Ndërsa bota mund të nis të shërohet nga tronditja shëndetësore prej pandemisë nga Covid-19, të menduarit nis të kthehet gradualisht në pasojat ekonomike dhe politike të kësaj krize të paparë në epokën moderne.

Në këtë kontekst, revista franceze Le Nouvel Observatator intervistoi Alain Minc, një nga predikuesit e të ashtuquajturit “globalizëm i lumtur”, dhe ish-ministrin e Jashtëm Francez, Hubert Vedrine.

Minc foli për recesionin e pritur pas epidemisë, duke thënë se masat e marra nga shtetet dhe bankat qendrore ishin çuditërisht të forta dhe nuk mund të imagjinoheshin tre muaj më parë.

Minc, një këshilltar politik dhe biznesmen, shpjegoi se Evropa do të ketë një plan të rimëkëmbjes ekonomike pasi të dalë nga kjo periudhë tronditëse dhe se do të jetë shumë e thjeshtë, pasi do të shpenzojë midis 10 dhe 15% të PBB-së, që është diçka që BE nuk e bëri e bëri pas krizës financiare të vitit 2008.

Ballafaqimi me krizën

Hurbert Vedrine theksoi se kjo është një krizë specifike sepse për herë të parë e gjithë bota ka frikë nga i njëjti rrezik. Ai beson se vendet me demokraci të zhvilluara “nuk rezultuan të këqija” në këtë krizë, por pranon se njerëzit aziatikë kanë treguar disiplinë më të madhe, pavarësisht nëse jetojnë nën regjime autoritare apo jo, duke e bërë të qartë se evropianët po merren me çështjen e sistemit politik nga frika se Kina do të tregojë epërsinë e saj në administrimin e kësaj krize.

Duke komentuar të njëjtën temë, Minc tha se shtetet demokratike kishin miratuar masa të mahnitshme të privimit të lirisë dhe se fryma liberale që karakterizon shtetet demokratike nuk i shqetësoi ata.

Perde e hekurt midis të pasurve dhe të varfërve

Minc dhe Vedrine ranë dakord që kufijtë evropianë të mos hapeshin së shpejti, dhe Minc tha që “perdet e hekurta” do të ngriheshin midis të pasurve dhe të varfërve, dhe se kjo do të kishte pasoja të gjata dhe katastrofike, dhe vendet e BE-së nuk do të lejonin që banorët e vendeve të varfëra të lëviz në to pa ndonjë asnjë arsye “pozitive”.

I pyetur nëse kjo epidemi do të korrigjonte papërsosmëritë e globalizmit dhe mbifinancimin e ekonomisë, Minc u përgjigj: “Globalizimi dixhital do të dalë nga epidemia më e fortë se më parë; globalizimi financiar do të mbetet i pandryshuar dhe kapitali do të vazhdojë të qarkullojë lirshëm si më parë, ndërsa globalizimi i transportit të produkteve dhe kontejnerëve do të vazhdojë, por në një masë disi të kufizuar, pasi vendet nuk do të duan më të mbështeten në produkte specifike ose vetëm në një burim furnizimi.

Globalizimi i njerëzve do të shtypet përgjithmonë, por një botë në të cilën kapitali rrjedh lirisht nuk do të ndryshojë rrënjësisht dhe ne mund të drejtohemi drejt demokracisë sociale, por sistemi kapitalist nuk do të zhduket sepse nuk ka asnjë alternative”.

Vedrine beson se gjërat nuk do të jenë më siç kanë qenë, duke theksuar se askush nuk dëshiron, sepse shumë gjëra për të cilat thuhet se janë “natyrale” nuk ishin, duke treguar se njerëzit janë bërë të vetëdijshëm për rreziqet e globalizmit.

“Unë besoj në një kthim të caktuar në rajonalizimin e prodhimit për arsye sigurie dhe mjedisore,” tha Vedrine.

Minc dhe Vedrine pajtohen që kjo krizë tregon hendekun midis botës së punës materiale dhe botës së punës dixhitale.

Bilanci gjeopolitik

Ish-ministri Vedrine theksoi se nuk do të ketë kompromis strategjik pas krizës, por do të ketë një armëpushim të përkohshëm midis Shteteve të Bashkuara dhe Kinës për shkak të lidhjeve të tensionuara.
Mbi këtë temë, Minc ishte optimist duke besuar se epidemia kishte ndryshuar pikëpamjen e Gjermanisë për Kinën në të dy nivelet makro dhe mikro, dhe se vetëdijësim mbi nevojën për të parandaluar blerjet nga Kina brenda fushës ekonomike evropiane. (teshes)