Përgjatë jetës së tyre prej nomadësh, Harith Beduini dhe gruaja e tij Nafisa e ngulnin çadrën e tyre të mjerë aty ku mund të gjenin ndonjë palmë hurmash, ndonjë degë të thatë për gamilen e tyre, apo ndonjë pellg uji të njelmët.
Kishte vite të tëra që bënin një jetë të tillë, e çdo ditë, Harithi kryente të njejtat veprime: nëpërmjet kurtheve, zinte minj shkretëtire për t`u marrë lëkurën, të cilën e ndërthurte me fijet e palmave, bënte litarë, dhe ua shiste karvaneve që kalonin andej.
Një ditë, gjithsesi, ai pa të teptiste nga rëra e shkretëtirës një burim.Harithi e ngjoi ujin me buzë dhe iu duk si ujë parajse.Ai ujë, që ne do ta gjykonim si tmerësisht të njelmët, ishte në të vërtetë shumë më I ëmbël se uji që ai ish mësuar të pinte.Është e domosdoshme t`ia jap taprovojë ndokujë që ia di vlerën”,tha me vete Harithi.
Kështu, u përudh rrugës që e çonte në Bagdad, drejt e tek pallati I kalifit Harun El-Rashid, duke u ndlaur vetëm për të përtypur ndonjë hurmë.Kishte marrë me vete dy shakuj me ujë: njërin për vete, kurse tjetrin për kalifin.
Mbas disa ditësh udhëtimi, Harith Beduini arriti në Bagdad dhe shkoi fill e te palallti.Rojet e dëgjuan rrëfimin e tij, dhe duke mos ditur ç`të bënin tjetër ky ishte zakoni e çuan në sallën e pritjes së njerëzve, ku gjendej kalifi.
-Prijësi I besimtarëve, tha Harithi, unë jam një beduin I varfër dhe i njoh të gjithë llojet e ujrave të shkretëtirës, paçka se prej gjërave tjera marr vesh shumë pak. Sapo kam zbuluar këtë Ujë Parajse, dhe menjëherë mendova të ta sjell, sepse, në të vërtetë, është një dhuratë e denjë për ju.
Haruni, I Sinqerti, ngjëroi ujin e , meqë dinte t`I kuptonte nënshtetasit e tij, I urdhëroi oborrtarët ta rehatonin beduinin në pallat, e ta mbanin aty derisa ai, kalifi, të merrtte një vendim lidhur me këtë çështje.Mandej thirri kapitenin e rojeve, dhe I tha:
-Ajo çka për ne është asgjë, për atë është gjithçka.Në të error, shoqërojeni jashtë pallatit.Kini kujdes që të mos e shoh lumin e fuqishëm Tigër; shoqërojeni deri tek çadra e tij, dhe mos e lejoni të pijë ujë të ëmbël.Mandej jepni njëmijë monedha ari, bashkë me falenderimet e mijapër shërmbimet e tij.I thoni se e kam emëruar roje të Ujit të Parajsës, e se këndej e mrapa duhet t`u ofrojë të pijnë ujë në emrin tim të gjithë udhëtarëve që do kalojnë aty.