Nëse hesht je frikacak!Nëse hesht nuk do të thotë që po përpiqesh të kuptosh personin përballë.Menjëherë cilësohesh si frikacak….

Nëse provon të mbulosh gabimet e të tjerëve duke mos ua përplasur në fytyrë të vërtetën je budalla!Mendojnë se nuk I sheh gjërat ngaqë nuk I vlerëson.Nuk mund ta kuptojnë se ti je vigjilent përballë gabimeve të tua dhe mbulues I gabimeve të të tjerëve.

Nëse e do shumë nënën quhesh “cun mamaje”.Nëse e do nënën , e respekton, merr parasysh mendimin e saj, je vetëm “një djalë mamaje”

Nëse sillesh me edukatë dhe përdorë fjalët “zotëri” “zonjë”, menjëherë të vënë emrin “I sjellshëm”.
Nëse je I ndjeshëm dhe sëmuresh menjëherë, të quajnë delikat.Nëse je I turpsëm etiketa është gati “I mbyllur në vetvete” ose “person me fobi sociale”….

Turpi tashmë nuk konsiderohet si një ndjenjë natyrale e natyrës njerëzore,por si një tumor që duhet hequr nga mardhëniet.

Nëse je I ndershëm dhe nuk I beson “gënjeshtraveve të bardha”, atëherë quhesh I trashë ose naiv.Nëse I zgjat dorën një njeriu në nevojë bëhesh menjëherë budalla me brirë.

Nëse sillesh me edukatë përballë gjinis tjetër cilësohet , I shtypur”.Nuk arrin ta shohësh në sy apo nëse dridhesh I tëri përballë saj je “I mërdhifur”.

Nëse je besnik ndaj miqësive të vjetra dhe kujtimeve të së kaluarës, të quajnë “sentimental”.Dhe nuk harrojnë të shtojnë sinonimin “sy përlotur”.

Nëse studijon shumë dhe të pëlqen fokusimi mbi mësime,atëherë bëhesh shembullor.

Nëse zemërohesh përballë dickaje, të tjerët e kanë gati ngushllimin me fjalët “mos u mërzit, nuk ia vlen!”. Në këtë rast budallosesh aq shumë saqë nuk di për cfarë të mërzitesh e për cfarë jo.

Nëse mërzitesh për jetën, gjendjen e njerëzimit,pyet në zhdukje, ajrin e ndotur,atëherë të thonë “mos e vrit mendjen”.

Nëse nuk vret mendjen për gjërat e parëndësishme dhe nxjerr nga jeta jote njerëzit që të tërheqin poshtë, në këtë rast bëhesh moskokëcarës.

Nëse mund të falësh merr epitetin “i butë” dhe kështu miqtë fillojnë të veprojnë me mendimin “sido që të jetë do të të falë”.

Nëse zhytesh thellë në mendime bëhesh filozof.Sikur mendimi rreth jetës është punë vetëm e filozofëve….
Nëse je I dhimbshëm dhe I mëshirshëm ndaj familjes,ndihmon bashkëshorten, të quajn “lolo” e nëse respekton burrin “frikacake”….

Nëse shkon menjëherë në shtëpi dhe nuk frekuenton kafenetë në darkë,quhesh “burrë shtëpie’….
Nëse përpiqesh të bësh gjithcka me rregull dhe kohën e vet “I fiksuar”.

Nëse nuk bën tifo për ndonjë skuadër apo nuk ke hobi të rënda do të thotë që “nuk di të jetosh jetën”.
Nëse nuk shpenzon dhe harxhon aq sat ë duhet, menjëherë të quajnë ‘koprrac”.

Nëse mendon të martohesh, “budalla” dhe nëse mendon të bëhesh me fëmijë, “I pagdhendur”.
Nëse mbron të drejtat e grave bëhesh “feminist”, nëse mbron ato të punëtorve, “komunist”.

E cfarë mund të themi më shumë rreth paragjykimeve të ngulitura në mendjen dhe zemrënb tonë nga shoqëria ku jetojmë? Këto sisteme vlerash përbëjnë një udhëzues për ne.Cështë e drejtë dhe sa e gabuar është?

Në këtë botë ku përpiqemi të realizojmë ekzistencën tonë na shfaqet një krijesë sjysmë e shtrembër e gjysmë e kërusur kur fillojmë të përdorim vlerat e mësipërme pa pyetur e gjykuar fare.

Ne mbesim të bllokuar në cdo provë, në cdo iniciativë të filluar me paramiratime.Mendja dhe ndjenjat tona nuk përputhen asnjëherë.Ndërkohë që duam të sakrifikojmënë një vend ku kërkohet sakrifica, na paraqitet një nga këto paramiratime që na tërheq drejt një rruge të cilën nuk e dëshirojmë me të vërtetë.Më pas humbasim dhe një herë tjetër.

Kjo botë është një detë botkuptimesh dhe cdo gjë ka një kuptim për cdo njeri.Po kur ne nuk shohim me një këndvështrim të ri që do të na ndihmonte të rikujtojmë botën tonë,atëherë jeta jonë kthehet në detin e paragjykimeve e paramendimeve.Cdo ditë zhytemi në atë det,ndonjëherë mbytemi e ndonjëherë dalim në breg….

Dhe pë rata të cilët kanë gjithnjë dicka për të thënë , kur të vdesin do të thonë “nuk I shkon fare vdekja’’.Le të flasin të tjerët, ne le të provojmë të rigjenerojmë veten dhe t`I japim një kuptim real asaj….