Nëse e analizojmë qëllimin e ardhjes në këtë botë, do të shohim se çdo njeri që vjen këtu,dërgohet si anëtar për në xhennet.
Mirëpo,njeriu I cili është anëtar I xhennetit, pas ardhjes në këtë botë, mund të sprovohet me vështirësi dhe fatkeqësi nga më të ndryshmet.Udhëtimi për në botën tjetër do të bëhet, duke e paguar llogarinë për vendin (xhenentin) ku është bërë anëtar edhe atë duke treguar një durim dhe rezistencë të veçantë gjatë kësaj sprove….
Për fat të keq, kjo pjekuri e durimit dhe rezistencës,që mundëson kalimin e sprovës me sukses, nuk formohet vetvetiu tek njeriu.Kjo pjekuri mund të përfitohet vetvetiu tek njeriu.Kjo pjekuri mund të përfitohet vetëm me një iman (besim) të fuqishëm…
Andaj dhe në lutjen që e ka bërë Pejgamberi ynë (s.a.ë.s), duke iu referuar Zotit të të Gjithë Botëve I ka thënë këto fjalë: Zoti im, dëshiroj prej Teje një besim të fuqishëm që do të më mundësojë t`u rri ballë fatkeqësive dhe vështirësive të kësaj bote.Na I mundëso neve një besim të fuqishëm, me të cilin do të mundemi t`I përballojmë lehtë vështirësitë dhe fatkeqësitë!
Me këtë mund të nënkuptojmë se e vetmja rrugë për t`I përballuar fatkeqësitë dhe problemet e kësaj bote, kalon nga fuqia e besimit që e posedojnë një besim të palëkundur po zvoglohet kurse ndjenjat e durimit dhe të rezistencës po zgjerohen dhe këta njerëz nuk po rrëzohen lehtë pas fatkeqësive që I përjetojnë,por qëndrojnë fortë mbi këmbët e veta dhe vazhdojnë jetën e tyre në mënyrë të lumtur…
Personat të cilët nuk kanë mundur ta zhvillojnë besimin e tyre,edhe në një fatkeqësi më të vogël u duket sikur t`u ketë rënë e gjithë bota mbi kokë.Këta njerëz të dobët, të cilët nuk munden t`I durojnë shtypjet e sprovave kalimtare, menjëherë fillojnë që të ankohen dhe e kanë të vështirë që të drejtohen për ta fituar këtë sprovë duke thënë, “edhe kjo do të kalojë”, ashtu siç kalon çdo gjë.
Ja, mu këtu vijnë në shprehje shembujt e durimit dhe të rezistencës të atyre personave të cilët I kanë qëndruar fortë mbi këmbët e tyre, duke I përballuar të gjitha fatkeqësitë me fuqinë e besimit (imanit). Dy nga këta shembuj dua që t`I ndajë bashkë me ju.
Ju lutem dëgjoni këtë fuqi të durimit e cila vjen si pasojë e fuqisë së besimit, të cilën e përcjell Hazreti Imam Gazaliu…
Një nga skllevërit e çliruar të sahabesë Hazreti Huzejfe,Salimi, gjatë betejës kishte marrë shumë plagë të rënda dhe qëndronte I shtrirë në gjendje të alivanosur (fikët) mbi rërën përvëluese të shkretëtirës, me buzë të çara nga etja.
Pasi që një nga sahabet e sheh se në çfarë gjendje ishte Salimi,menjëherë ia zgjatë kirbasin me ujë.Më ka ngelur vetëm edhe pak ujë në kirbas,pije këtë dhe merr një frymë të rehatshme!
Salimi, I cili nuk kishte fuqi t`I lëviz a sbuzët, e mbyll gojën me dorë dhe duke I bërë shenjë me sy dhe me vetulla, I thoshte: “Jam me agjërim,nuk mund ta pi ujin që ma jep”.
Sahabet insistonin: Ti nuk mund ta vazhdosh agjërimin n ëkëtë gjendje se do të vdesësh,mere dhe pije këtë ujë!...Pas kësaj,Salimi u përgjigj në këtë mënyrë: Lëreni ujin në mburojën time.Nëse nuk ndërroj jetë, atëherë unë preferoj që të dal para Zotit me agjërim e jo pa agjërim!...Kështu salami ka refuzuar të pijë ujë