I Dërguari i Allahut (a.s.), ka thënë: “Kini kujdes prej smirës, sepse smira bëhet shkak për shkatërrimin e sevapeve siç i djeg dhe i shkatërron zjarri drutë.” (Xhamiu’s-Sagir)
“Smira e prish besimin e besimtarit siç e prish uthulla mjaltin.” (Menavi)
Ebu Hurejre (r.a.), transmeton se Resulullahu (a.s.), ka thënë: “Mos e urreni, mos e kini smirë dhe mos e xhelozoni njëri-tjetrin... Bëhuni robër të Allahut si vëllezër.”
Ibn Vefa (k.s.), thotë: “Bëj kujdes dhe mos ki smirë kundrejt dikujt që Allahu i ka dhënë mirësi dhe e ka bërë më të lartë se ty, sepse për shkak të smirës mund të tërheqësh zemërimin e Allahut Teala. Kështu që mund të kesh pasoja të rënda. Edhe
Iblisi u mallkua ngaqë nuk i bëri sexhxhde Ademit, (a.s.), duke e pasur smirë dhe duke u mburrur. O bir i Ademit! Përderisa të kesh cilësi të mira, nuk largohesh nga origjina jote. Nëse cilësitë e mira ua
lënë vendin cilësive të këqija, natyra njerëzore që posedon shndërrohet në natyre djallëzore.”
Sipas një transmetimi, Musai, (a.s.), kishte parë një burrë që qëndronte ulur në hijen e Arshit. Atij i pëlqeu gjendje e këtij burri dhe tha: “Ky burrë duhet të jetë një njeri i mirë te Allahu.” Pastaj e pyeti Zotin: “O Zot! Kush është ky burrë? Si e ka emrin?” Allahu Teala nuk ia tregoi emrin, por vetëm i tha: “Po të njoftoj se ai e ka arritur këtë gradë me tri vepra.” - dhe e njoftoi për këto tri vepra të
cilat janë:
1. Nuk pati smirë kundrejt askujt.
2. Nuk i kundërshtoi prindërit.
3. Nuk u mor me thashetheme.
Zekerija, (a.s.), na njofton se Allahu Teala ka thënë: “Ai që ka smirë është armik ndaj mirësisë Sime, është i zemëruar ndaj caktimit Tim dhe nuk e pranon ndarjen e rrëskut që kam bërë ndërmjet robërve.”
Hasan Basriu (k.s.), ka thënë: “O njeri! Përse nuk e duron dot vëllain tënd? Çfarë të drejte ke që t’i nxehesh (ta kesh zili) atë që Allahu Teala e ka nderuar, nëse ajo që i është dhënë është e drejtë e tij? Nëse nuk është e drejtë e tij, atëherë çfarë i ke zili një njeriu që do të hyjë në xhehenem?”
-Sheh Reslan ed-Dimeshki (k.s.), ka thënë: “Smira është çelësi i çdo lloj të keqeje.
Zemërimi bëhet shkak që njeriu tëkërkojë ndjesë dhe t’i rrëshqasin këmbët.”
-Në shtresën e Harun Rrashidit gjendej e shkruar kjo shprehje: “Rrësku është ndarë në pafillimësi.
Ai që ka smirë gjithmonë është dëshpëruar, i shqetësuar dhe i brengosur.” (Rijadu’n-Nasihin, Tefsiri Mugni)
Smira është njëra prej sëmundjeve më të rrezikshme që nuk kanë shërim. Njeriu që ka smirë mërzitet për begatitë dhe mirësitë që i posedon dikush tjetër.
Madje, dëshiron që ky i fundit t’i humbasë ato.
Këtij njeriu vazhdimisht i shtohet mërzitja kur të tjerët të mos i humbasin mirësitë.
Të urtët kanë thënë: “Smira është një shqetësim i brendshëm që asnjë mjek nuk mund t’i gjejë zgjidhje. Ajo shërohet vetëm me ndihmën hyjnore.”
Një burrë shkoi te Hasan Basriu (k.s.) dhe e pyeti:
“A ka smirë besimtari?” Ai iu përgjigj: “A i harrove bijtë e Jakubit, (a.s.)? Sigurisht që besimtari mund të ketë smirë. Vetëm se nuk dëmtohet aq shumë pasi të mos e shprehë dhe të mos veprojë sipas saj.”
Smira është prej moralit të ulët të nefsit. Andaj, besimtari e ka të nevojshme që ta zhdukë atë duke bërë vazhdimisht dhikër. Të zgjuarit duke bërë kujdes ndajshenjave e paralajmërimeve të Allahut Teala dhe përpjekja për të shpëtuar nga kjo sëmundje janë detyrë për besimtarin.
Këtë duhet ta dimë se ndryshimi që kanë njerëzit në dije, moral, cilësi, pozita dhe grada është mëshirë. Ndryshimi që
njerëzit kanë në këto gjëra realizohet sipas caktimit që Allahu (xh.xh.), e ka bërë në pafillimësi.
Allahu Teala të gjithëve u ka dhënë sipas asaj që u ka caktuar. Nëse diçka është caktuar për dikë, ajo nuk mund të shkojë te askush përveç atij. Zoti na faltë, mos vallë nuk po e pranojmë caktimin e Zotit?