Hamdi Thaqi profesor në gjimnazin “Sami Frashëri”, i cili e akuzon rëndë Bashkësinë Islame të Republikës së Kosovës se është kundër shkollës shqipe, duhet ta mësojë edhe këtë: Në kohën më të vështirë, kur pushtuesi serbo-sllav shqiptarëve ua pati mbyllur shkollat shqipe në vitet 90-të, pas suprimimit të autonomisë së Kosovës dhe pas pushtimit klasik të saj, BIRK-u i pati dalë krah shkollës shqipe duke ia lëshuar Ministrisë së Arsimit të qeverisë së asaj kohe (por edhe për shumë ministri të tjera) hapësirat e medresesë “Alauddin” në dispozicion, megjithëse veprimet e tilla ishin tejet të rrezikshme në atë periudhë dramatike që po kalonte Kosova dhe populli i saj. Kjo përkrahje nga ana e BIK-ut në atë kohë, i pati ndihmuar fuqishëm mekanizmat organizativ që bënin përpjekje ta mbanin gjallë shkollën shqipe.
Përveç këtij kontributi të çmuar, Bashkësia Islame e Kosovës, pas mbylljes se dyerve të Kuvendit të Kosovës nga ana e pushtuesit serbo-sllav, pati hapur po ashtu dyert e medresesë “Alauddin”, duke ia dhenë në dispozicion të plotë amfiteatrin e po kësaj medreseje, e cila ka shërbyer si vatër e takimit dhe e organizimeve nacionale-politike të elitës intelektuale mbarëshqiptare dhe të lëvizjeve të tyre, duke mbajtur më shumë se 1000 takime në shërbim të kauzës tonë kombëtare.
Medreseja “Alauddin” pra, ka qenë vatra dhe shtrati i kauzës tonë kombëtarë në ditët më të vështira të Kosovës, në periudhën e dekadës së fundit të shekullit 20, ngjashëm apo njëlloj siç ka qenë edhe “Bajrakli Xhami” për Lidhjen Shqiptare të Prizrenit, për të cilën do të flasim më gjerësisht tjetër herë.
Prandaj edhe, tani, pas arritjes së pavarësisë së Kosovës, do të ishte shumë e udhës që institucionet tona shtetërore të kërkojnë nga BIRK-u, që në shenjë përkujtimi e falënderimi për rolin dhe për kontributin e pa rezervë që medreseja “Alauddin” luajti për kauzën tonë kombëtare, institucionet tona ta shndërrojnë atë në një muze dhe në vend të saj, ta ndërtojnë një medrese tjetër në qytetin e Prishtinës.
Njësoj si më rastin e medresesë “Alauddin”, edhe xhamitë e Kosovës i shërbyen besnikërisht kauzës tonë kombëtare në luftën e fundit i gjithëherë. Kështu për shembull, në kohen e para luftës; në një xhami, në njërën nga komunat e Drenicës, hoxha i asaj xhamie e kishte ndihmuar njërën prej figurave të rëndësishme të lëvizjes çlirimtare (s’ka nevojë kush e ku të përmenden tani) që nën dyshemenë e xhamisë në të cilën ai ishte imam, të mbante të fshehur një arsenal të terë armesh. Kështu, xhemati ishte falur për vite me radhë mbi armët që do të shërbenin më vonë për lirinë e Kosovës, pa e ditur, derisa erdhi dita që ato të vihen në përdorim.
A thua përse e bëri këtë veprim imami? Thjesht, e ka bërë sepse përveç ndjenjës së tij fetare, ai përbrenda vetes se tij e ka të natyrshme edhe ndjesinë e atdhedashurisë. Kjo ndjenjë patriotizmi e hoxhallarëve asnjëherë nuk ka munguar. Ajo është e prezente edhe sot. Në ligjëratat gjatë të premteve për shembull, por sidomos kur shënohen festat tona kombëtare dhe shtetërore, prej tyre asnjëherë nuk mungon përkujtimi i luftës, lutjet për dëshmorët që dhanë jetën e tyre për liri, thirrjet për solidarizim dhe ndihmë për fëmijët jetimë dhe gratë e veja që ata i lënë pas, e kështu me radhë. Dhe kështu ka qenë historikisht. Vija islame ka shkuar paralel atë nacionale dhe ka luftuar krah për krah me të për kauzën kombëtare.
E gjithë kjo është vetëm maja e ajsbergut, në krahasim me atë që Bashkësisë Islame e Kosovës, hoxhallarët dhe besimtarët islam janë munduar të japin në vazhdimësi për lirinë dhe për pavarësinë e Kosovës. Prandaj kjo tregon se xhamia, hoxhallarët dhe besimtarët islam gjithmonë kanë qenë dhe do të jenë rojë e popullit shqiptarë, roli i të cilëve jo rrallë herë përgjatë historisë ka qenë krucial dhe i pazëvendësueshëm. Kush e njeh Islamin sadopak, e di se kjo s’ka si të jetë ndryshe. Sepse mbrojtja e atdheut thjeshtë parashihet dhe përfshihet brenda parimeve themelore të Islamit.
