1. Edhe besimtari ka vëllezër, pra njerëz rreth vetes të cilët e kanë zili dhe e xhelozojnë, nuk ia duanë të mirën dhe i bëjnë intriga. Kjo është kështu, dhe çdo besimtarë i cili në jetën e tij nuk ka ndonjë që e shqetëson, është në pyetje imani i tij.
2. Edhe besimtari përjeton qëndrimin në bunar dhe burg dhe në ato momente të vështira kur lut Allahun me bindje të plotë del nga ai bunar apo burg dhe hynë në flladin e mëshirës së Allahut, ashtu siç Jusufi a.s hyri në oborrin mbretërorë. “Pas vështirësisë vjen lehtësimi”
3. Edhe besimtari përjeton sprovat dhe sfidat e kohës, ashtu siç Jusufi a.s kishte sprovën e Zulejhës, sepse besimtari e din se Allahun i sprovon ato që i donë.
Tash po pyetemi:
1. A është i gatshëm besimtari t’i fal “vëllezërit e tij sikur që Jusufi a.s që fali “vëllezërit” e tij, sepse Allahu i Madhërishëm nëpërmjet atyre “vëllezërve” i dha një mësim të madh dhe forcoi besimin dhe pozitën e tij në të dy botët?!
2. A është besimtari i bindur në Fuqinë e Allahut deri në atë masë sikur Jusufi a.s, ku nga bunari dhe burgu, mjerimi dhe poshtërimi, mund të shkohet deri në pallatin mbretërorë dhe marrja e pozitës së lartë?!
3. A është i gatshëm besimtari që sikur Jusufi a.s çdo sprove, sfide dhe mëkati që i del përpara t’i thotë: Për mua më e dashur është vetmia e burgut se sa ajo që më kërkohet!”
Përshtati: Arsim Dauti (Breziiri)