Njeriu që ecte përmbi ujë

Një ditë, një dervish me mendësi të kushtëzuar, prodhim I një shkolle të rreptë religjioze,po bariste përgjatë një bregu uji,krejtësisht I përhumbur në problem teologjike dhe morale, sepse kjo ishte forma e mësimeve sufi që I kishin dhënë në bahskësinë ku ai bënte pjesë.Për të,religjioni emocional përputhej me kërkimin e së Vërtetës Sublime.
Papritmas filli I mendimeve të tij u këput nga një britmë e forte: dikush po përsëriste lutjet e veta dervishore.Dervishi ynë tha me vete: “Atij njeriu nuk do t`I bëjë fare dobi lutja, sepse po I shqipton keq rrokjet.Në vend që të këndojë JA HU,thotë U JA HU…”
Kështu, dervishi në fjalë mendoi se është detyra e tij e atij që kishte mësuar me aq zell-që ta korrigjonte atë të gjorë I cili, me sa shihej, nuk kishte patur fat të udhëhiqej në mënyrën e duhu, e që me gjasë bënte të mundëshen e tij për të hyrë në harmoni me idenë nëpërmjet tingujve.
Mori me qera një barkë dhe zuri të voziste në drejtim të një ishulli,prej nga dukej se vinte zëri.
Në një kasolle prej kallamash shquajti, ulur përtokë, një njeri të veshur si dervish që përkundej nën ritmin e përsëritjes së asaj formule.
Miku im-, i tha, shqiptimi që bën ti është I gabuar.Më takon të ta them, sepse është mire të jepen këshilla, e po aq mir0δ të pranohen.Ja se si duhet ta shqiptosh.
Dhe ia shpjegoi.
Falemenderit.tha tjhetri me përunjësi.
Dervishi I pare hipi sërish në barkë, shumë I kënaqur që kishte përmbushur një veprim të mir0δ.Por, në fund të fundit, a nuk do të ishte e udhës q0δ, ai I cili e shqipton drejt një formulë të shenjtë, të zotërojë edhe aftësinë për të ecur mbi ujë? Dervishi nuk kishte pare kurrë ndonjë njeri q0δ të kryente një mrekulli të tillë, por kishte shpresuar gjithmonë, se herët a vonë ai do mund t`ia mbërinte vetë kësaj.
Nga kasollja nuk vinte më asnjë tingull;gjithsesi, dervishi ishte I bindur se mësimi I tij kishte dhënë fryte.Pikërisht në atë cast u d0δgjua një U JA e shqiptuar me mëdyshje: dervishi I kasolles kishte rifilluar ta shqiptone formulën simbas mënyrës së tij…
Teksa dervishi I pare ishte përhumbur në mendimet e tij, duke medituar rreth përvesiteteve të njerëzve dhe kokëngjeshjes së tyre për të mos hequr dorë nga gabimet , sytë e tij dalluan një shfaqje të çuditshme: dervishi I kasollës pati lënë ishullin dhe po vinte drejt tij duke ecur përmbi sipërfaqen e ujit…
I mahnitur , reshti së vozituri.Tjetri e mbërriti dhe iu drejtua me këto fjalë:
Vëlla më fal që pot ë bezdis, por erdha të të lutem që të ma mësosh edhe njëherë mënyrën e sakt për ta thënë formulën, sepse e kam të vështirë ta mbaj mend.