Edhe pas arritjes së pavarësisë së Kosovës, përkrahja e BIK-ut, e imamëve dhe besimtarëve islam në të mirë dhe dobi të shoqërisë shqiptare nuk mungon. Rast konkret për këtë është thirrja që BIRK-u, që u bëri besimtarëve për t’i ndihmuar financiarisht zonat e përmbytura nga uji në Shqipëri. Hoxhallarët dhe besimtarët islam nuk ngurruan aspak. Ata me zemërgjerësi ju përgjigjen ftesës së BIRK-ut dhe arritën të grumbullojnë mbi 80.000 euro, dedikuar viktimave të përmbytjes në zonat veriperëndimore të Shqipërisë.
Tani shtrohet pyetja, kush guxon të merr hapin që ta fyej BIRK-un, hoxhallarët dhe besimtarët islam? -kur ata kanë dhenë dhe japin gjithçka që kanë, në të mirën e popullit dhe kombit shqiptar. Prandaj është shumë e turpshme që prof. Hamdi Thaqi po mundohet të manipulojë me opinioni publik se BIRK-u është kundër shkollës shqipe, vetëm pse kërkon implementimin e lëndës se edukatës fetare në shkollat publike.
Prandaj, nacionalizimi dhe rebelizmi sui generis i prototipit të Hamdi Thaqit në relacion me BIRK-un, hoxhallarët dhe besimtarët islam, përveç tjerash duke e keqpërdorur së interpretuari në mënyrë të pandershme edhe thënien e njohur të Pashko Vasës se “Feja e shqiptarit është shqiptaria” (thënie kjo që me vete përmban një figurë të atillë letrare, e cila për mendimin tim duhet të interpretohet me shumë kujdes, sepse autori i saj, vërtet nuk ka synuar më të asgjë tjetër, veçse unifikimin dhe bashkimin e forcave të te gjitha feve për kauzën kombëtare në çastet më vendimtare të popullit tonë), është shumë i dëmshëm, i cili, i artikuluar në një gjuhë të tillë çfarë ai e interpreton (nëse ajo çfarë ka bërë ai mund të quhet interpretim), prekë majat kulmore të një racizmi ekstravagant, deri më tani të paparë.
Këto sulme të opinionistëve urrejtnxitës në kohën e fundit, që dita ditës po shtohen si kërpudhat pas shiut, po shkaktojnë nxitjen e urrejtës ndaj myslimanëve në Kosovë dhe në trojet e tjera shqiptare, gjë që po e rrezikon prishjen e ekuilibrit shembullor sa i përket tolerancës ndaj cilësdo fe.
Duke qenë se kjo dukuri ka qenë e huaj për shqiptarët më herët, në formë të natyrshme lindin një sërë pyetjesh: Kush janë këta njerëz? Çfarë kanë për qëllim me këto shkrime? Kush qëndron prapa tyre? A thua prej kujt paguhen? Mercenarë të kujt vallë janë dhe qëllimeve të kujt u shërbejnë? - që më kaq pasion punojnë për prishjen e ekuilibrit të tolerancës ndaj feve dhe në veçanti ndaj fesë islame.
Këta protagonist të kësaj kauze ogurzi të dështuar, duhet ta kenë të ditur një gjë: Gjykimet dhe veprimet e tilla raciste, islamofobike të mendësisë së sojit të Hamdi Thaqit që po trumbetohet prej një garniture mbase edhe të koordinuar mbarëshqiptare, nuk do t’i bëjnë nderë askujt dhe asnjërit prej tyre. Të gjithë këta individë me frymë në fyt, që në shkrimet e tyre haptazi po nxisin urrejtje dhe po shprehin refleksione në dëm të ekuilibrit të tolerancës ndaj fesë islame në trojet shqiptare, me këto veprime do të regjistrohen si njollë e zezë nëpër faqet e historinë. Kastriot Myftaraj nga Shqipëria për shembull, këtë vend ogurzi tanimë veçse ia ka siguruar vetes, kurse në Kosovë po bëhet gati që edhe Hamdi Thaqi t’ia rezervojnë vetës nëse nuk ndalet.
Në këtë kontekst do të ishte mirë që BIRK-u të formojë pranë vetes një departament për çështje ligjore, ku do të ofronte pranë vetes juristë të shquar, që do t’i ndihmonin të mbrohet nga sulme të tilla të dëmshme. Ngritja e padive për ndalimin e shkrimeve si “Fantazma e Sulltanit...”, do të luante rol pozitiv në parandalimin e islamofibisë, sjelljeve raciste dhe urretnxitëse ndaj besimtarëve islam. Kurse ndëshkimi i individëve të tillë, do të ndihmonte t’i korrigjojë të gjithë.
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
