Prim.dr.med.sc. Ali F. Iljazi

Allahu i madhërishëm në Kuranin fisnik urdhëron e thotë:

“Qoftë mallkuar njeriu, sa mohues i fortë është ai!
Po prej çkafi e krijoi Ai atë?
Atë e krijoi prej një pike uji dhe e përgatiti.
Pastaj atij ia lehtësoi rrugën.
Mandej atë e bëri të vdesë dhe atij i bëri varr (të varroset).
Pastaj kur të dojë Ai e ringjallë atë.
Jo! Ai nuk zbatoi atë që urdhëroi Ai.” (Abese, 17-23)

Ajeti tregon fillimin e krijimit të njeriut, fundin edhe pjesën e mesme. Në kohë të gjatë ka qenë në kornizat e mosekzistencës. Në fillim, nuk u krijua si i përsosur, por Allahu xh.sh. e krijoi si pikë uji të bashkëdyzuar, i cili nuk ka dëgjuar, nuk ka parë, nuk ka ndier, nuk ka lëvizur, nuk ka folur, nuk ka kuptuar, nuk ka ditur. Ka qenë i vdekur para se të jetojë, i dobët para fuqisë, i paditur para diturisë, i verbër para se të sheh, i shurdhër para se të dëgjojë, memec para se të flasë, i humbur para udhëzimit, i varfër para pasurisë.
Pastaj ia lehtësoi rrugën e tij.
Andaj, shiko si të krijoi me urtësi, të dha formën më të bukur, dhe shiko arrogancën e njeriut dhe injorancën e tij siç thotë ajeti kur’anor:

“A nuk mendon njeriu se Ne e krijuam atë prej një pikë uji (fare), kur qe, ai kundërshtar i rreptë.” (Ja Sin, 77)

Ia plotësoi begatitë vetëm për ta njohur Allahun, madhështinë dhe fuqinë e Tij.
Andaj shtrohet pyetja: Kur është virtyti vërtet virtyt?
Virtyt është ta duash Allahun xh.sh., ndërsa këtë virtyt e ka ai i cili ndalet nga gjërat që i ka ndaluar Allahu xh.sh.
Detyra e Pejgamberit s.a.v.s. ka qenë të na kumtojë ato gjëra që i ndaloi Allahu i Madhërishëm. Ai na shpjegon këtë me shembullin e tij duke thënë: “Shembulli im dhe i juaj është sikur shembulli i njeriut që e ka ndezur zjarrin, në të cilin fluturojnë insektet të tërhequr nga drita, dhe bijnë në zjarr. Unë juve ju pengoj që të mos bini në zjarrin e xhehennemit, por ju më shmangeni nga dora.” (Muslimi)
Që të mos i largohemi nga dora për të rrëshqitur në zjarr, Pejgamberi s.a.v.s. na mëson: Fedale ibn Ubejd r.a. transmeton që Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë: “A doni të ju tregoj çfarë është mu’mini? Është ai nga i cili janë të sigurt pasuria dhe jeta e njerëzve tjerë. Ndërsa musliman është ai nga gjuha dhe duart e të cilit janë të kursyer njerëzit tjerë. Ndërsa muxhahid është ai i cili lufton me vetveten për të qenë i bindur ndaj Allahut (lufton zilinë, xhelozinë, kryelartësinë, koprracinë, vetëpëlqimin, syefaqësinë në vete për t’u afruar te Allahu). Ndërsa muhaxhir është ai i cili i lë mëkatet.”
Virtyt është ta duash Xhennetin, por duhet përgatitur për të. Në transmetim thuhet që Toka për çdo ditë i thotë njeriut këto paralajmërime (këshilla): O njeri, ecë mbi mua e do të përfundosh nën mua, ushqehesh mbi mua e do të hahesh nga unë, gëzohesh mbi mua e do të qash nën mua, bën mëkate duke ecur mbi mua e do të dënohesh nën mua.”
Njeriu i cili harmonizon jetën e dynjasë me fjalët e Allahut, është i dashur në Dynja dhe Ahiret.
Usejd ibn Abdurrahmani ka thënë: “Kam dëgjuar që kur vdes besimtari dhe kur e bartin në varr thotë - Ngutuni me mua. Kur e lëshojnë në varr, toka i thotë - Të kam dashur kur ke ecur mbi mua, e tani je edhe më i dashur për mua. Kur pabesimtari vdes, duke e bartur thotë - Më ktheni. Kur e vendosin në varr, toka i thotë - Të kam urrejtur kur ke ecur mbi mua, e tani të urrej edhe më shumë.”
Virtyt është ta duash Pejgamberin s.a.v.s., por këtë virtyt vërtet e posedon ai i cili e pason sunnetin e Pejgamberit s.a.v.s.
Ibrahim ibn Et’hemi ka thënë: “Njeriu kur zgjohet duhet falënderuar për katër gjëra duke thënë: Falënderoj Allahun i Cili më ka udhëzuar dhe më ka bërë besimtar, falënderoj Allahun i Cili më ka bërë pjesëtar të ummetit të Muhammedit a.s.,
falënderoj Allahun që nafaka të jetë nga Ai, dhe falënderoj Allahun i Cili i ka mbuluar turpet e mia.”
Ta duash Pejgamberin s.a.v.s. d.m.th. të jetosh në dashuri ndaj vëllait besimtar dhe të ndihmohesh reciprokisht.
Virtyt është të anosh kah shkallët më të larta të imanit. Është e pavërtetë se me besimin tënd dëshiron të kesh sukses në shkalla më të larta e nuk sheh vuajtjet e të varfrit, të mjerit, të paaftit, dhe vëllait të sëmurë musliman dhe njeriut në përgjithësi.
Ebu Lejs es-Semerkandi ka thënë: “Kush pohon që i posedon katër virtyte e nuk i vërteton me vepra, ai nuk flet të vërtetën. Kush thotë se e do Allahun e nuk i lë ato që Ai i ka ndaluar, kush thotë që e do Xhennetin e nuk investon për Xhennet, kush thotë se e do Pejgamberin s.a.v.s. e nuk pason sunnetin e tij, dhe kush thotë se dëshiron përparim në fe e nuk e vëren nevojtarin.”
Ju të rinj, bëhuni optimist dhe hapni mushkëritë tuaja të depërtojë ajri i pastër.
Kur bisedoni, thuani gjëra pozitive, pasi njeriu është dhe bëhet sipas asaj që flet.
Mos thuaj asnjëherë “nuk ia vlen” edhe sikur të dështosh njëmijë herë.
Mos lejo që qarku i gabimit dhe gjynahut të zgjerohet. Rrethoje nga katër anët me vepra të mira.
Vrapo drejtë çdo akti të mirë se Allahu i do bamirësit!
I lutemi Allahut që të na mundësojë të pajisemi me këto virtyte të larta.
AMIN