Zemrat e njerzeve jan ne mes dy gishtave te Allahut. ''Dhe se Ai ben per te qesh dhe ben per te qare''(En-Nexhem:43)
Eshte meshira e Zotit qe ne jemi besimtare dhe muslimane. Prandaj o vella dhe oj moter, kur te ndjesh qe e ke zemren te ashper, ngriji duarte dhe lutu: ''O Zot, ma zbut zemren dhe beje besimin te dashur per mua'' dhe te jesh i sigurte qe do te ta pranoj lutjen.
Nje doktor, tregon: ''Une kam nje pacijente te moshuar qe vuan nga sheqeri. Nje here pasi e vizitova, meqe ishte vone, urdheroi djalin e saj te me shoqeroj me makine. Gjate rruges me djalin e pacijentes, pash qe ai jo vetem qe nuk ishte fetare, por ai filloj edhe te tallej me fene. Thoshte se une do te jeme mire ne zjarre pasi atje do te jeme ngrohte etj...Doktorit nuk i erdhen mire keto fjale dhe me edukate i tha: ''Te lutem, une do te zbres ketu'' dhe zbriti. Pas nje periudhe te gjate kohe, pasi ky doktore kishte udhetuare ne disa vende per specijalizim, u kthye ne vendin e tij perseri. Me ta mare vesh pacijentja e tij e moshuar, e kerkoj perseri qe ta vizitoj. Doktori vajti, e vizitoj dhe kur deshi te dal, e moshuara i tha: 'Djali ime do te te shoqeroje'', doktor me edukat i tha qe nuk ka nevoj, pasi e dinte se çfar do te degjonte prej tij. Por pacijentja nguli kembe dhe i tha: ''Prit se ai po fal namazin e jacis ne xhami dhe kthehet menjeher''. Kur degjoi kete, doktori mbeti i shtangur. Priti derisa i kthye dhe kur e pa , pa njeri komplet ndrishe. Tani fytyra sikur i ndriçonte. Atehere pranoi qe ta shoqeronte. Gjate rruges e pyeti se çfar kishte ndodhur, qe shihte gjithe ato ndrishime. Djaloshi iu pergjegj: ''Ty te kujtohet se si kam qene . Ne ate kohe punoja ne nje kompani turistike. Ne fillim kompanija, merrej me shoqerimin e turisteve vendas ne shtete te ndryshme te Evropes. Me pas duke pare qe numri i njerezve qe duan te vizitojne Mekken, rritej, kompanija ndrishoj drejtimin dhe filloj te merrej me dergimin e haxhinjeve per ne Mekke. Keshtu dhe une tani duhej te udhetoja per ne Mekke. Derisa fluturonim ne avijon, i shihja te gjithe njerzit te veshur me ihramet e bardhe dhe habitesha me vete se çfar po bejne keta keshtu dhe i shiqoja me perbuzje.
Arytem ne Mekke dhe te gjithe njerzit u drejtuan drejte Qabes per te kryer ritet. Une as nuk e kisha ndermen te bashkohem me ta dhe isha me rrobat e zakonshme te mijat. Derisa pashe qe te gjithe u drejtuan nga Qabeja thashe me vete: Perse te mos shkoj edhe une te shoh se çfar behet atje? Kur aryta atje, pash qe ishte dita qe laheshin muret e Qabes. Njerzit ishin grumbulluar dhe nuk lejoheshte te hihet veçse nje numer shume i vogel. Derisa po prisja, papritur shoh dike qe me kap per dore dhe me tha: ''Eja te hishe me mua brenda'', me pas degjova se ai ishte njeri nga dijetaret e qytetit. Hira brenda me te dhe e pashe veten brenda Qabes, ku shumica e njerezve nuk munden te hyjne. Ne ato çaste, Zoti e beri te dashur per zemren time besimin dhe fillova te qaj me te madhe. Kur dola prej Qabe isha jeri tejter tashme.. ''Dhe se Ai ben per te qesh dhe ben per te qare''(En-Nexhem:43)
Prg: Subhan'Allah
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
