Kur pyesim se ku është rinia e ummetit musliman, mund të themi se në përgjithësi është në ato vende ku është edhe rinia e Perëndimit, e cila krijon pamje të tilla të sjelljes dhe veprimit. Në këtë mënyrë harxhohet koha e vlefshme në përtaci dhe punë të kota ndërsa papunësia fillon kur bashkohet rinia dhe koha e lirë. Në perëndim thonë se “koha është paraja”, ndërsa Zoti ynë i Madhërishëm betohet në kohën. A nuk është kjo një argument i mjaftueshëm se koha është nga dhuratat më të mëdha në Islam.
Në Islam gjithçka është precizuar në mënyrë të saktë. Kur i Dërguari i Allahut s.a.v.s u pyet se kush është vepra më e dashur tek Allahu, ai tha: “Namazi në kohën e vet”. A nuk e vërejmë se i Dërguari ynë Fisnik në këtë mënyrë na disiplinon dhe na mëson për kryerjen e obligimeve tona në kohën e saktë.
Për fat të keq, as ne as rinia jonë nuk e vlerësojmë kohën dhe nuk kemi qëllim të qartë në jetë. Shumica e neve mbrëmjen e djeshme e bënë ditë ndërsa ditën natë. Ajo çka ndodh me umetin muslimanë sot në botë, është pasojë e shkatërrimit të kohës, ndërsa humbja e kohës është e barabartë me krimin.
Kur të rinjtë thonë se “ta humbi kohën pak”, nuk janë të vetëdijshëm se humbin veten. Kjo është një vetëvrasje e lehtë për të cilën fatkeqësisht askush nuk ka përgjigje.
Andaj, na ndodh që të vijnë të huajt të cilët kanë qëllim dhe respektojnë kohën, i shfrytëzojnë begatitë tona në mënyrën më të mirë dhe pasurohen me kapitalin tonë dhe sigurojnë sundimin mbi muslimanët. E si mos ta bëjnë këtë, kur shtëpia e ummetit është në gjumë të thellë, ndërsa dera e saj është e hapur.
Autorë: Hfz. Halil Mehtiç
Përktheu: Arsim Dauti (Breziiri)