Nëse mua nuk më bëni hafize!...
Pas kryerjes së klasës katërt e sollën tek na në konvikt për regjistrim. Familja
e saj deklaroi se vet fëmija ka insistuar të vij. Kur e pyeta se si e ka emrin
i cili më duheshe për regjistrim:
"-Fatime" tha me një zë autoritativ dhe fare pa hezituar shtoi....:
"-Nëse mua nuk më bëni hafize nuk dua fare të regjistrohem ."
Fjalët e saja plot kërcënim dhe shikimi i saj e tregonin atë më të pjekur se mosha e
vet. Me buzëqeshje shtova:
"-Mos u tremb zonjushë, nëse ti dëshiron na ty të bëjmë edhe hafize edhe hoxhë!"
Pashë një shndërritje të fortë tek sytë e saj dhe një buzëqeshje prej veshi në vesh.
E ëma e saj shtoi: "-Hoxheshë e nderuar, mos i vini re, mendje fëmije, çt’i bësh, ka vendos që të bëhet hafize dhe nuk po
përmend tjetër send. Paska dëgjuar prej imamit të fshatit se Pejgamberi ynë ka
thënë:"Hafizet në xhenet do kenë kurorë" ju më
mirë e dini, me siguri ai ka thënë, na kështu e kemi dëgjuar dhe kështu e dimë,
tha ajo me një zë të ulët dhe duke më shikuar në sy. Ndjeva
nevojë për ta ngushëlluar: "-
Po oj teze shumë bukur, nuk ka secili fatin që të jetë zemërgjerë si ju dhe të
pranojë këshillat pa mëdyshje......Ju mos u brengosni fare, vajza juaj është
amanet i ALLAH-ut njashtu edhe i yni. " E hetova se ajo do dojë të më puthë
dorën dhe un e bëra të kundërtën, më erdhi mbare ajo, grua e moshuar mua dorën
të ma puthë... kur çova sytë prej puthjes së dorës së asaj fshatareje pash se
ajo zemër e gjerë i kishte çelë pruat e lotëve.. " "-
Hoxheshë... këto duar... këto sy janë përplot me gjynahe, në të vërtetë të tuat
duhet me i puthë " "-Estagfirullah, oj teze po kjo del në shesh vetëm
në ahiret.
---------------------------------
Gatë bisedës kuptova se Fatimeja ishte nga Erzurumi. Vetes i thash se: " Vogëlushja si do ngelë larg prej familjes..... " Mësimet filluan, Fatimeja po tregonte një talent të jashtëzakonshëm. Edukata familjare, etika dhe këmbëngulësia te ajo më lan përshtypje të veçantë. Shpesh gjatë kujdestarisë kur kontrolloja dormitorin e gjegjsha Fatimen duke pëshpëritur ajete Kuranore në gjumë. Ditët vazhdonin dhe ajo secilën ditë e shënonte me një ndodhi të veçantë, shpesh më pyeste pyetje të ndërlikuara dhe kur merte përgjigjen e dëshiruar e zbukuronte fytyrën me buzëqeshjen e saj dhe atë dritën në sytë e saj të vegjël, një ditë pyeti: " E nderuara hoxheshë për tu bërë hafize a është medoemos të mësojmë tërë Kuranin përmendsh? Tha ajo duke mbajtur sytë e ngulur tek sytë e mi dhe duke prit përgjigjen. " Po normalisht që pas mësuarjes së tërë Kuranit përmendsh personit i jepet titulli "Hafiz" thash unë. Ajo dukshëm e zemëruar e uli shikimin dhe eci me hapat e saj të vogël për në mësojtore.....vet lëvizjet e saja po thoshin diçka por nuk mundesha ta kuptoja at shpirt të pastër, edhe falënderimi për përgjigjen ishe me gjysmë goje i thënë. Fatimeja po vazhdonte me veprimet e saja mahnitëse, një ditë një nxënëse mu drejtua dhe tha se Fatimeja ka thënë se " Nëna ime më ka thënë se hafizët nuk guxojmë ti prekim pa abdes" a është e vërtetë, ju lutem tregoni.. Çudi , mu dridh zemra dhe në vete thash "MASHALLAH" duke mos u munduar ti ndal lotët e mi mendova në vete " Pa shihe se sa na kanë vlerësuar të parët tanë, prej respektit të dijenisë së hafëzit i cili ka dit Kuranin Fisnik përmendsh nuk e kanë prek pa abdest, e kanë trajtuar njëlloj si librin"
--------------------------------------------------------------
U gëzuan shumë të gjitha vogëlushet, e ndijën veten si floriri në vitrinë të artarit. Pohimi im në thënien e Fatimes kishte bërë çudi, vajzat po dyfishuan mundimet , shumë më shpejt mësoheshin ajetet.
Ani thash në vehte, le ta ndiejnë veten të veçantë sadopak, në këtë moshë... larg prej shtëpive me plot zell po mësojnë përmendësh Kuranin Fisnik, ani le ta ndjejnë veten pak të veçantë ata e meritojnë këtë.
Fatimeja filloi të sëmurej, madje ca herë ishte shtrirë për disa ditë në dhomën e infermierisë. Me kalimin e kohës jo vetëm shëndeti por edhe disponimi i saj sa vinte e i dobësohej. Një ditë e pyeta ngase dy orë resht mungoi nga klasa " Mos të ka marrë malli për nënën, familjen?"
