. Ai mundohet dhe preokupohet vetëm me përmbushjen e kërkesave të tij nga kjo botë, andaj kontaktimi me këtë njeri me këtë lloj zemre sjell sëmundje. Jetesa me të është helm dhe qëndrimi me të është shkatërrim.
Zoti dy zemra i ka ven në sprovë dhe një të shpëtuar. Zemrat e sprovuara janë; zemra e sëmurë dhe zemra e ngurtë. Zemra e sigurtë është zemra e shpëtuar e cila është e sigurtë në Zotin e vet e përulur dhe e dorëzuar tek Ai.
Pra ai qe eshte deklaruar nga zemra Musliman, me pare duhet te jete ne njohuri me qendrueshmerine, stabilitetin dhe urtesine e tij ne dinin e Zotit. Zemra e cila eshte edukuar ne fen e Zotit bie ne kundershtim me sjelljen dhe cilesite qe e demtojne fen e Allahut e qe jane: jo stabiliteti, padituria, vrazhdesia, mendjemadhesia etj..
Dhe per fund them qe mbi te gjitha Muslimani, mendja dhe zemra e tij duhet te jet e pajisur me dituri fetare, butesi, qendrueshmeri, dhe me durim te forte pasi vetem ne kete menyre mund te plotesojme borxhin apo t`i japim hakun zemres, punes qe na eshte dhene si njeri, si musliman nga Zoti yne i madherueshem…
Përshtati : Nazlije Alija (Breziiri)