Ktheu shikimin kah unë me ato sy të vegjël me një nervozë dhe me fytyrën e saj të zbehtë por me plot seriozitet tha: "Jo!"
" Atëherë më thuaj pra pse nuk je në disponim? "
Përsëri ata dy sy të vegjël më shikonin si me u lut dhe kërkuar falje, hapi gojën dhe tha:
" Mos më keqkupto Hoxheshë e nderuar, besoni se nuk me ka marë malli dhe as që dua të shkoj në shtëpi. Unë shumë e dua këtë vend, këtë shkollë. Prej ALLAHut shumë frikohem. Kam frikë nga ALLAHU se vallë nëse e braktisi këtë vend a nuk do të më kërkon AI llogari në ahiret?!?! "
Mbeta e shtangur... Gjatë kohë nuk munda të them gjë, mu tha pështyma në fyt. Ndjeva veten shumë fajtore. O ALLAH sa iman të fortë paska në atë zemër vogëlusheje, me lakmi po e shikoja, Fatimeja ime nxënësja ime e dashur....
Një ditë ajo u sëmur rëndë dhe e çuam tek specialisti. Pas një sërë analizash dhe egzamenimesh doktoresha të cilën e kisha shoqe të afërt mi shtrëngoi duart dhe shikoi në sy duke shqiptuar fjalët:
" Hoxheshë, menjëherë këtë fëmijë dërgojeni tek gjiri familjar. " Tha ajo me një zë të ftohët.
" Pse??? " pyeta unë e befasuar tepër me fjalët, kurse ajo mu përgjigj:
"- Ndoshta do të prekesh oj motër por nxënësja jote ka sëmundjen e KANCER-it .......... mu duk se më përvëluan me ujë, digjesha deri në palcë të shpirtit dhe dhimbja më kaplonte, nuk më dilte fjalë prej goje. Largoheshim prej spitalit dhe un nuk flisja, nuk mundesha kurrgjë ti them Fatimes. E ajo sikur ma lexoi mendjen, befas i drejtoi sytë kah un duke vënë dorën në gojë dhe shenjë se do të më pëshpërit diçka në vesh:
" Hoxheshë, si sillet Azraili dhe si duket ai kur ua merr shpirtin njerëzve ?!?", pëshpëriti ajo...... Bëja çmos që ti frenoj lotët, të ndal emocionet, u përgjigja me një zë të dridhshëm:
" Paraqitet në formë shumë të bukur para muminëve" i thash dhe ... kuptova se pse ajo nuk e pëlqeu përgjigjen time për hafizllëkun. Ajo e dinte sëmundjen e saj dhe e vetëdijshme vendosi për hafëzllëk.
Pas disa ditësh i paketuam teshat e saj dhe e përgatitëm për në shtëpi, tani kishte edhe dhimbje të mëdha sa që nuk mundeshte ti përballojë.
Familja erdhi ta marr Fatimen e ajo rinte pranë meje dhe e pikëlluar më tha:
" Nuk jeni hidhëruar me mua, apo jo Hoxheshë?? Kisha frikë tu tregoja më parë për këtë, ngase nuk do të më jepej mundësia që të pranohesha në kurs të hafizllëkut!.. "
- Vallë po si mundej që unë të jem hidhëruar me Fatimen timen të vogël thash, dhe shtova " Ti njëherë i hyre kësaj rruge dhe u pranove si nxënëse për hafizllëk, inshALLAH Zoti ty të radhit në grupin e hafizëve oj Fatimeja ime!!!"
İ shndërritën sytë dhe më përqafoi fortë dhe tha:
" Në të vërtetë a ekziston ajo mundësi???? Nënë a dëgjove se çka tha hoxhesha ime e dashur??? " shikonte nënën me sytë e përlotur të saj e te mjekra takoheshin dy proçkat e lotëve. Fatimeja tani qante e qetësuar me përgjigjen.
O ALLAH çfarë dashurie e madhe, çfarë devotshmërie te kjo vajzë e vogël!!!
Luteshim, bënim dua për shëndetin e Fatimes sonë, të gjithë nxënëset dhe hoxheshat e kursit ishin të pikëlluara dhe të mallëngjyera pa Fatimen e cila na jepte një gjallëri, secilën herë që lajmëroheshim na jepnin lajme sa më të zeza. Këtë javë mora dy letra prej saj. Përgjithësisht më pyeste në lidhje me kurorën e hafizllëkut, më tregonte se si në forma të ndryshme e shihte në ëndërr.
Papritmas një ditë pas namazit të sabahut morëm një telefonatë. Ishte nëna e Fatimes me një zë plot me qarje mu drejtua:
" E përcollëm Fatimen. Ju lutem nëse doni një hatme t’ia lexoni" tha ajo, e unë iu përgjigja me avazin tim dhe nisa të qaj, Fatimeja ime e dashur.... për çudi nëna e Fatimes pa e mbyllur telefonin sikur përpiqej të më ngushëllonte me fjalët:
" Fatimeja la një porosi për ju para se të dorëzoj shpirtin- tha e ëma dhe duke qarë nisi të citoj bijën e vet " Nënë thuaj hoxheshës se shumë ka gabuar!... Azraili qenka shumë herë më i bukur se ajo që ma përshkroi"
" O ALLAH! Ai individ që digjet për Fjalën Tënde, që ecën rrugës Tënde, dhe që gjithnjë i qëndron besnik Fjalës Tënde, mbroje atë deri në frymën e tij të fundit o Krijues i Madhërishëm!" AMIN!
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
